Σάββατο βράδυ. Η παρέα ετοιμάζεται και ο κλήρος πέφτει σε εσένα. Αυτοκίνητο παίρνεις εσύ και η ατάκα του Τσαλίκη γυρνάει συνεχώς στο μυαλό σου. «Όχι εγώ, οδηγώ». Ευλαβικά και με κατεύθυνση την Πόλη και την Αγια-Σοφιά σταυροκοπιέσαι να τελειώσει γρήγορα αυτή η νύχτα. Το άδοξα το έχεις στο μυαλό σου στανταράκι.



Πόσα ανθρακούχα να πιείς; Πόσες φορές να αντιμετωπίσεις τη γκριμάτσα απαξίωσης του μπάρμαν στο «Θέλω κάτι χωρίς αλκοόλ»; Για αναψυκτικά, ούτε λόγος. Μάρτιος μπαίνει σε λίγο, το καλοκαίρι προ των πυλών. Τι πράγμα και αυτό.





Να γινόταν λέει ένα θαύμα. Να έφτανε στα χέρια σου ένα ποτήρι σαμπάνιας. Να το έφερνες διστακτικά στη μύτη και νότες μοσχοκάρυδου να σου έκλειναν νοσταλγικά τα μάτια. Τα ρουθούνια να άνοιγαν αχόρταγα, ρουφώντας  μυρωδιά από λάδι τριαντάφυλλου και χαρούπι. Το ποτήρι να κατέβαινε και ένα κύμα δροσιάς να γέμιζε το στόμα σου. Και να θέλεις να φωνάξεις «Μα αυτό είναι πράσινο τσάι».





Πολύ καλό είναι. Είναι και αληθινό. Λέγεται Green Lady Sparkling Tea και μόλις ξεκίνησε από τη Μεγάλη Βρετανία  για να κατακτήσει τον κόσμο. Μια καθόλου βαρετή εναλλακτική στις μέρες χωρίς αλκοόλ. Ένα αφρώδες πράσινο τσάι, με μοσχοκάρυδο, χαρούπι και λάδι τριαντάφυλλου. Ένας συνδυασμός γεύσεων και αρωμάτων που θα σε κάνει να ξεχάσεις για αρκετά βράδια τη σαμπάνια και το prosecco. Την τύχη δεν θα την ευχαριστήσει όταν ο κλήρος θα πέσει ξανά σε ‘σένα, μην τα παραλέμε, σταυροκοπήματα και δεήσεις πάντως σίγουρα δεν θα έχεις….