Σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966- την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν- θυμήθηκα πάλι το  αριστούργημά του. Ένα έργο γεμάτο ανθρωπισμό και πίστη στα ιδεώδη.

Ποιος μπορεί να μην συγκινηθεί για το μεγαλείο της αγάπης της όμορφης μπαλαρίνας που πέφτει στη φωτιά για να ενωθεί η καρδιά της με του αγαπημένου της "μολυβένιου στρατιώτη", αλλά και να μην απογοητευτεί για το άδικο αυτό τέλος τους;  Πως να εξηγήσεις σε ένα παιδί την έννοια της αυτοθυσίας και ότι δεν έχουν πάντα οι ιστορίες happy end;

Αναρωτιέμαι, πόσες είναι οι πιθανότητες να "συναντήσει" κάποιος την ανιδιοτελή αγάπη του μολυβένιου στρατιώτη, την σταθερότητα των αισθημάτων του που δεν λύγιζε ακόμα κι όταν βρισκόταν η ζωή του σε κίνδυνο ή τον έφερνα οι άλλοι σε δύσκολη θέση...  Πόσοι άνθρωποι, άραγε, θα ακολουθούσαν το παράδειγμα της μπαλαρίνας που προτίμησε να επιλέξει το δρόμο της αυτοθυσίας πέφτοντας μαζί με τον αγαπημένο της  στη φωτιά μαζί για να ενωθούν οι καρδιές τους ;

H ιστορία του γενναίου στρατιώτη από κασσίτερο αποκαλείται παράδειγμα επαναστατικού θάρρους που θα έπρεπε να έχει ένας πραγματικός στρατιώτης. Παρά τη μοίρα του, δεν έχει σπάσει και συνεχίζει να παλεύει για την ευτυχία του. Μπορεί να του λείπει το ένα του πόδι, ωστόσο, στέκεται σταθερά στο άλλο και είναι έτοιμος να αναζητήσει την ευτυχία και την αγάπη του στην πιο επικίνδυνη και εκπληκτική περιπέτεια. Η εμφάνιση ενός τέτοιου ήρωα είναι απαραίτητη για να δείξουμε στους ανθρώπους ότι στην πραγματική ζωή υπάρχουν και άτομα με αναπηρία εξαιτίας μιας σύμπτωσης των περιστάσεων της ζωής ή της μοίρας. Και δεν πρέπει ποτέ να τους επικρίνουμε για αυτό, να τους προσβάλλουμε ή να τους ταπεινώνουμε. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκατομμύριο φορές πιο δυνατοί από κάποιους άλλους, χωρίς προβλήματα υγείας και γι` αυτό πρέπει να τους σεβόμαστε και να τους υποστηρίζουμε.

Ο  ήρωάς μας συναντά μια νεαρή χορεύτρια και πιστεύει ότι εκείνη είναι η «αδελφή ψυχή» του. Μπορεί να αποδείξει την αγάπη και τη στοργή του με πράξεις. Η μοίρα του ήρωά μας όμως, δεν είναι απλή και αυτές οι περιπέτειες που έχουν έρθει στον δρόμο του, απαιτούν πολύ θάρρος, αποφασιστικότητα και εσωτερική δύναμη. Δεν μπορεί κάθε ήρωας να περάσει αυτές τις δοκιμασίες. Ο στρατιώτης έπεσε από το παράθυρο και βρέθηκε σε έναν τεράστιο κόσμο γεμάτο με διαφορετικά γεγονότα και άλλους ήρωες, αν και μυθικούς, αλλά όχι λιγότερο καλούς ή κακούς, επικίνδυνους ή εκπληκτικούς. Η μικρή αλλά γεμάτη αγάπη και ειλικρινή συναισθήματα καρδιά του ήρωα, δεν καίγεται και γίνεται σύμβολο αφοσίωσης και αγάπης. Οι ήρωες πεθαίνουν χωρίς να πουν ο ένας στον άλλο για τα συναισθήματά τους. 

Ο σπουδαίος παραμυθάς αναφέρεται σε μια πράξη ύψιστης αγάπης που δυστυχώς στην εποχή μας δεν την βλέπουμε πια.  Ένα σπάνιο αίσθημα που όλοι το έχουν αλλά για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι το έχουν κρύψει "κλειδώσει" μέσα τους τόσο βαθιά, που δεν το βρίσκουν πια...

Ο Μολυβένιος στρατιώτης, δίνει απλόχερα την αγάπη του δίχως να περιμένει ανταπόδοση. Αντέχει  το χλευασμό, αντιμετωπίζει  αγόγγυστα τις δοκιμασίες αυτής της άδικης ζωής, και κινείται με γνώμονα  την αγάπη και την αυτοθυσία.  

Δεν είναι εύκολο να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας. Ωστόσο, αν αναλογιστούμε τη χριστιανική διδασκαλία, θα δούμε πως διδάσκει τα μηνύματα που θέλει να περάσει αυτό  το όμορφο παραμύθι. Αν όλοι μας εμβαθύνουμε στην αγάπη, τότε θα συνειδητοποιήσουμε  πως με αυτόν τον τρόπο "σπάνε" οι φραγμοί του εγωισμού και αναδύεται η καλοσύνη και η ανθρωπιά.

"Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα παραμύθι γραμμένο με τα δάχτυλα του Θεού!"   ήταν τα λόγια του Xανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η δύναμη της αγάπης, η καλοσύνη και η ειλικρίνεια, το θάρρος, η εσωτερική δύναμη, είναι ικανά να κάνουν θαύματα.

Μακάρι,  η αγνότητα, η παιδική ψυχή και η ανιδιοτέλεια του τρυφερού ήρωά του, να κυρίευαν τις ζωές όλων μας... Τότε ο κόσμος, θα ήταν καλύτερος...