Μια είδηση που προηγήθηκε λίγο από την είδηση του θανάτου του Θεοδωράκη, ήταν η είδηση του θανάτου του τράπερ Mad Clip, που σκοτώθηκε όταν γυρνώντας αργά το βράδυ από έναν γάμο, έχασε για κάποιο λόγο τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, που αφού έκανε μια περιστροφή έπεσε κατ` αρχάς σε ένα μικρό στύλο και στην συνέχεια σε ένα δέντρο. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης ήταν τόσο μεγάλη που η Πόρσε του 34χρονου καλλιτέχνη δίπλωσε στα δύο. Ατυχώς για τον ίδιο το σημείο της πρόσκρουσης ήταν ακριβώς εκεί που βρίσκεται η θέση του οδηγού. Και μόνο βλέποντας κανείς την βίαια στραπατσαρισμένη Πόρσε, μπορούσε να υποθέσει ότι πολύ δύσκολα θα μπορούσε να βγει κάποιος ζωντανός από εκεί μέσα. Ο Mad Clip ήταν ζωντανός μόνο για λίγα λεπτά μετά την πρόσκρουση και πέθανε πολύ πριν τα συνεργεία που έτρεξαν εκεί καταφέρουν να τον απεγκλωβίσουν.

Ο Mad Clip που έχασε νωρίς την ζωή του είχε μεγάλη αγάπη για την ταχύτητα. Δεν είναι ασυνήθιστο αυτό, για τους νέους ανθρώπους, που η ορμή της νιότης τους ωθεί, σε δραστηριότητες αρκετά επικίνδυνες.

Είναι πολλοί που το φλερτ με τον θάνατο αποτελεί τρόπο ζωής και παίρνουν ευχαρίστηση από αυτό το φλερτ, καθώς η αδρεναλίνη που τρέχει στο αίμα τους τις στιγμές του κινδύνου, κάνει καλύτερη την αίσθηση της ζωής. Μοιάζει παράδοξο, αλλά είναι κατανοητό.

Κάθε χρόνο ένα μικρό ποσοστό από όσους γοητεύονται από το γρήγορο οδήγημα του αυτοκινήτου ή της μοροσυκλέτας τους, χάνουν την ζωή τους ή σακατεύονται.

Ο άτυχος Mad Clip  δεν πρόλαβε δυστυχώς να συνειδητοποιήσει, ότι οι επιλογές μας, όταν είναι ριψοκίνδυνες, μπορεί να έχουν μοιραία αποτελέσματα.

Ωστόσο ήταν μια άλλη είδηση εκείνων των ημερών, που αποκάλυψε το πόσο στις μέρες μας οι σύγχρονες κοινωνίες, έχουν διαβρωθεί, όταν η άγνοια σε συνδυασμό με τον φόβο, αλλά και με προβλήματα αντίληψης, δημιουργούν επικίνδυνους τρόπους σκέψεις και ακόμη πιο επικίνδυνες συμπεριφορές.

Είναι η περίτωση της άτυχης αντιεμβολιάστριας, στο γενικό πνεύμα των "αρνητών", που νόσησε από κορωνοϊό. Όταν η κατάσταση της επιδεινώθηκε και οι γιατροί συνέστησαν την διασωλήνωση της, η αντίδραση της ήταν αποκαλυπτική, για την σκέψη των αντιεμβολιαστών, καθώς άρχισε να στέλνει απεγνωσμένα SOS προκειμένου να βρεθεί κάποιος που να την βοηθήσει να μην εμβολιαστεί. Καθώς ήταν ίσως το πρώτο τέτοιο και τόσο έντονο περιστατικό άρνησης, μέχρις ότου να βρεθεί κάποια λύση με το οικογενειακό της περιβάλλον που ήταν εξ ίσου αρνητικό στην διασωλήνωση της και μέχρις ότου τελικά επέμβει ο εισαγγελέας , είχε χαθεί πολύτιμος και κρίσιμος χρόνος. Έτσι όταν διασωληνώθηκε ήταν πια αργά για την ζωή της και η άτυχη 54χρονη κατέληξε.

Τις επόμενες μέρες, κάποια άλλα παρόμοια περιστατικά άρνησης, κάνουν οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο να αναρωτιέται για το πως και γιατί, αυτοί οι άνθρωποι, που γενικά βρίσκονται σε νοοτροπία άρνησης, πηγαίνουν στο νοσοκομείο, αφού δεν εμπιστεύονται ούτε τους γιατρούς, ούτε την επιστήμη.

Οι ειδήσεις των επόμενων ημερών σύμφωνα με τις οποίες αποκαλύφθηκαν οργανωμένα κυκλώματα που εξασφαλίζουν πλαστά περιστατικά νόσησης ή εμβολιασμού, σε άλλους ενδιαφερόμενους υγειονομικούς ή απλούς πολίτες, δείχνουν πόσο βαθιά έχει προχωρήσει αυτή η νοοτροπία της άρνησης. Ταυτόχρονα άλλα κυκλώματα από αετονύχηδες δικηγόρους που έχουν μυριστεί ευάλωτη λεία, προσπαθούν να στηρίξουν και νομικά αυτήν την ιδεολογία του θανατηφόρου "αρνητισμού".

Έχω αρκετούς γνωστούς που βρίσκουν διάφορες θεωρίες για να καλύψουν, αυτήν την αρνητική θέση, είτε γιατί νομίζουν ότι τα εμβόλια έχουν σκοπό να αλλάξουν το DNA μας και συντονίζονται από κάποιους καταχθόνιους σύγχρονους Μένγκελε και υιοθετούν ανάκατα όποια θεωρία συνωμοσίας βρεθεί στον δρόμο τους και ξέρω πόσο μάταιο είναι να προσπαθείς να αλλάξεις την γνώμη τους με λογικά επιχειρήματα.

Δεν θυμάμαι καμία άλλη εποχή που η κοινωνική παράκρουση να έχει  φτάσει έτοια ύψη- ή σε τέτοια βάθη. Ούτε έχω δει τόσους πολλούς ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο να θέλουν συνειδητά να βάλουν τον εαυτό τους στην ζώνη του κινδύνου. Καταλαβαίνω τους αρκετά νεότερους, σε ηλικίες 15-25 που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα ούτε για την πανδημία ούτε για τα εμβόλια, γιατί έχουν την πεποίθηση, δικαιολογημένη από τα πραγματικά περιστατικά, ότι ο κορωνοϊός είναι κυρίως επικίνδυνος για τους αρκετά μεγαλύτερους. Δεν είναι ούτε αρνητές, ούτε αντιεμβολιαστές. Απλώς δεν ενδιαφέρονται.

Αλλά οι συνειδητοί "αντί" είναι σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ψυχολογικά ο φόβος, όταν συνοδεύεται από άγνοια ή από μειωμένη αντίληψη, δημιουργεί επιθετικότητα. Και αυτό είναι εμφανές από το πόσ επιθετική είναι η συμπεριφορά τους απέναντι στους εμβολιασμένους. Γιατί απέναντι στους εμβολιασμένους; Είναι απλό. Γιατί ο φοβισμένος μισεί αυτούς που έχουν μεγαλύτερη τόλμη από τον ίδιο. Η παράκρουση αυτού του τύπου έχει φτάσει σε σημείο που να αρνούνται μετάγγιση από αίμα εμβολιασμένων.

Είναι σαφές ότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, το θέμα δεν μπορεί να λυθεί ούτε πολιτικά, ούτε με την επίκληση της πειθούς ή της λογικής.

Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να τους αφήσουμμε ήσυχους, στον δρόμο που έχουν διαλέξει.

Είναι σαφές επίσης ότι οι δρόμοι των μεν και των δε, είναι καλύτερα να μην εφάπτονται.

Ο καθένας από εμάς έχει την ευθύνη για τον εαυτό του για τους γύρω του και για την κοινωνία, όπως την αντιλαμβάνεται.

Τα ψυχιατρικά θέματα δεν λύνονται ούτε με πολιτικούς ούτε με όρους λογικής.

Αυτό το φθινόπωρο δεν θα είναι εύκολο. Και ακόμη πιο δύσκολος θα είναι ο χειμώνας. Ποιος ξέρει πως θα είναι η κατάσταση την άνοιξη.

Η πραγματικότητα γίνεται πολύ σκληρή όταν πέσει επάνω σου.