Παρακολουθώντας τον Αλέξη Τσίπρα, να αγορεύει σήμερα στην Βουλή και να εκθέτει τα επιχειρήματα του, που τον έκαναν να χαρακτηρίσει "κακή" την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, όποτε και δεν θα την ψηφίσει, σε κάποιες στιγμές που ανέβαζε του τόνους, έλεγα ότι όπου νά`ναι θα πει "Go back monsieur Macron", δίνοντας μια επίκαιρη συνέχεια σ` εκείνο το παραπλανητικό σύνθημα που μεταξύ άλλων των έφερε τελικά στην εξουσία το 2015.

Δεν παρέλειψε βέβαια να πει ότι, όταν ανέβει πάλι στην εξουσία, θα αλλάξει την συμφωνία, φέρνοντας στο μυαλό όλων τον τρόπο που θα καταργούσε τα Μνημόνια μ` έναν νόμο κι ένα άρθρο.

Σε κάποια άλλα σημεία, όταν έλεγε για αποικιοκρατικές εκστρατείες στο μακρινό Σαχέλ και τα φέρετρα των Ελλήνων στρατιωτών, που θα επιστρέφουν από το πεδίο της μάχης, μια εικόνα που δημιούργησε η κάπως νοσηρή φαντασία του, θα έλεγε κανείς ότι βρισκόμασταν στην Αμερική την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ.

Αν ο Τσίπρας απορεί γιατί ο Σύριζα είναι εδώ και δυο χρόνια κολλημένος δημοσκοπικά, κάτι που δεν έχει συμβεί από την Μεταπολίτευση και μετά σε καμιά αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχει παρά να αναλογιστεί τις καταστροφικές πιλογές του σε όλα τα κρίσιμα θέματα που προέκυψαν από τότε που έγινε ξανά αξιωματική αντιπολίτευση.

Στις αρχές του 2020 όταν η Τουρκία προσπάθησε να εισβάλει μεσω μεταναστών στον Εβρο, κρύφτηκε για τρεις μέρες μην ξέροντας τι θέση να κρατήσει, ενώ στην συνέχεια πολλά στελέχη του, δεν έκρυβαν την αντίθεση τους για το κλείσιμο των συνόρων.

Στην πανδημία για ενάμιση χρόνο δεν ήξερε ποια θέση να κρατήσει, ενώ όταν βγήκαν τα εμβόλια, χρειάστηκε 9 μήνες για να πείσει τον Πολλάκη - ο οποίος του έχει κάνει όση καταστροφή μπορεί να κάνει κάποιος στο κόμμα του - να εμβολιαστεί τελικά. Ούτε κάθισε ποτέ να σκεφτεί, ακόμη και συμφεροντολογικά, το τι σημαίνει το ότι το 61% των πολιτών επέλεξε να εμβολιαστεί.

 Στην σημερινή συζήτηση στη Βουλή, ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε, τι εντύπωση θα έκανε η θέση του την στιγμή που τα τουρκικά πλοία έκαναν πάλι βόλτες στο Αιγαίο.

Η ελληνογαλλική συμφωνία είναι καλή για πολλούς και διάφορους λόγους. Η Γαλλία έχει αποδείξει από πέρσι την πρόθεση της να σταθεί στο πλευρό της Ελλάδας, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη αδυνατούσε να πάρει θέση, στέλνοντας μεταξύ άλλων και το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκωλ στην ανατολική Μεσόγειο, την στιγμή που η Τουρκία πίεζε έχοντας βγάλει μεγάλο μέρος του στόλου της στο Αιγαίο.

Και εκείνο που ήθελαν τόσο η Ελλάδα όσο και η Γαλλία, ήταν να "στεγάσουν" αυτήν την πρόθεση κάτω από μια αμυντική συμφωνία.

Η συμφωνία δίνει επίσης μια πολύ σημαντική προστασία σε περίπτωση θερμού επεισοδίου, για το διάστημα που θα χρειαστεί μέχρις ότου η Ελλάδα αναβαθμίσει τις ένοπλες δυνάμεις της, με τα γαλλικά Ραφάλ και τις φρεγάτες. 

Αυτή τη στιγμή η άμεση απειλή προέρχεται από την Τουρκία και με τον Ερντογάν στην κατάσταση που βρίσκεται, έτσι στριμωγμένος που είναι από πολλές μεριές, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες.

Η ρητορική για το Σαχέλ, είναι απλώς εκτός πραγματικότητας, καθώς το άρθρο 18 της συμφωνίας και με τον όρο της αμοιβαιότητας, η Ελλάδα "δύναται" να στείλει εκεί κάποια στρατεύματατα, κάτι δημαδή που δεν θα γίνει ποτέ.

Είναι κατανοητή η ανάγκη μιας αντιπολίτευσης να πηγαίνει κόντρα σε ότι επιλέγει η Κυβέρνηση, αυτό άλλωστε λέει και ο όρος "αντιπολίτευση" και γενικά αυτό συνηθίζεται πολύ στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν είναι πάντα και συμφέρον για την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο Τσίπρας θα μπορούσε εύκολα να αποφύγει τον σκόπελο να "χειροκροτήσει" μια επιλογή της κυβέρνησης, καθώς οι σχετικές συνομιλίες είχαν αρχίσει από τον ίδιο.

Είναι μια ακόμη λάθος απόφαση.

Και αν τώρα θα έχει μόνο κάποιο σχετικό κόστος, στο μέλλον τα πράγματα ίσως γίνουν δυσκολότερα αν το Κινάλ εκλέξει τον σωστό αρχηγό. ΟΙ ψηφοφόροι το Σύριζα είναι κατά μίαν έννοια "δανεικοί" και προέκυψαν από την πτώση του Πασόκ, κάτι που θα ήταν καλό να το θυμάται ο Τσίπρας από τον Δεκέμβριο και μετά.