Έχετε προσπαθήσει τον τελευταίο καιρό να κάνετε κουβέντα με κάποιον από αυτούς, που συχνά για διαφορετικό ο καθένας λόγο αρνούνται να εμβολιαστουν. Το έχω επιχειρήσει και όσο περνάει ο καιρός, έχω την εντύπωση πως είναι μάταιος κόπος.

Έχω ή μάλλον είχα, 5-6 γνωστούς ή φίλους, που ανήκουν σ` αυτήν την κατηγορία. Έγραψα "είχα" γιατί κάποιους από αυτούς, που παλιότερα ανήκαν για μένα στην κατηγορία των φίλων, τώρα πια μετά από όσα έχουν συμβεί στο διάστημα της πανδημίας, τους θεωρώ περισσότερο "γνωστούς" παρά "φίλους". Το ζήτημα της πανδημίας για την δική μου λογική, είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα οι πολιτικές απόψεις, ή οι ποδοσφαιρικές προτιμήσεις, όπου μπορείς συχνά να διαφωνείς με έναν φίλο, αλλά παρ` όλα αυτά η αίσθηση της φιλίας να συνεχίζεται.

Σε κάποια παλιότερη εποχή ένας φίλος πολύ κοντινός, έτσι όπως είχε έρθει η συζήτηση γύρω από το θέμα της αφαίρεσης μιας ανθρώπινης ζωής, με είχε ρωτήσει αν τύχαινε για κάποιο λόγο και γινοταν δολοφόνος, αν θα εξακολουθούσα να τον θεωρώ φίλο. Του είχα απαντήσει σε γενικές γραμμές ναι θα έπαυα να τον θεωρώ φίλο, αν για κάποιο λόγο αφαιρούσε μια ανθρώπινη ζωή, εκτός αν επρόκειτο για αυτοάμυνα, ή αν κινδύνευε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο.

Υπάρχουν πολλές "αξίες" στην ζωή μας, όπως είναι ο έρωτας, η οικογένεια , η φιλία, η πίστη, η εντιμότητα, το αίσθημα της διακαιοσύνης και διάφορα άλλα, με τα οποία βρισκόμαστε συχνά αντιμέτωποι και μερικές φορές ανάλογα με το ποιο είναι το διακύβευμα, μπορεί να διαλυθούν οικογένειες, έρωτες, φιλίες και στο τέλος, να γίνουμε "ξένοι" με άτομα που κάπoτε βρίσκονταν στον πυρήνα της ζωής μας.

Η πανδημία και τα όσα έχουν συμβεί από τότε που ξέσπασε, δεν έχουν μόνο θέσει σε κίνδυνο την υγεία και μερικές φορές και την ζωή μας, αλλά έχουν προκαλέσει ένα μεγάλο ρήγμα και στις κοινωνικές σχέσεις, αφού για πρώτη φορά οι γενιές, παλιότερες ή νεότερες που βρίσκονυται αυτή τη στιγμή στη ζωή, έρχονται αντιμέτωπες με έναν καθολικό και παγκόσμιο κίνδυνο, που μας έχει αναγκάσει να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε και έχει κάνει θέμα προβληματισμού ακόμη και μια απλή αγκαλιά.

Οι παλιότερες γενιές, αν εξαιρέσουμε εκείνη που αντιμετώπισε την "ισπανική γρίππη" πριν από έναν περίπου αιώνα, αντιμετώπισαν πραγματικούς πολέμους, με αποκορύφωμα τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ήξερες ποιος ήταν ο εχθρός και επίσης ήταν ευδιάκριτη η θέση του καθενός απέναντι σ` αυτόν τον εχθρό. Ποιος ήταν ο φίλος και ποιος ήταν ο προδότης.

Όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές η πανδημία που αντιμετωπίζουμε εδώ και δυο χρόνια είναι ένας "αόρατος εχθρός".

Όμως σε αντίθεση με την περίπτωση ενός κανονικού πολέμου, όπου υποθέτω μάλλον εύκολα θα διαπίστωνα ποιος είναι ο "φίλος", ποιος ο "εχθρός" και ποιος ο "προδότης" και θα κρατούσα την ανάλογη στάση, στην περίπτωση της πανδημίας και ειδικά απέναντι στους αντιεμβολιαστές, δυσκολεύτηκα να βρω ποια ακριβώς θέση μου προκύπτει αυθόρμητα. Όταν όμως αυτή η διαφορά άποψης απέναντι σε μια πανδημία έχει κοστίσει εκατομμύρια ζωές σε όλον τον κόσμο και πολλές χιλιάδες στην Ελλάδα, δεν μπορώ να αγνοήσω το θέμα, γιατί απλά δεν αισθάνομαι το ίδιο. Και όσο δεν υπήρχε το εμβόλιο τα θέμα ήταν λίγο πιο απλό, γιατί είχες να κάνεις απλώς με κάποιες τρελές θεωρίες, που δεν έδιναν και κάποια λύση.

Από την ώρα που βγήκε όμως το εμβόλιο τα πράγματα άλλαξαν, γιατί ανάλογα με την θέση που παίρνει ο καθένας, μπορείς να διαπιστώσεις πέρα από το επίπεδο της ανοησίας και της άγνοιας, αλλά και το μέγεθος της προσωπικής ευθύνης που έχει ο καθένας απέναντι στο εαυτό, στα αγαπημένα του πρόσωπα, αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.

Η λογική μου θεωρεί τους αντιεμβολιαστές έναν "κίνδυνο" για μένα και για τα αγαπημένα μου πρόσωπο, αλλά και έναν "κίνδυνο" για τον ίδιο τον αντιεμβολιαστή και για τα αγαπημενα του πρόσωπα και για το σύνολο της κοινωνίας, οπότε και ανάλογα αισθάνομαι και συμπεριφέρομαι

Ένα που μου είχε κάνει εντύπωση, είναι το όσοι τελικά παρέμειναν εμμονικά αντιεμβολιαστές, είναι το ότι πήραν αυτή τη θέση αμέσως μόλις βγήκαν τα εμβόλια και όχι, όταν υπήρξε κάποιος δικαιολογημένος φόβος, όταν ανακοινωθηκαν κάποιες πολύ σπάνια σοβαρές παρενέργειες.

Έχω προσπαθήσει από τότε συχνά να καταλάβω πως ακριβώς λειτουργεί το μυαλό ενός αντιεμβολιαστή, αλλά μετά από κάποιες συζητήσεις παραιτήθηκα.

Υποθέτω το ότι ο αρχεγονος φόβος για το "άγνωστο", μπορεί συχνα να οδηγήσει, ένα εξ αρχής προβληματικό μυαλό σε περίεργα μονοπάτια.

Ένας από αυτούς τους "φίλους" που πια θεωρώ "γνωστούς" είναι ηλικίας περίπου 55 ετών και ζει στο σπίτι του με την γυναίκα του και τα τρία παιδιά τους. Αγόρια και τα τρία σε ηλικίες από 15 ως 22 ετών. Από αυτές τις ηλικίες δηλαδή που έτσι κι αλλιώς κυκλοφορούν και έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο είτε λόγω σχολείου ή σπουδών και επειδή γενικά οι νέοι άνθρωποι κυκλοφορούν με τις παρέες τους και επειδή τα νεαρά άτομα αυτών των ηλικιών, μετά τους πρώτους μήνες της πανδημίας πέρσι θεώρησαν, ότι η πανδημία αφορά κατά κύριο λόγο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Ήταν τότε που τα κρούσματα σε νεότερες ηλικίες, που σε συντριπτικό βαθμό το περνάνε εύκολα, ήταν έστι κι αλλιώς ελάχιστα. Δεν γνωρίζω αν τα παιδιά του είναι εμβολιασμένα, αλλά όπως πια ξέρουμε και οι εμβολιασμένοι έστω και σε πολύ μικρότερο βαθμό, μπορούν να μεταφέρουν τον ιό. Και πολύ εικολότερα αν είναι ανεμβολίαστοι. Η πιθανότητα να μεταφερθεί ο ιός στο σπίτι τους, αυτόν το χειμώνα, στην διάρκεια του οποίου πιθανόν να νοσήσουν 1,5 εκατομμύριο άτομα, είναι για την δική μου λογική 50-50. Ο ίδιος δεν σκοπεύει να κάνει το εμβόλιο γιατί όπως λέει φοβάται. Ο ίδιος είναι γενικά σε καλή κατάσταση υγείας, αλλά η γυναίκα του δύσκολα θα την έβγαζε αν νοσούσε. Ίσως να πρόκειται και για "υπόγεια" ευχή αυτόματου διαζυγίου.

Μια άλλη πρώην "φίλη" που έγινε "γνωστή" ανήκει στην κατηγορία που θεωρούν τους εμβολιασμένους "κότες" και ότι πρόκειται για παραπλάνηση από τα Μέσα Ενημέρωσης. Η ίδια θεωρεί τον εαυτό της "μαγκα", γιατί νομίζει ότι δεν υπάρχει κάτι για να κολλήσει και αν εν πάση περιπτώσει κολλούσε δεν θα ήταν και τίποτα σπουδαίο. Έχει κι αυτή δυο παιδιά γύρω στα 20, ένα εμβολιασμένο και ένα ανεμβολίαστο, που επίσης κυκλοφορούν πολύ. Κι εδώ η πιθανότητα να τους κάνει ο ιός επίσκεψη στη διάρκεια αυτού του χειμώνα είναι τουλάχιστον 50-50. Αν νοσήσει κι αυτή και ο άντρας της μάλλον θα δυσκολευτούν σοβαρά, λόγω ηλικίας και γενικής κατάστασης.

Ένας άλλος στην ηλικία των 65 και κάτι, είναι από αυτούς που λέμε τελείως ψεκασμένους. Δεν υπήρχει θεωρία συνωμοσίας που να μην την πιστεύει και συχνά φτιάχνει και δικές του θεωρίες. Μέσα στ` άλλα πιστεύει ότι είναι άτρωτος, αλλά συγχρόνως είναι και τελείως φοβισμένος. Με μια κόρη 20και κάτι έχει κι αυτός πιθανότητες 50-50 τον φετεινό χειμώνα.

Ένας άλλος είναι της ορθοδοξίας, απο αυτά που ακούς στις πιο ακραίες τοποθετήσεις κάποιων μοναχών στο Άγιο Όρος ή και αλλού, από άλλους εξ ίσου φανατισμένους ιερείς. Αυτό, μια και τό`φερε η κουβέντα με τους ιερείς, είναι εξαιρετικά θλιβερό, όταν σκέφτεσαι πως οι άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να διακονούν την θεωρία της αγάπης, είναι τόσο γεμάτοι μίσος που δεν μπορεί να κρυφτεί. Τελείως ακατάλληλοι γι αυτή τη δουλειά. Πιο πολύ θυμίζουν χούλιγκανς παρά ιερείς. Ίσως οι πιο τοξικοί από τους αντιεμβολιαστές.

Πως όμως προέκυψαν όλα αυτά. Πως ξαφνικά ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, συμπεριφέρεται με εμμονή τόσο παράλογα και συγχρόνως συχνά εκφράζει την αντίθεση του στον εμβολιασμό, επιθετικά απέναντι στους εμβολιασμένους ;

Απλά γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει την διανοητική ικανότητα, να ξεχωρίσει ποια πληροφορία είναι σωστή και ποια είναι λάθος. Επίσης ένα μεγάλο μέρος πληθυσμού από την αρχαιότητα ακόμη και εξ αιτίας αυτών που είπαμε πάρα πάνω, αλλά και από άλλους παράγοντες που μπήκαν στην συνέχεια στην ζωή του από το οικογενειακό περιβάλλον αρχικά και από τις συναναστροφές του και την παιδεία του στην συνέχεια, τρέφει μεγάλη δυσπιστία απέναντι σε ότι αποκαλούμε κοινωνικούς "θεσμούς" και επίσης στην επιστήμη. Επίσης ένα άλλο μέρος του πληθυσμού και  ανεξάρτητα από τα πάρα πάνω είναι στραμμένο προς το φιλοσοφικό "Κακό". Χαίρονται όταν προξενούν καταστροφή και θάνατο, παρ` όλο που οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι κάτι διαφορετικό και εξαιρετικό.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μια πιο προσεκτική ματιά στις αντιδράσεις των αντιεμβολιαστών μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Το τελευταία καιρό σημειώνονται μερικά πολύ ανδιαφέροντα περιστατικά. Άτομα που έχουν νοσήσει κα` αρχάς αρνούνται να το αποκαλύψουν. Όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα μετά από κάποιες μέρες, αρνούνται να νοσηλευτούν. Κάποιοι από αυτούς και στο νοσοκομείο όταν βρίσκονται, αρνούνται την βοήθεια που τους προσφέρουν οι γιατροί και αντιμετωπίζουν με τρόμο που φτάνει ως την πλήρη άρνηση την εντατικοποίηση της θεραπείας και την διασωλήνωση τους, όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο.

Αυτό το είδος αντίδρασης μας αποκαλύπτει πολλά για την ψυχολογική θέωρηση των αντιεμβολιαστών. Αλλά κυρίως ένα πράγμα. Στο μυαλό των αντιεμβολιαστών, ο τρόμος ππυ δημιούργησε στο αρχικό του στάδιο η εμφάνιση του κορωνοϊού, στο δεύτερο στάδιο, όταν ανακαλύφτηκαν τα εμβόλια, τους έχει οδηγήσει, μια ειδικού τύπου φοβία και μια παράκρουση.

Για κάποιο λόγο οι αντιεμβολιαστές, έχουν ταυτίσει το κορωνοϊό με το εμβόλιο. Μοιάζει παράλογο στα μάτια ενός λογικού ατόμου, η ταύτιση ενός υπαρκτού κινδύνου με την θεραπεία του, αλλά έτσι λειτουργού ψυχολογικά οι φόβοι όταν μετατρέπονται σε φοβίες.

Του φόβους μπορεί να τους αντιμετωπίσει το ανθρώπινο μυαλό. Στις φοβίες όμως ο φόβος έχει μεταβληθεί σε "κατάσταση". Όπως κάποιοι παράλογα φοβούνται να μπουν σε ασανσέρ, ή να βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιο πλήθος. Σ` αυτές τις περιπτώσεις ο τρόμος έχει παραλύσει την λογική.

Οι αντιεμβολιαστές χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με το τι υποστηρίζει ο καθένας, προσπαθώντας να εκλογικεύσει την στάση του. Άλλοι λένε ότι ήταν λίγος ο χρόνος και τα εμβόλια δεν έχουν δοκιμαστεί, άλλοι λένε πως είναι πλεκτάνη των φαρμακευτικών εταιριών. Άλλοι πως τα εμβόλια έχουν μικροτσιπς ή μικρορομπότ και όταν άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς με τα οποία θα μας ελέγχει κάποια ελίτ ή ότι θα μας αλλάξουν το DNA. Άλλοι δεν πιστεύουν πως υπάρχει ο κορωνοϊός και όλα αυτά είναι μια υπερβολή των Μέσων Ενημέρωση, με σκοπό το "σύστημα" να ελέγχει τις μάζες.

Στο πίσω μέρος του μυαλού των αντιεμβολιαστών, παρά το ότι προβάλει ο ίδιος ως αιτία της θέσης του, υπάρχει μόνο ο τρόμος.

Είναι προφανές ότι αυτή η πρωτόγνωρη για τις σημερινές γενιές, παγκόσμια απειλή, αποσταθεροποίησε για πολλούς, το αίσθημα της ασφάλειας σε καθημερινό επίπεδο και παρενέβη με περίεργους μηχανισμούς στην ψυχολογία τους, δημιουργώντας έναν τρόμο που μοιάζει μεταφυσικός και ξύπνησε αρχέτυπους φόβους για το τέλος του κόσμου. Γι αυτό άλλωστε και πολλοί αρνούνται την ίδια την ύπαρξη του κορωνοϊού και της απειλής, ελπίζοντας πως με την άρνηση θα εξαφανιστεί και η απειλή.

Για κάποιους άλλους είναι θέμα διανοητικής ικανότητας, δηλαδή καταφανούς βλακείας.

Γι αυτό άλλωστε είναι και πολύ δύσκολο να πειστούν με λογικά επιχειρήματα.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα δύσκολοι για τους ανεμβολίαστους και για όσους από τους εμβολιασμένους, τα εμβόλια, δεν μπορούν να φτιάξουν κάποια επαρκή προστασία, συνήθως λόγω προϋπάρχουσας προβληματικής υγείας.

Κάποιοι από όσους μέχρι τώρα, δεν εμβολιάζονταν, λόγω της αίσθησης που προκαλούν οι ειδήσεις για τα αυξανόμενα κρούσματα και τους θανάτους, θα ξεχωρίσουν την φοβία από τον φόβο και θα πάνε να εμβολιαστών. Ένα αρκετα μεγάλο πλήθος όμως θα μείνει εκτός εμβολοίων.

Και δεν υπάρχουν εύκολοι τρόποι για να αντιμετωπιστεί αυτό. Θα υπάρξουν περισσότεροι περιορισμοί στην δραστηριότητα των ανεμβολίαστων, που όσο δυσκολεύει η κατάσταση θα περιορίσουν τα όσα μπορεί ακόμη να κπάνει ένας ανεμβολίαστος και αυτό θα αποτελέσει για κάποιους ένα επαρκές κίνητρο για να εμβολιαστούν.

Η Σιγκαπούρη για παράδειγμα προσπαθώντας να βρει μια λύση στο πρόβλημα, από δω και στο εξής θα χρεώνει τους ανεμβολίαστους με τα έξοδα της νοσηλείας τους. Αν επιζήσουν εννοείται, αλλιώς θα τα πληρώνουν οι συγγενείς τους, όπως γίνεται και με διάφορα χρέη.

Στην Αυστρία από σήμερα επιβάλλεται lock down για τους ανεμβολίαστους, οι οποίοι πλέον θα μπορούν να βγουν από το σπίτι τους για να πάνε στην δουλειά τους ή για να εξυπηρετήσουν τις βασικές τους ανάγκες σε τροφή και φάρμακα.

Το πιθανότερο είναι το lock down για τους ανεμβολίαστους να επεκταθεί σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου.

Στην Ελλάδα αν κάτι δεν αλλάξει ενδιάμεσα, μέχρι το Πάσχα, θα έχουμε μετρήσει γύρω στο 1,5 εκατομμύρια κρούσματα και κάποιες χιλιάδες θανάτους.

Και μάλλον είναι δύσκολο να αλλάξει αυτή η πραγματικότητα, σε σημαντικό βαθμό...