Μέχρι πέρσι το καλοκαίρι, όταν είχε ήδη περάσει το πρώτο κύμα της Πανδημίας, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν κάποιο κρούσμα στον κύκλο των συγγενών και των γνωριμιών τους. Σε σύγκριση με ότι έγινε αργότερα, τα συνολικά κρούσματα ήταν ελάχιστα και γύρω στο τέλος Ιουλίου, τα καθημερινά ήταν μόνο μερικές δεκάδες.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν από πέρσι το φθινόπωρο όταν τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται αλματωδώς. Ιδίως στη Θεσσαλονική, όπου η νεολαία είχε επιδοθεί σε ατέλειωτα πάρτι, ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή πριν επιβληθεί η καραντίνα.

Ο "λογαριασμός" ήταν βαρύς για την Θεσσαλονίκη, αφού σε κάθε σπίτι σχεδόν υπήρχε κι ένα κρούσμα, οπότε καθώς ακόμη δεν υπήρχαν εμβόλια, ο ιός μεταδόθηκε σε πολλά μέλη της κάθε οικογένειας. Οι βαριές νοσηλείες και οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται με έντονο ρυθμό.

Γύρω στο τρίτο κύμα την Άνοιξη του ΄21, άρχισαν να εμφανίζονται σποραδικά κρούσματα σε ανθρώπους που γνωρίζαμε. Τότε προς το τέλος της Άνοιξης και με ενεργά κρούσματα γύρω στις 25.000 οι διασωληνομένοι ήταν περίπου 800 και οι καθημερινοί θάνατοι γύρω στους 75.

Φέτος τον Ιούλιο τα πράγματα άλλαξαν ριζικά και προς το καλύτερο και προς το χειρότερο.

Ένα από τα χειρότερα ήταν το ότι οι περισσότεροι από εμάς μάθαιναν για ένα ή περισσότερα κρούσματα στο κύκλο των γνωριμιών μας.

Εγώ προσωπικά έμαθα για γύρω στα 10 κρούσματα κυρίως ανάμεσα στα παιδιά συγγενών και φίλων. Ήταν η νεολαία που αμέσως μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς και των εξετάσεων, άρχισαν και τις εκδρομές στα νησιά, τα πάρτι, τις συγκεντρώσεις κλπ

Όλες αυτές οι περιπτώσεις των παιδιών συγγενών και φίλων που νόσησαν, καθώς ήταν σε πολύ νεαρές ηλικίες, εκτός από κάποιους γονείς που ήταν σε ηλικές γύρω στα 40, είχαν τελικά ήπια εξέλιξη. Σε κάποιους από τους γονείς υπήρξαν κάποια παρατεταμένα συμπτώματα και μετά την ανάρρωση.

Αυτή είναι πάνω-κάτω η κατάσταση σήμερα.

Η διαφορά σε σχέση  με το τέλος της Άνοιξης, είναι ότι ενώ και τώρα τα ενεργά κρούσματα είναι γύρω στις 25.000, οι διασωληνομένοι είναι λιγότεροι από 150 και οι θάνατοι λιγότεροι από 10.

Είναι φανερό εδώ, ότι το τείχος της ανοσιας στο μέτρο που έχει δημιουργηθεί, έχει σώσει πολλούς από αυτούς που είναι σε μεγαλύτερη ηλικία από την διασωλήνωση και τον θάνατο.

Η μεγαλύτερη όμως εικόνα μας λέει ανησυχητικά πράγματα. Έρχεται ο Αύγουστος και η κορύφωση της καλοκαιρινής εξόδου και γνωρίζουμε όλοι, ότι και τα πάρτι θα συνεχιστούν και οι συγκεντρώσεις στα νησιωτικά σοκάκια.

Αν τα κρούσματα είναι τώρα καθημερινά γύρω στις 3.000, μπορούμε να είμαστε σίγουροι και χωρίς να χρησιμοποιούμε τα επιστημονικά μαθηματικά μοντέλα, ότι τα κρούσματα θα πολλαπλασιαστούν. Και κανείς όποιο μοντέλο και να χρησιμοποιεί δεν μπορεί να γνωρίζει μέχρι που θα φτάσουν. Στις 5, στις 10 ή στις 20.000 καθημερινά.

Και δεν μπορεί να προβλεφθεί γιατί κανείς δεν ξέρει το μέτρο των καθημερινών συγκεντρώσεων ανάμεσα σε πρόσωπα νέας κυρίως ηλικίας, που συνήθως δεν παίρνουν και καμία προφύλαξη και επίσης κανείς δεν ξέρει και πόσοι από αυτά τα νέα άτομα θα είναι πλήρως εμβολιασμένα.

Το καλοκαίρι θα τελειώσει και μαζί με την επιστροφή των παραθεριστών θα έρθουν και τα κρύα, που θα ευνοήσουν την υπερμετάδοση του ιού.

Τα νεαρά άτομα θα επιστρέψουν στο σπίτι, όπου λόγω ηλικίας μένουν μαζί με τους γονείς τους. ΟΙ γονείς των νεαρών που θα γυρίσουν μεταφέροντας τον ιό, είναι σε ηλικίες ανάμεσα στα 40 και τα 60 χρόνια.

Σ` αυτές τις ηλικίες το ποσοστό των ανεμβολίαστων είναι μεγαλύτερο από 33%.

Σε κάποια σπίτι, εκτός από τους γονείς, μένουν και οι γονείς των γονιών. Στις μεγαλύτερες ηλικίες- που κινδυνεύουν άμεσα- το ποσοστό των ανεμβολίαστων  είναι γύρω στο 15% .

Σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες εκτιμήσεις, το ποσοστό των ανεμβολίαστων που θα νοσήσουν το φθινόπωρο θα ανέβει γύρω στο 40%. Όμως καθώς ο πληθυσμός των ανεμβολίαστων στις αρχές του φθινόπωρου θα είναι γύρω στα 4 εκατομμύρια, μια απλή αναγωγή μας δίνει έναν τρομακτικό αριθμό και μας λέει ότι τα ανεμβολίαστα άτομα που θα νοσήσουν θα είναι πάνω από ενάμισι εκατομμύριο.

Τα ψέματα θα τελειώσουν στην διάρκεια αυτού του χειμώνα και όλοι θα αναλάβουμε το κόστος των επιλογών μας.

Το χειρότερο από αυτά που θα συμβούν φέτος το φθινόπωρο και τον χειμώνα, είναι το ότι τα άτομα που θα νοσήσουν σοβαρά και θα πεθάνουν, δεν θα είναι παπούδες και γιαγιάδες. Θα είναι κυρίως οι γονείς των νεαρών που θα ΄φερουν τον κορωνοϊό στο σπίτι τους και αυτό θα είναι εξαιρετικά οδυνηρό κοινωνικά. Γιατί όπως και να το κάνουμε, παρ΄όλο που κάθε ζωή είναι μια ζωή, είναι διαφορετικός ο κοινωνικός αντίκτυπος όταν πεθαίνουν άτομα στα 80 τους, που εν πάση περιπτώσει έχουν ζήσει την ζωή τους και άλλο να πεθαίνουν άτομα στις ηλικίες 40-60 ετών.

Και είναι πολύ δύσκολο πια να αλλάξει η ροή των γεγονότων που θα ακολουθήσουν.

Μέχρι κάποιο καιρό πριν θα έκανα συζητήσεις με γνωστούς και φίλους που δεν ήθελαν να κάνουν το εμβόλιο για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Αυτή η ανάμιξη του φόβου, με κάποια σχετική άγνοια και με παραλογισμούς χωρίς τέλος, καταλήγει σε ένα κράμα σκέψης, με το οποίο δεν έχω καμία διάθεση πια να συζητάω.

Έτσι κι αλλιώς η ζωή ολόκληρη είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας και το ίδιο ισχύει συχνά και για τον θάνατο.

Έστω και χωρίς να το θέλουν οι ανεμβολίαστοι για οποιονδήποτε λόγο, θα συμβάλλουν με τον τρόπο τους αυτόν τον χειμώνα στο χτίσιμο του τείχους ανοσίας.

Το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό από τις εκατοντάδες χιλιάδες που θα νοσήσουν τους επόμενους μήνες, εύκολα ή δύσκολα θα αναρρώσει και έτσι ο αριθμός τους θα προστεθεί στο τείχος ανοσίας των εμβολιασμένων.

Κάποιοι όμως θα μείνουν πίσω.

Οι περισσότεροι γιατί το επέλεξαν.

Άλλοι γιατί δεν μπόρεσαν να ξεπράσουν τον φόβο τους.

Και άλλοι γιατί δεν μπορούν να κρίνουν.