Είχα λίγους μήνες να του μιλήσω. Αφού πρώτα είπαμε μερικά για δουλειές, μετά η κουβέντα ήρθε στα θέματα της εποχής. Ήξερα πως παρ` όλο που λόγω ηλικίας, ανάμεσα στα 60 και τα 70, ανήκει στις κατηγορίες που θα έπρεπε να προσέχουν, σε μια μικρή κουβέντα που είχαμε κάνει στην προηγούμενη επικοινωνία μας, ήταν πολύ διστακτικός στο να εμβολιαστεί.

Δεν ήταν ανάγκη να μου πει τον λόγο. Ξέρω πως ο φόβος είναι συχνά παραλυτικός για τον εγκέφαλο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο φόβος για το εμβόλιο έχει λειτουργήσει με έναν τρόπο πολύ ενδιαφέροντα από ψυχολογική άποψη. Αυτό που διακρίνεις αρχικά είναι κάποια ενοχή για την απόφαση, η οποία συνήθως στην συνέχεια και αφού περάσει από τον χώρο του λογικού ακροβατισμού, μετατρέπεται σε επιθετικότητα, με κάποιες ιδιορρυθμίες.

Παρ` όλο που ήξερα την απάντηση ρώτησα τελικά κι αυτή τη φορά.

-"Τι έγινε; Το έκανες τελικά το εμβόλιο;"

-"Όχι, δεν το έκανα και δεν θα το κάνω τουλάχιστον τώρα", μου απάντησε

-"Περιμένεις να κολλήσεις πρώτα, ή να δεις τι θα πάθουμε εμείς που το κάναμε;" συνέχισα.

-" Εμ...δεν ξέρω...θα δω από το φθινόπωρο..."

-"Τι φοβάσαι" τον ρώτησα.

-"Ξέρω γω;...δεν φοβάμαι...αλλά να...οι ελίτ, νομίζω θέλουν να μας ξεκάνουν με το εμβόλιο".

Όταν είχαμε μιλήσει πέρσι, στην αρχή της πανδημίας, φοβόταν δυο αντίθετα πράγματα. Από την μια μεριά υποστήριζε πως δεν υπήρχε ο ιός και ήταν τέχνασμα των ελίτ για να μας κλείσουν μέσα και από την άλλη ότι τον κορωνοιό τον είχαν φτιάξει οι ελίτ για να μας εξοντώσουν.

-"Πέρσι φοβόσουν ότι οι ελίτ είχαν φτιάξει τον ιό για να μας εξοντώσουν. Αφού το πρότζεκτ πήγαινε καλά γιατί να φτιάξουν το εμβόλιο; Βιάζονται;"

-"Δεν ξέρω" μου απάντησε.

Δεν υπήρχε λόγος να συνεχιστεί η κουβέντα. Δεν επρόκειτο να οδηγήσει πουθενά.

-"Μην φοβάσαι" του είπα τελειώνοντας "οι ελίτ δεν έχουν κανέναν λόγο να σε εξοντώσουν. Είσαι ο καλύτερος πελάτης τους".

Δεν ξέρω τι κατάλαβε. 

Είναι άλλοι αυτής της κατηγορίας των αρνητών του εμβολιασμού που γίνονται πιο "επιθετικοί στις απόψεις τους όντας σίγουροι πω; όσοι κάναμε το εμβόλιο, σε κάνα δυο χρόνια, θα έχουμε πάει στον άλλο κόσμο. Άλλοι το πάνε ακόμα πάρα πέρα και φοβούται μήπως "κολλήσουν εμβόλιο" αν έρθουν σε επαφή με εμβολιασμένους. Άλλοι που προσέχουν και πάρ πολύ μην κολλήσουν, δεν βλέπουν άνθρωπο, ακόμη και τώρα που έχουν αρθεί τα μέτρα. Άλλοι που δεν ξέρω ακριβώς τι νομίζουν το έχουν ρίξει από την αρχή της πανδημίας στα κορωνοπάρτι και στους συνωστισμούς και μάλιστα διασκεδάζουν με την ιδέα.

Στην αρχή της πανδημίας, τα συζητούσα όλα αυτά με διάφορους που είχαν τις απόψεις τους. Τώρα πια δεν συνεχίζω την κουβέντα.

Δεν διαφέρουν όλα αυτά με τον τρόπο που πολλοί καταφεύγουν σε διάφορες ιδεολογίες και πολιτικές απόψεις και μάλιστα γίνονται φανατικοί, ακόμη και όταν η πραγματικότητα, έχει αποδείξει ότι κάπου έκαναν λάθος, όπως εκείνος ο θλιβερός δημοσιογράφος που υποστήριζε ότι η καταστροφή στο Τσέρνομπιλ, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από προπαγάνδα της Δύσης. Ένα μέρος εξ άλλου από τις "σκληρές" αντιεμβολιαστικές απόψεις, όφείλεται σε μια μερίδα μέσων ενημέρωσης, σε χώρες της Δύσης, που εξυπηρετούν ρωσικά σύμφέροντα και έχουν προσπαθήσει με κάθε τρόπο, κάνοντας μια όσο γίνεται πιο διαστρεβλωτική εκστρατεία εναντίον των εμβολιων και του εμβολιασμού, να πλασάρουν συγχρόνως το ρωσικό εμβόλιο.

Έτσι είναι ο κόσμος και έτσι ήταν πάντα και με λίγη επίγνωση για το που βρισκόμαστε, όποιος έχει μυαλό μπορεί εύκολα να καταλάβει, ότι σε βάθος χρόνουν η ανθρωπότητα, δύσκολα θα επιβιώσει, αν πρώτα καταφέρει να ξεπεράσει τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις, του 21ου αιώνα, που εκτός από τι επόμενες πανδημίες, θα έχει να αντιμετωπίσει και τα δυσοίωνα προβλήματα της κλιματικής κρίσης. Δεν πρόκειται πια για κλιματική αλλαγή, καθώς ήδη έχουν ξεπεραστεί κάποια όρια. Πρόκειται για κλιματική κρίση.

Έτσι είναι ο κόσμος. Από την μια μεριά θα είναι εκείνοι που θα τρέχουν να εμβολιαστούν και από την άλλη θα είναι οι "αρνητές".

Υπάρχει μια διαφορά φάσης στο επίπεδο της αντίληψης στον παγκόσμιο πληθυσμό. Αλλοι ζουν στον 21ο αιώνα, που χαρακτηρίζεται από την αλματώδη πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογιάς και άλλοι ζουν σε επίπεδο αντίληψης πέντε με δέκα αιώνες πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το χάσμα να γεφυρωθεί.

Η πανδημία ήταν μια περίοδος αποκάλυψης και για το διανοητικό επίπεδο του παγκόσμιου πληθυσμού. Χρειάστηκαν πολλοί αιώνες και πολλοί αγώνες για να καταφέρει η επιστήμη να ελευθερωθεί από τα δεσμά του σκοταδισμού. Όλα τα ψεκασμένα που κυκλοφορούν δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις δεισιδαιμονίες του Μεσαίωνα, αυτός ο ανθρωποκτόνος συνδυασμός της άγνοιας, όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την πλευρά όχι μόνο της ανθρώπινης που επιθυμεί το Κακό. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.

Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει και νομίζει ότι θέλει.

Αυτό το δικαίωμα τελειώνει εκεί που τα πιστεύω του καθενός, απειλούν την ζωή ή την υγεία κάποιου άλλου.

Δεν πρόκεται για έναν τεχνικό διαχωρισμό. Πρόκειται για έναν πραγματικό διαχωρισμό, ανάμεσα σε ανθρωπους που σκέφτονται έτσι και σε ανθρώπους που σκέφτονται αλλιώς. Δεν διαφέρει και πολύ από τους λόγους που κάποιος υποστηρίζει αυτήν την ομάδα και κάποιος μιαν άλλη. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτά που πιστεύει ο ένας μπορεί να στείλουν κάποιον άλλον στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα υγείας ή και στον ταφο. Είναι δυο κόσμοι διαφορετικοί, που δεν συνυπάρχουν έτσι κι αλλιώς.

Ήταν αναμενόμενο ότι σε όλον τον κόσμο οι κυβερνήσεις θα έπαιρναν μέτρα, ώστε οι μεν να μην έρχονται σε επαφή με τους δε, εκεί που υπάρχει μαζικότητα.

Δεν είναι εύκολες αποφάσεις αυτές. Και πέρα από αυτά που ανήκουν στην δικαιοδοσία του κράτους θα υπάρξουν και δύσκολες αποφάσεις και στο εσωτερικό των επιχειρήσεων, που θα πρέπει να διαλέξουν τι θέλουν για το προσωπικό τους ή τι θέλουν για τους πελάτες τους στην περίπτωση που η δραστηριότητα περιλαμβάνει την παρουσία πελατών. Όμως σε πολλές συγκυρίες στη ζωή μας, κυριαρχεί η αναγκαιότητα της επιλογής. Κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξουμε το ένα ή το άλλο μαζί με τις συνέπειες τους.

Αυτά για τα μέχρι στιγμής...

Υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα.

Αυτή που θα αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε από το φθινόπωρο.

Φανταστείτε λοιπόν ότι έχουμε ένα τείχος, όπως αυτά που φτιάχνουν οι ποδοσφαιριστές, όταν η αντίπαλη ομάδα πρόκειται να χτυπήσει ένα φάουλ κοντά στην περιοχή της άλλης ομάδας. Και ότι αυτό το τείχος αποτελείται ας πούμε από 100 άτομα. Και ότι η μπάλα δεν είναι άλλη από τον κορωνοιό. Κάποια στιγμή  γύρω στο φθινόπωρο τα 70 από αυτά τα άτομα που σχηματίζουν το τείχος θα είναι εμβολιασμένα. Ο κορωνοιός όπως και κάθε άλλο έμβιο πλάσμα, θέλει να επιζήσει, αν και δεν έχει ούτε εγκέφαλο ούτε ένστικτα. Θέλει να επιζήσει γιατί αυτό επιτάσσει το ότι έχει ζωή. Για να επιζήσει το φθινόπωρο θα έχει μόνο μια επιλογή. Να περάσει μέσα από τα 30 άτομα που δεν θα έχουν εμβολιαστεί.

Έχετε δει τι γίνεται με το νερό στο λάστιχο του ποτίσματος όταν στενέψετε λίγο το πέρασμα. Το νερό αποκτά περισσότερη ορμή για έχει να περάσει από στενότερη δίοδο. Το ίδιο θα συμβεί το φθινόπωρο με τον κορωνοιό. Θα είναι πιο σφοδρή η επίθεση του γιατί θα θέλει να φτιάξει το ίδιο πλήθος ιών που έφτιαχνε όταν είχε στην διάθεση του 100 άτομα για να αναπαραχθεί.

Για αυτό θα αρχίσει να εξαπλώνεται και σε νεότερες ηλικίες και με περισσότερη σφοδρότητα, όπως έχει αρχίσει ήδη να γίνεται αυδιάκριτο, καθώς αυτοί που νοσούν είναι ολοένα και νεότεροι, ενώ σε συντριπτικό ποσοστό, που ξεπερνάει το 99% αυτοί που νοσούν είναι και αυτοί που δεν έχουν εμβολιαστεί.

Πέρσι στην αρχή του φθινόπωρου, οι νεκροί από τον κορωνοιό ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες. Στο τέλος της Άνοιξης, μετά τα κορωνοπάρτι κλπ και μετά το δεύτερο και το τρίτο κύμα οι νεκροί είχαν φτάσει κοντά στις 13.000.

Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να μην υπάρξει τέταρτο κύμα το Φθινόπωρο. Τα κορωνοπάρτι θα συνεχιστούν, όπως και άλλες συμπεριφορές που ευνοούν την μετάδοση. Πόσοι θα είναι οι νεκροί του φετινού χειμώνα;

Χίλιοι; δυο; τρεις; πέντε χιλιάδες; Ποιος να ξέρει; Είναι αυτοί που δεν θα έχαναν την ζωή τους, αν έπαιρναν την σωστή απόφαση.

Στο ενδιάμεσο ο καθένας ας προσέχει τον εαυτό του, όσο καλύτερα μπορεί και αν διαθέτει και κοινωνική συνείδηση ας προσέχει και τους άλλους...