Η λαϊκή σοφία μας έχει διαχρονικά προμηθεύσει με πολλά γνωμικά που έχουν αντέξει στον χρόνο και που κάθε τόσο επαληθεύονται. Ένα πό αυτά λέει "Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί"

Η γνώση της ζωής, μας έχει δείξει ότι γενικά δεν είναι καλό να γυρίζεις την κουβέντα εκεί που δεν σε συμφέρει.

Δεν ξέρω με ποιο ακριβώς σκεπτικό στο Σύριζα, αποφασίζουν να υποστηρίξουν αυτήν ή την άλλη θέση στα θέματα που ανακύπτουν κάθε τόσο, αλλά η εμπειρία από αυτά τα δυο και κάτι χρόνια που ο Σύριζα βρίσκεται και πάλι στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας έχει αποδείξει, ότι αυτά που υπερασπίζεται κυρίως ο Αλέξης Τσίπρας για λογαριασμό του Σύριζα, συνήθως ξεχνιούνται μετά από δύο μέρες. Εκτός από εκείνα που μας φέρνουν στο μυαλό, όσα είχε κάνει ο Σύριζα στα χρόνια που κυβέρνησε, οπότε η συζήτησηση γι αυτά κρατάει λίγο περισσότερο.

Το να απαριθμίσουμε τα λάθη που έχουν γίνει μέχρι τώρα, δεν χρειάζεται γιατί αρκεί δούμε το ότι είναι η πρώτη φορά που μια αξιωματική αντιπολίτευση είναι επί τόσο χρόνο πίσω από την κυβέρνηση και ιδίως όταν έχουν υπάρξει τα "κοσμογονικά" γεγονότα που έχουν υπάρξει.

Ας σταθούμε όμως σε δυο κύρια λάθη που έγιναν αυτέ ςτις μέρες.

Το ένα ήταν η αρνητική θέση που πήρε ο Σύριζα στην ελληνογαλική αμυντική συμφωνία. Πέρσι κοντά στα Δεκέμβριο, ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποστηρίξει ότι η Ελλάδα έπρεπε να εξοπλιστεί με τις γαλλικές φρεγάτες και ότι έπρεπε συγχρόνως να κλείσει μια αμυντική συμφωνία με την Γαλλία, μια και ήταν και το μόνο κράτος που μας είχε υποστηρίξει στην κρίση που είχε δημιουργήσει ο Ερντογάν στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, στέλνοντας μεταξύ άλλων και το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκωλ.

Ο Τσίπρας υποστηρίζοντας αυτά περσι, ανέβαζε ψηλά τον πήχυ , υποθέτοντας ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο, οπότε κάτι τέτοιο θα του έδινε μια ευκαιρία να κατηγορεί την κυβέρνηση για ανικανότητα. Έτσι όπως ήρθαν οι συγκυρίες και τις φρεγάτες, αλλά και τα Ραφάλ προμηθευτήκαμε, αλλά συγρόνως έκλεισε και η αμυντική συμφωνία με την Γαλλία, κάτι που έχει από τα πράγματα ιστορική σημασία, καθώς δημιουργεί μια καινούργια  πραγματικότητα που ευνοεί τα ελληνικά συμφέροντα. Και αυτό το ζούμε όλοι μας, εδώ και κάποια χρόνια καθημερινά, καθώς ο Εραντογάν έχει γίνει ο Νο1 άμεσος καί παρών κίνδυνος για την χώρα μας. Ο Τσίπρας με την γνωστή αδυναμία, να σκεφτεί μακρόπνοα, δεν ψήφισε την αμυντική συμφωνία χαρακτηρίζοντας τηςν "κακή" και προβάλλοντας κάποιες αιτιάσεις μάλλον αστείες, για ελληνικά στρατεύματα στο Σαχέλ της Αφρικής. Ακόμη και αν αυτό ήθελε να υποστηρίξει πριν φτάσει στην Βουλή, το γεγονός, ότι τη μέρα ακριβώς που γινόταν η συζητηση στο κοινοβούλιο, ο Ερντογάν είχε βγάλει τα πλοία του στο Αιγαίο, οξύνοντας το κλίμα, από καθαρό ένστικτο αυτοσυντήρησης και μόνο, θα είχε αλλάξει τη θέση του, ψηφίζοντας την συμφωνία και βάζοντας αν ήθελε και κάποιους αστερίσκους. Αυτό θα έκανε ένας έξυπνος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αποτέλεσμα ; Οι δημοσκοπήσεις που κυκλοφόρησαν μετά από μερικές μέρες έδειξαν ότι το 75% αυτών που ερωτήθηκαν εύρισκαν καλή την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία και τους Γάλλους ως τους πιο αξιόπιστους συμμάχους της Ελλάδας.

Αν ο Τσίπρας διέθετε και μια στοιχειώδη κατανόηση των νέων γεωπολιτικών ρευματων που δημιουργούνται στην δική μας περιοχή, μετά την σχετική αποχώρηση των Αμερικανών, καθώς το κύριο ενδιαφέρον τους, είναι η Κίνα και ο Ειρηνικός Ωκεανός, ενώ οι Γάλλοι έχουν γίνει οι κυριότεροι "παίκτες" στην περιοχή μας, θα καταλάβαινε και το μέγεθος του σφάλματος του.

Για την δική του πολιτική επιβίωση.

Αν είχε μυαλό θα υποστήριζε την αμυντική συμφωνία, την οποία υποστηρίζει και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών και θα προσπαθούσε μάλιστα και να καρπωθεί μέρος της επιτυχίας, αφού ήταν κάτι που το είχε προτείνει ο ίδιος πριν ένα χρόνο.

Ας δούμε όμως κι άλλη μια, ακόμη πιο "μεγαλοφυή" κίνηση. Όταν πριν λίγες μέρες παραιτήθηκε ο καγκελάριος της Αυστρίας, Σεμπάστιαν Κουρτς, εξ αιτίας της έρευνας εις βάρος του για χειραγώγηση υπέρ του των Μέσων Επικοινωνίας, δεν ξέρω κάτω από ποια λογική του Τσίπρα του ήρθε να προκαλέσει μια εξεταστική σε βάρος της Κυβέρνησης, για χειραγώγηση των Μέσων Ενημέρωσης και των δημοσκοπήσεων.

Αυτό σε ποια λογική να το εντάξεις. Όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά θα ήθελαν να έχουν το Τύπο με το μέρος τους.

Αλλά τα όργια που έκανε ο Σύριζα προσπαθώντας, όχι απλώς να επηρεάσει κυρίως τα τηλεοπτικά Μέσα, αλλά κυριολεκτικά να τα καθυποτάξει, με εκείνη την ανεκδιήγητη έκθεση κάποιου ινστιτούτου της Φλωρεντίας και στην συνέχεια με εκείνο τον καταστροφικό διαγωνισμό -  δημοπρασία , εμπνεύσεως νηπιαγωγείου, με τον τότε εκλεκτό του Χρήστο Καλογρίτσα και τα τραγελαφικά βοσκοτόπια, δεν έχουν προηγούμενο σε απόπειρα χειραγώγησης των Μέσω Ενημέρωσης. Και όταν πριν από τις εκλογές δικές του δημοσκοπήσεις, δεν ξέρω κι εγώ με ποια τσαρλατάνοκη μέθοδο, έβγαζαν στον Σύριζα ποσοστά σχεδόν ίσα με την ΝΔ και που γελοιοποιήθηκαν την μέρα των εκλογών, αυτό που θα επιθυμούσε κάθε λογικός άνθρωπος, καθώς πρόκειται για σφάλματα τεράστια και τελείως αντιδημοκρατικά, θα ήταν όλα αυτά να ξεχαστούν.

Τώρα ο ίδιος ο Τσίπρας, ανέλαβε και πάλι να μας θυμίσει, αυτήν την θλιβερή για τον ίδιο περίοδο και πρακτική.

Το έχω πει και άλλες φορές, ότι ο Τσίπρας δεν είναι ικανός να ανταποκριθεί στους πολιτικούς ρόλους που του έτυχαν. Ούτε ικανός να κυβερνήσει ήταν, ούτε ικανός να κάνει αντιπολίτευση τώρα είναι.

Δεν έχει την απαραίτητη πνευματική ικανότητα, δεν μπορώ να το πω πιο καθαρά. Περισσότερο από όλα θυμίζει παίκτη στο σκάκι, που ξέρει να κάνει μία μόνο κίνηση, χωρίς να μπορεί καν να υποθέσει ότι κάθε κίνηση πρέπει να συνοδεύεται και από κάποιο σχέδιο. Για κάποιο λόγο κάτι του φαίνεται εύστοχο, αλλά δεν μπορεί να δει την συνέχεια.

Βέβαια δεν είναι μόνο ο Τσίπρας και ο Σύριζα που πάσχουν. Ολόκληρη η Αριστερά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο, έχει ξεμείνει από ιδέες και συνεχίζει να λειτουργεί με ιδέες που ίσως είχαν κάποιο ενδιαφέρον πριν από 70 ή 100 χρόνια. Από το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολεμου και μετά, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις καινούργιες κοινωνικές και κυρίως τεχνολογικές εξελίξεις που δημιούργησαν την Τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.

Ο κόσμος έχει γίνει πιο δύσκολος, πιο περίπλοκος και συχνά πιο  επικίνδυνος και οι λύσεις ή οι ιδέες που ίσχυαν πριν από 100 χρόνια, δεν μπορούν να λύσουν τα σημερινά προβλήματα, που είναι και πάρα πολύ πρακτικά και ζητούν λύσεις καινοτόμες και άμεσες.

Όπως έλεγε και ο Ωνάσης, " Αν κάποιος δεν έχει χρήματα μπορεί και να τα αποκτήσει. Αν δεν έχει μυαλό δεν γίνεται τίποτα ".