Όλα αυτά με κάνουν καμιά φορά να αναρωτιέμαι πως ακριβώς λειτουργούν, τα μεγάλα παγκόσμια Μέσα Ενημέρωσης, όπως οι New York Times, η Washington Post ή ο Βρετνικός Guardian.

Γιατί η εικόνα που βλέπουμε αυτή τη στιγμή στο Αφγανιστάν, είναι με πολλούς τρόπους μια ¨μαγική εικόνα".

Και είναι πραγματικά να απορεί κανείς γιατί μερικά πράγματα είναι ευρέως γνωστά εδώ και χρόνια. Εδώ και χρόνια λοιπόν, από τον καιρό που Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Μπαράκ Ομπάμμα, ήταν γνωστό ότι μετά την εξόντωση του αρχηγού της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, από τους Αμερικανούς πεζοναύτες, στο Πακιστάν, οι Αμερικανοί ήθελαν να αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν. Τα έξοδα ήταν πάρα πολλά, η διαφθορά ήταν τόσο μεγάλη που τα περισσότερα πήγαιναν στις τσέπες κρατικών και η Αμερικανοί δεν είχαν κανέναν λόγο να προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα καινούργιο έθνος στα δυτικά πρότυπα.

Εξ άλλου είχαν πάρει το μάθημα τους από το Βιετνάμ, όπους κάνα δυο δεκαετίες μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, οι Αμερικανοί  είχαν γίνει οι πιο καλοδεχούμενοι επισκέπτες, όπως εξ άλλου και οι επενδύσεις τους εκεί.

ΟΙ σταδιακές επαφές υψηλόβαθμων Αμερικανών αξιωματούχων με ανάλογης εμβέλειας εκπροσώπους των Ταλιμπάν, προκειμένου να γίνει κάποια αξιόπιστη συμφωνία ειρήνης για την αποχώρηση των Αμερικανών, δεν ήταν κανένα μυστικό. Γράφοναταν στον Τύπο εκτενείς αναλύσεις για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων.

ΟΙ διαπραγματεύσεις κράτησαν χρόνια. Συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση επί Προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, γιατί δεν ήταν εύκολη μια βιώσιμη λύση και γιατί υπήρχαν πολλά εμπόδια και αντιρρήσεις. Υπήρχαν πάρα πολλοί και στην Αμερικανική Κυβέρνηση και στο αμερικανικό κατεστημένο, αλλά και στους κύκλους των Ταλιμπάν, όπως και στο Πακιστάν, που ήταν ο σταθερός υποστηρικτής τους, που δεν ήθελαν συμφωνία ειρήνης και αποχώρηση των Αμερικανών. Αλλά εκείνοι που είχαν τις πιο σφοδρές αντιρρήσεις, ήταν κύκλοι μέσα από την Αφγανική Κυβέρνηση. Του Καρζάι παλιότερα, του Γκάνι στα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο λόγος για όλους αυτούς ήταν αυτός που κρύβεται συχνά πίσω απο παρόμοιες καταστάσεις:

Το χρήμα.

Για στελέχη του αφγανικού κατεστημένου, για πολλούς Πακιστανούς, για στελέχη των Ταλιμπάν και Αμερικανούς επιχειρηματίες, ο πόλεμος είναι μια πολύ επικερδής επιχείρηση, συχνά πιο επικερδής από την ειρήνη. Τα δυο τρις που ξόδεψαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν μέσα σ` αυτά τα είκοσι χρόνια, αλλά και όσα ξόδεψαν άλλοι για να στηρίξουν τους Ταλιμπάν, είναι πολλά λεφτά.

Είναι όσο ξοδεύονται στην Ελλάδα μέσα σε μια δεκαετία.

Είναι τόσο πολλοί αυτοί που απέκτησαν τεράστιο πλούτο όλα αυτά τα χρόνια από την πολεμική εμπλοκή στο Αφγανιστάν, που κατά πάσα πιθανότητα τα επόμενα χρόναι θα τους βλέπουμε να φτάνουν στό Nammos της Μυκόνου με τα κότερα τους και να ανοίγουν σαμπάνιες.

Μόνο ο μέχρι προ τινος Πρόεδρος Γκάνι το έσκασε με ένα ελικόπτερο γεμάτο δολάρια με κατεύθυνση τα Αραβικά Εμιράτα. Έχουν υπάρξει πολλά, πάρα πολλά ελικόπτερα και φορτηγά γεμάτα με δολάρια, που κατέληξαν στις κατάλληλες τσέπες.

Οι Αμερικανοί τα γνώριζαν αυτά και ήταν πια απόλυτη ανάγκη να αποχωρήσουν. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν, με όλα τα εμπόδια που είπαμε πριν, αλλά τελικά κατέληξαν σε συνφωνία.

Στην φωτογραφία επάνω βλέπετε τον πρώην Διευθυντή της CIA και στην συνέχεια Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ επί Τραμπ, Μάικ Πομπέο, ενώ δίπλα του είναι ο   Mullah Abdul Ghani Baradar, στην Ντόχα του Κατάρ μετά την επίτευξη της συμφωνίας. Στο τέλος αυτής πολυήμερης συνάντησης, είχε μεταβεί εκεί και ο Πρόεδρος Τραμπ για να υπογράψει την συμφωνία. Ο Μπαραντάρ που είναι από τα παλιότερα στελέχη και συνιδρυτής των Ταλιμπάν είχε πολεμήσει εναντίον των Ρώσων στο Αφγανιστάν, όπως άλλωστε και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τότε όπλα τους προμήθευε η CIA και ήταν επίσης τότε που ο Πομπέο γνωρίστηκε με τον Μπαραντάρ, αφου συνεργάζονταν στενά.

Τα προηγούμενα οκτώ χρόνια ο Μπαραντάρ τα είχε περάσει στις Πακιστανικές φυλακές, έχοντας συλληφθεί από την πακιστανική ISI. Σύμφωνα με πληροφορίες το κελί του δεν ήταν τόσο στενό, ώστε να έχει την άνεση να κάνει εκί κάποιες δραστηριότητες. Ο Μπαραντάρ απελυθερώθηκε με εντολή του Προέδρου Τραμπ.

Ο Μπαραντάρ, έφτασε πάλι αυτές τις μέρες στο Αφγανιστάν και πήρε μέρος στην αναίμακτη κατάληψη του προεδρικού μεγάρου στην Καμπούλ, το οποίο και επιθεώρησε επισταμένα, αφού θα είναι ο καινούργιος Πρόεδρος του Αφγανιστάν.

Τι λεπτομέρειες της συμφωνίας του Μπαραντάρ με τους Αμερικανούς δεν θα τις μάθουμε ποτέ, αλλά μέσα σ` αυτές περιλαμβανόταν και η απόσυρση των Αφγανικών ενόπλων δυνάμεων, ώστε οι Ταλιμπάν να κάνουν μια ευχάριστη παρέλαση, μέσα από τις πόλεις που άνοιγαν τις πύλες με τον ερχομό τους.

Το πως θα μπορέσει ο Μπαραντάρ να βγάλει άκρη και να κυβερνήσει αυτό το χάος που ονομάζεται Αφγανιστάν, με τις ετερόκλητες φυλές που το αποτελούν και τους διάφορους πολέμαρχους είναι μια άλλη ιστορία.

Το οικονομικό είναι μια ακόμη πιο άλλη ιστορία. Για τα μικροέξοδα της πρώτης εποχής θα έχει τα έσοδα από το όπιο, την ηρωίνη και την κρυσταλική μεθαμφεταμίνη, αλλά τα πολλά έσοδα θα έρθουν από τα μεγάλα κοτάσματα λιθίου και άλλων ευγενών μετάλλων.

Όλα υτά που παρακολουθήσαμε αυτές τις μέρες, ήταν το αποτέλσμα μια καλά επεξεργασμένης συμφωνίας σε όλες της τις λεπτομέρειες εδώ και κάποια χρόνια. Μέσα στην επεξεργασία υπάρχουν και τα απρόοπτα που κάνουν τέτοιες ιστορίες πιο αληθοφανείς, πιο απρόοτες και πιο δραματικές.

Υ.Γ. Αν θέλετε να πάρετε μια πολύ κατατοπιστική ιδέα για το τι συνέβη στο Αφγανιστάν θα ήταν καλό να δείτε τον 8ο κύκλο της πολύ καλής αμερικάνικης σειράς Homeland στο Netflix. Μην λάΒετε υποψη την πλοκή καθώς είναι κατασκοπικό σήριαλ, αλλά κοιάτε τι λένε εδώ κι εκεί τα διάφορα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Είναι πολύ πιο εμπεριστατομένα από αυτά που θα διαβάσετε σε ανόητες πολιτικές αναλύσεις στα Μέσα Ενημέρωσης.