Όλοι μας θεωρούμε ότι το να έχει κανείς την μοίρα να γεννηθεί πρίγκιπας, είναι μια πολύ καλή τύχη. Ιδίως αν πρόκειται για τον βασιλικό Οίκο της Βρετανίας. Παράσημα, παρελάσεις και μια ζωή χωρίς πολλές σκοτούρες, που βασανίζουν εμάς τους υπόλοιπους.

Εδώ και κάποιους μήνες παρακολουθούμε ένα μακρόσυρτο σήριαλ, με τι αποκαλύψεις του Χάρι και της Μέγκαν για όσα «υπέφεραν» όσο ζούσαν στο βασιλικό Οίκο της Βρετανίας.

Αν το ψάξει κανείς λίγο περισσότερο θα μπορέσει να ανακαλύψει το ψυχολογικό σύνδρομο με το οποίο μεγάλωσε ο Χάρι και την σταδιακή μνησικακία που του προξένησε το ότι δεν ήταν ο πρωτότοκος, αλλά ο δευτερότοκος γιος του Καρόλου και της Νταϊάνα.

Ο ρόλος του δευτερότοκου είναι μια πολύ περίεργη θέση για κάποιον που μεγαλώνοντας συνειδητοποιεί ότι παρ’ όλο που γεννήθηκε τόσο κοντά στο θρόνο δεν θα έχει μάλλον ποτέ την ευκαιρία να καθίσει σ’ αυτόν.

Για άλλους αυτός ο ρόλος μπορεί να είναι υποφερτός αν μπορούν να τον αντέξουν ψυχολογικά. Όπως για παράδειγμα για τον σύζυγο της βασίλισσας Ελισάβετ τον Φίλιππο, που μπόρεσε να προσαρμοστεί τουλάχιστον φαινομενικά εύκολα στον ρόλο. Το τι ζούσε ψυχολογικά ο Φίλιππος που παρέμεινε σε όλη του τη ζωή ο «βασιλικός σύζυγος» δεν το μάθαμε ποτέ, καθώς ο Φίλιππος ούτε μίλησε ούτε παραπονέθηκε ποτέ γι’αυτό, τουλάχιστον δημόσια.

Για την πριγκίπισσα Μαργαρίτα, ο ρόλος της δεύτερης, δεν ήταν τόσο εύκολος από πολλές απόψεις και έζησε μια ζωή, αν όχι δυστυχή, τουλάχιστον όχι ακριβώς ευτυχή, γι αυτό και εύρισκε συχνά παρηγοριά στο ποτέ.

Η ζωή του Χάρι ξεκίνησε με το αστείο που υποτίθεται ότι είπε ο Κάρολος στη Νταϊάνα, μόλις γεννήθηκε : «Μου έδωσες έναν διάδοχο, τώρα και την ρεζέρβα».

Η «ρεζέρβα» όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου του Χάρι στα ελληνικά, ανταποκρίνεται στον αγγλικό τίτλο του βιβλίου “Spare”.

Αυτός είναι και ο ρόλος για τον οποίον εκπαιδεύεται από πολύ μικρός ο δευτερότοκος βασιλικός γιος. Να είναι η «ρεζέρβα» του διαδόχου, σε οποιοδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί. Προφανώς όσο ήταν ο μικρός ο Χάρι δεν μπορούσε εύκολα να συνειδητοποιήσει τι σήμαινε αυτό για την ζωή του, αλλά μπορούσε εύκολα να καταλάβει ότι ο αδελφός του είχε μεγαλύτερο και πιο πολυτελές δωμάτιο από τον ίδιο.

Ο τραγικός θάνατος της Νταϊάνα, ήταν σίγουρα ένα σοκαριστικό γεγονός και για τους δυο πρίγκιπες, που έχασαν την μητέρα τους σε πολύ μικρή ηλικία και πολύ δύσκολα μπορούσαν να καταλάβουν την σχέση του πατέρα τους με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς. Ακόμη και η σχέση της Νταϊάνα με τον Ντότι τον οποίον γνώρισαν το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής της, στο σκάφος του στην Κυανή ακτή, δεν πρέπει να ήταν μια εύκολη εμπειρία, αλλά το πρόβλημα τους δεν ήταν τόσο μεγάλο αφού την έβλεπαν να είναι χαρούμενη μαζί του.

Μετά τον θάνατο της Νταϊάνα και καθώς οι δυο πρίγκιπες μεγάλωναν, εξ αιτίας των όσων είχαν συμβεί, την συνέντευξη που είχε δώσει η Νταϊάνα στο BBC, τον χωρισμό με τον Κάρολο, τον θάνατο της και το γάμο του πατέρα τους με την Καμίλα, κανείς δεν γνώριζε την ψυχολογία που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στα αδέλφια ή το αν υπήρχαν ανταγωνισμοί μεταξύ τους. Η εικόνα πάντως έδειχνε δυο αγαπημένα αδέλφια. Εφόσον η Ελισάβετ ζούσε ακόμη, ο τίτλος της «ρεζέρβας» που είχε ο Χάρι, έμοιαζε κάτι μακρινό.

Για την γνώμη του κοινού επισης οι δυο πρίγκιπες ήταν «ισοϋψείς» εξ αιτίας των δραμάτων που είχαν προηγηθεί. Ήταν οι αγαπημένοι γιοι μιας αδικοχαμένης πριγκίπισσας, σε ένα βασιλικό δράμα με πολλές πτυχές. Για το κοινό δεν υπήρχε ο διαχωρισμός μεταξύ του μελλοντικού διαδόχου και του Spare. Ήταν λες και επρόκειτο και οι δυο να διαδεχθούν το Κάρολο. Με τις κόκκινες στολές τους, ως γιοι της Νταϊάνα ήταν ίσοι και αγαπημένοι από το κοινό εξ ίσου και ίσως λίγο περισσότερο ο Χάρι, από τον Γουίλιαμ που ήταν γενικά πάντα λίγο απρόσιτος.

Σε κάποιο κεφάλαιο του βιβλίου του όμως ο Χάρι δίνει μια άλλη διάσταση για το τι περνούσε ο ίδιος και το πως αυτό είχε αρχίζει να διαμορφώνει έναν άνθρωπο «χωρίς ταυτότητα».

 «Ο Γουίλι είχε το μεγαλύτερο από τα δύο μισά (σ.σ.: αναφέρεται στα υπνοδωμάτια του Μπαλμόραλ), με διπλό κρεβάτι, αρκετά μεγάλο νιπτήρα, ντουλάπα με καθρέφτη στις πόρτες και ένα όμορφο παράθυρο με θέα στην αυλή. Το δικό μου μισό ήταν πολύ μικρότερο και λιγότερο πολυτελές. Δεν ρώτησα ποτέ γιατί. Δεν με ένοιαζε. Αλλά επίσης δεν χρειαζόταν να ρωτήσω. Ο Γουίλι ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος από μένα. Αυτός ήταν ο διάδοχος, ενώ εγώ ήμουν η ρεζέρβα. Δεν ήταν απλώς ότι μας αποκαλούσαν έτσι οι εφημερίδες. Ηταν μια έκφραση που τη χρησιμοποιούσαν συχνά ο μπαμπάς, η μαμά και ο παππούς. Ακόμη και η γιαγιά. Ο διάδοχος και η ρεζέρβα. Δεν υπήρχε τίποτα το υποτιμητικό σε αυτόν τον χαρακτηρισμό, μα και καμία ασάφεια. Εγώ ήμουν η σκιά, η εφεδρεία, το Σχέδιο Β.» γράφει ο Χάρι και αποκαλύπτει το πως πραγματικά αισθανόταν.

Αν ο Χάρι είχε αρχίσει να διαμορφώνει ήδη αυτήν την ψυχολογία του ανθρώπου «ρεζέρβα», ο γάμος του Γουίλιαμ με την Κέιτ Μίντλετον και ο ερχομός των τριών παιδιών τους, δυο αγοριών και ενός κοριτσιού, αφαίρεσαν ουσιαστικά από τον Χάρι, ακόμη και τον τίτλο της «ρεζέρβας». Απλώς ο Χάρι θα παρέμενε ένας πρίγκιπας, αδελφός του διαδόχου τώρα και αδελφός του βασιλιά αν κάποτε ο Γουίλιαμ γίνει βασιλιάς -ποτέ δεν ξέρεις – με κάποια εισοδήματα όχι και τόσο σπουδαία και αρκετές υποχρεώσεις σε διάφορες εκδηλώσεις.

Αν ο Χάρι είχε αρχίσει ψυχολογικά να χάνει την ταυτότητα του, τώρα είχε γίνει εντελώς ο «άνθρωπος χωρίς ταυτότητα». Αλλά με φιλοδοξίες.

Η γνωριμία του με την Μέγκαν Μαρκλ, το ειδύλλιο τους και τελικά ο γάμος τους με μια γυναίκα που είχε ήδη κάνει ένα γάμο, ήταν μιγάς και ηθοποιός, θα μπορούσε να είναι κάτι τυχαίο.

Αλλά ψυχολογικά δεδομένης της ανύπαρκτης ταυτότητας που είχε ήδη διαμορφώσει, δύσκολα θα μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς κατά πόσο ο γάμος αυτός ήταν μια ερωτική ιστορία, ή μια πρώτη ίσως και ασυνείδητη αντίδραση, απέναντι στον «βασιλικό κύκλο», ο οποίος από τα πράγματα τον είχε βάλει στο περιθώριο εφ’ όρου ζωής. Μια πρώτη αντίδραση απέναντι στο σύνολο της οικογένειας του, που μια και ήταν δευτερότοκος του είχε κλείσει κάθε δρόμο.

Προφανώς ο Χάρι μπορεί να είχε μείνει χωρίς ταυτότητα, αλλά η συνέχεια έδειξε ότι δεν είχε μείνει και χωρίς φιλοδοξίες.

Για την Μέγκαν Μαρκλ δεν τίθεται θέμα. Είτε τον ερωτεύτηκε αγνά ή όχι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν μια απίστευτη ευκαιρία ζωής που της ήρθε ουρανοκατέβατη. Και πολύ δύσκολα οποιαδήποτε κοπέλα, ιδίως από τον χώρο του θεάματος, θα αρνιόταν τέτοια θεαματική τύχη.

Ο Χάρι με τον γάμο του βρήκε όχι μόνο μια ευκαιρία να προβληθεί, αλλά βρήκε και μια ψυχολογική σύμμαχο, που αν προσέξει κανείς αυτά που έχει πει συγκρίνοντας την Νταϊάνα με την Μέγκαν, εκτός από σύζυγο της έδωσε και τον ρόλο της αδικοχαμένης μητέρας του.

Η Μέγκαν πάλι είχε βρει έναν σύζυγο που μπορούσε να τον χειριστεί.

Μετά τον πρώτο της ενθουσιασμό για τον γάμο της, μπόρεσε γρήγορα να δει ρεαλιστικά ποιο θα ήταν το μέλλον της μέσα στην βασιλική οικογένεια. Δεν θα γινόταν ποτέ βασίλισσα, όπως κάποτε πιθανόν θα γίνει η Κέιτ και αυτό για την δική της δυναμική ψυχολογία, δεν ήταν το καλύτερο της.

Υπήρξαν πιθανόν πολλές αναλύσεις για το ποια θα ήταν η καλύτερη επιλογή για το μέλλον τους. Πιθανόν η Μέγκαν που είναι περισσότερο προσαρμοσμένη στην επιδίωξη του κέρδους, ήταν αυτή που είχε την αρχική ιδέα να μετακομίσουν στον Καναδά ή στις ΗΠΑ, όπου ένας πριγκιπικός τίτλος, μαζί με όλα όσα είχαν προηγηθεί, ήταν μια πραγματικά για μια μεγάλη ευκαιρία στον χώρο του θεάματος με όλα τα υπέρ τους επικοινωνιακά τρυκ.

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν η «ρατσιστική» όπως είπε αντιμετώπισε στο παλάτι την έκαναν να αισθάνεται παρείσακτη και αν της δημιούργησε τάσεις αυτοκτονίας. Στον Χάρι όμως το κυνήγι από τους παπαράτσι και κάποια αρνητικά σχόλια από τον Τύπο, τον έκανε να βάλει περισσότερο την Μέγκαν στην θέση της αδικοχαμένης μητέρας του και του δημιούργησε την διάθεση να την προστατεύσει.

Ο Χάρι στην αρχή έχοντας συνηθίσει και στην πριγκιπική ζωή, ζήτησε από τον πατέρα του και τον αδελφό του να του αναθέσουν τον ρόλο του Αντιβασιλέα του Καναδά. Δεν ξέρω καν αν αυτό είναι εφικτό, αλλά είναι σίγουρο πως τόσο ο Κάρολος όσο και ο Γουίλιαμ είχαν σοβαρές αντιρρήσεις. Στο βιβλίο του ο Χάρι λέει ότι ο Γουίλιαμ χειροδίκησε εναντίον του και το έριξε στο πάτωμα. Πως να ξέρει κανείς τι είναι αλήθεια και τι όχι.

Έτσι φτάσαμε στην οριστική ρήξη ανάμεσα στο ζευγάρι και την βασιλική οικογένεια.

Από οικονομική άποψη το ζευγάρι Χάρι- Μέγκαν είναι ήδη μια ιδιότυπη επιχείρηση, που λειτουργεί με τις συνεχείς επιθέσεις σε όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Ο Χάρι χαρακτήρισε την Καμίλα «κακιά» και «επικίνδυνη», ρίχνοντας της και λίγο έμμεσα την ευθύνη για τον θάνατο της μητέρας του.

Η έκδοση του βιβλίου του Χάρι έφερε και δυο ακόμη τηλεοπτικές συνεντεύξεις σε αγγλικά κανάλια.που όμως δεν είχαν την ίδια θεαματικότητα που είχε τον καιρό που παίχτηκε η συνέντευξη στην Όπρα Γουίνφρεϊ.

Ο Χάρι μοιάζει να απέκτησε κάποια ταυτότητα, αν και δεν είναι σίγουρο ότι ήταν αυτή που αναζητούσε.

Ήδη υπάρχουν πολλά σχόλια, ιδίως σε γερμανικές εφημερίδες κατά πόσο είναι ηθικό να βγάζεις (πολλά) λεφτά, πουλώντας το δράμα σου – αν και είναι δύσκολο να πεις ποιο ήταν το μεγάλο δράμα από το ντοκυμαντέρ στο Netflix – και στρεφόμενος εναντίον όλων των μελών της οικογένειάς σου.

Όλα αυτά μοιάζουν σαν μια ενορχηστρωμένη επίθεση που έχει το χρώμα της εκδίκησης.

Και είναι λίγο περίεργο το ότι ο Χάρι στο τέλος της συνέντευξής του λέει ότι θα ήθελε να ξαναφτιάξει τις σχέσεις με την οικογένεια του.

Ο καιρός περνάει και η ψυχολογία αλλάζει μαζί της. Δεν ξέρω σε ποιο σημείο βρίσκεται η ερωτική τους σχέση μετά από τόσα χρόνια και δυο παιδιά. Σε κάποια τυχερά ζευγάρια μετατρέπεται σε αγάπη. Στην περίπτωση του Χάρι και της Μέγκαν για την ώρα έχει γίνει μια επιχείρηση που παράγει εκατομμύρια.

Ο Χάρι φαίνεται να περνάει σε άλλη φάση, καθώς ξέσπασε όσα είχε μέσα του όλα αυτά τα χρόνια και ο καταλύτης για όλα αυτά και για την ρήξη με το παλάτι ήταν η Μέγκαν. Ο ίδιος λέει ότι για πρώτη φορά αισθάνεται ευτυχισμένος με την καινούργια οικογένεια του, όπως δεν είχε αισθανθεί ποτέ στο παρελθόν.

Όμως αυτό το παρελθόν εξακολουθεί να ζει μέσα του, μετά από τόσα χρόνια πριγκιπικής ζωής, που όσο να’ναι πέρα από τα προβλήματα είχε και τα καλά της.

Στο τελευταίο μέρος της προσφατης τηλεοπτικής συνέντευξης του, διακρίνονται καθαρά τα πρώτα σημαδια νοσταλγίας γι αυτό που άφησε πίσω.

«Θα ήθελα να είχα πίσω τον πατέρα μου» είπε, «θα ήθελα να έχω πίσω τον αδελφό μου, αλλά σαν οικογένεια πραγματική, όχι σαν θεσμό».

Όταν θα βγει και το βιβλίο της Μέγκαν για το οποίο θα εισπράξει και εκείνη αρκετά εκατομμύρια δολάρια,  εκεί θα τελειώσει μάλλον το πρώτο μέρος αυτής της πολύ πετυχημένης επιχείρησης, που μάλλον δεν αντέχει και άλλα κεφάλαια με τα ίδια και τα ίδια.

Άραγε με αυτά και με αυτά ο Χάρι απέκτησε την ταυτότητα που τόσο αναζητούσε;

Σε κάποιο μέρος ίσως ναι γιατί έβγαλε από μέσα του αυτά που είχε καταπιεσμένα τόσα χρόνια.

Ακόμη όμως δεν έχει βρει τον αυτοτελή εαυτό του, αυτό που ίσως θα τον έκανε ώριμο και ανεξάρτητο.

Στην σχέση του ζευγαριού η Μέγκαν είναι εκείνη που καθοδήγησε τις εξελίξεις και εκείνη που βασικά επέλεξε την αποχώρηση και την αξιοποίηση της. Ο Χάρι σε γενικές γραμμές ακολούθησε και αυτό διακρίνεται βασικά από την διάθεση του να επανορθώσει την σχέση με τον πατέρα του και με τον αδελφό του.

Ίσως να μην ταιριάζει η λέξη “Spare”, ή «ρεζέρβα» στην σχέση του με την Μέγκαν, αλλά ακόμη δεν είναι εκείνος που καθοδηγεί, αλλά εκείνος που καθοδηγείται.

Και η ζωή σε ένα παντρεμένο ζευγάρι με παιδιά, δεν είναι πάντα ένας παράδεισος ευτυχίας.

Είναι μια άλλη περιπέτεια ζωής που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.