Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. 

Μια από τις μεγαλύτερες “κατάρες” της ανθρωπότητας είναι να βιώσεις πόλεμο. Να αποχαιρετάς τους αγαπημένους που πάνε να πολεμήσουν και να μην ξέρεις αν θα τους ξαναδείς. Να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες να ξεκληρίζονται. Περιουσίες να λεηλατούνται και να καταστρέφονται. Άνθρωποι να μην έχουν που να μείνουν. Παιδιά να  πεινούν και να κλαίνε στους δρόμους. Από την ημέρα της εισβολής, η σκέψη μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους στην Ουκρανία κι αυτό που πραγματικά με θλίβει είναι πως ούτε εγώ, ούτε κανένας μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να διώξουμε τον εφιάλτη που ζουν. Η τύχη τους βρίσκεται στα χέρια κάποιων “μεγάλων” που αποφασίζουν δίχως συναίσθημα και συχνά χωρίς λογική. Διαβάζοντας διάφορες αναρτήσεις στα social media αντιλαμβάνομαι ότι όλοι μας θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας και να λήξει ο πόλεμος. Μπορεί οι στίχοι του John Lennon, “Imagine”, “ο κόσμος να ζήσει σαν να είναι ένα” να απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην επιτευχθεί ποτέ. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για τα παιδιά μας…

Καθώς η κύρια έννοια μας αυτήν την εποχή εκτός από τον κορωνοιό, είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει  ενδιαφέρον να ζητήσουμε από διάφορα πρόσωπα που έχουμε φιλοξενήσει στο παρελθόν στο klik, να μας μιλήσουν για αυτή την μεγάλη “περιπέτεια” που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει την ανθρωπότητα. 

Η εξαίρετη δημοσιογράφος μιλά στη νέα στήλη του Klik #Πόλεμος_2022.

 

Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Όπως ο Χίτλερ ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που οδήγησε την ανθρωπότητα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έτσι και ο Πούτιν γίνεται ο μοιραίος άνθρωπος που ίσως τελικά οδηγήσει την ανθρωπότητα στον Τρίτο. Ποια η άποψή σας.

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Πούτιν έβαλε προσωρινό τέλος στην συνεχή υποχώρηση των θέσεων του. Αυτό αποτελεί εξήγηση αλλά όχι δικαιολογία της επίθεσης στην Ουκρανία. 

Η εισβολή των ρωσικών δυνάμεων παραμένει επαίσχυντη όπως και τα εγκλήματα πολέμου και οι θάνατοι αμάχων .

Αν οι εμπόλεμοι παραμείνουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους, δύο είναι οι πιθανές λήξεις του πολέμου. Είτε νίκη του Πούτιν και επιβολή μιας προσωρινής και επισφαλούς ρωσόφιλης κυβέρνησης στο Κίεβο. Μια τέτοια κυβέρνηση όπως λένε οι ειδικοί θα αντιμετωπίζει εσωτερικές αντιστάσεις, αντάρτικο και διεθνή απομόνωση. Η άλλη λύση είναι το τέλος του καθεστώτος Πούτιν με τον ένα ή άλλο τρόπο. Και οι δύο θα οδηγήσουν σε ανείπωτες καταστροφές και τεράστιο αριθμό θυμάτων.

Η τρίτη λύση, δηλαδή η λήξη των εχθροπραξιών μετά διαπραγματεύσεις και υποχώρηση των δύο πλευρών από τις απαιτήσεις τους, πρέπει να αναγνωρίσει τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας. Η ελπίδα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Γερμανία θα δημιουργούσαν ένα modus vivendi που θα πετύχαινε κάτι τέτοιο έχει υποχωρήσει προς το παρόν. Αλλά παραμένει η μόνη ελπίδα.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ ωστόσο με σημερινή του δήλωση(16-3-22) άφησε ελπίδες για να υπάρξει ένας συμβιβασμός ανάμεσα σε Μόσχα και Κίεβο, ενώ ο Βλαντίμιρ Μεντίνσκι, επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες, αποκάλυψε ένα σχέδιο που βρίσκεται στο τραπέζι. Σύμφωνα με τη Μόσχα, η Ουκρανία θα μπορούσε να εφαρμόσει ένα μοντέλο κράτους τύπου Αυστρίας και Σουηδίας και αυτό θα μπορούσε να φέρει το τέλος του πολέμου. Θα δούμε.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν που μεγάλωσε με αντιδυτική ιδεολογία η οποία έγινε και επάγγελμα του όταν εντάχθηκε στη KGB, δεν έχει ξεχάσει σε καμιά στιγμή από τότε,  ότι ο «εχθρός» του ήταν και παραμένει η Δύση.  Πιστεύετε ότι η εκδίκηση που έχει μέσα του, θα μπορούσε να κάνει κάποτε τη Ρωσία του Πούτιν τη  μεγαλύτερη δύναμη;

Για να δούμε επιγραμματικά την κατάσταση στα εσωτερικά του πριν τον πόλεμο: Η Ρωσία του Πούτιν αντιμετωπίζει αυξανόμενες αντιστάσεις και λαϊκές διαμαρτυρίες και ταραχές. Ο πλούτος των ολιγαρχών αυξάνεται συνεχώς. Το βιοτικό επίπεδο του λαού έχει επιδεινωθεί. Ο Πούτιν φοβάται μια λαϊκή εξέγερση  Η διεθνής θέση της Ρωσίας ήταν επίσης σε συνεχή υποχώρηση.

Eπίσης θα πρέπει να επισημανθεί πως η προσπάθεια του Πούτιν αρχικά  να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ απορρίφθηκε. Η  αμερικανική ΜΚΟ National Security Archives αποκάλυψε ότι το 1990 ο πατήρ Τζορτζ Μπους υποσχέθηκε στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς «ούτε μια ίντσα».

Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν τηρήθηκε.  Οι ρωσικές αντιρρήσεις για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ το 2004, που επανέλαβε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο Πούτιν το 2007 στο Μόναχο, αντιμετωπίστηκαν στη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι το 2008 με την πολιτική των «ανοιχτών θυρών» για τη Γεωργία και την Ουκρανία.

Η αντιμετώπιση της Ρωσίας ως κράτους  "τριτοδεύτερου" ταραξία διόγκωνε  την οργή της ηγεσίας της. Κάπου εκεί βρίσκονται τα κίνητρα όχι όμως τα αίτια .

Τις τελευταίες μέρες με τον θάνατο του Αμερικανού δημοσιογράφου, τον βομβαρδισμό μαιευτηρίου  στη Μαριούπολη και την  πολυκατοικία που βομβαρδίστηκε στο Ιρπίν, οι άμαχοι φαίνεται να γίνονται όλο και περισσότερο στόχος. Τι γνώμη έχετε γι’αυτό;

 Οι επιστήμονες από το St. John’s University & College of St. Benedict και το St. Joseph πήραν ψυχοδιαγνωστικά δεδομένα του Πούτιν, από τεχνητή νοημοσύνη ανοιχτού κώδικα  και με τη χρήση του Millon Inventory of Diagnostic Criteria, συνέθεσαν το προφίλ προσωπικότητας.

Ενημέρωσαν πως “ο συνδυασμός των πρωταρχικών και των δευτερευόντων προτύπων στο προφίλ του Πούτιν `δίνει` ένα σύνθετο τύπο προσωπικότητας που πιο ορθά περιγράφεται ως «επεκτατικά επιθετικό επιβολέα»”.

Ως πρωταρχικά πρότυπα προσωπικότητας του Προέδρου της Ρωσίας βρέθηκαν να είναι τα εξής:

Υπολογισμός επιθετικότητας/εχθρότητας: κυρίαρχος/ελεγχόμενος

Υπολογισμός ναρκισσισμού: φιλόδοξος/αυτοεξυπηρετούμενος

Υπολογισμός: Επιμελής και ευσηνείδητος

Ως δευτερεύοντα πρότυπα προσωπικότητας εντοπίστηκαν τα

Υπολογισμός εσωστρέφειας: Συνεσταλμένος/κλειστός

Υπολογισμός ριψοκινδυνότητας: δύσπιστος/καχύποπτος

Συμπερασματικά “τα κύρια πλεονεκτήματα του Πούτιν, βάσει της προσωπικότητας του και σε συνδυασμό με τον πολιτικό του ρόλο, η επιβλητική συμπεριφορά και η αυτοπεποίθηση. Τα κύρια μειονεκτήματα αφορούν την αδιαλλαξία, την έλλειψη ενσυναίσθησης και ευγένειας και τη νοητική ακαμψία”.

Aυτά και μόνο δικαιολογούν πώς κυριάρχησε όλα αυτά τα χρόνια στην χώρα του, τον μύθο που δημιουργησε αλλά και το μεγάλο ρίσκο που παίρνει με ένα ειδεχθή πόλεμο.

 Η ρωσική εισβολή ώθησε τον πρόεδρο Ζελένσκι σε έναν διαφορετικό ρόλο, έναν ρόλο που στην αρχή φαινόταν ακατάλληλος για τον χαρακτήρα του. Συγκέντρωσε τους δικούς του ανθρώπους για να υπερασπιστεί το έθνος τους, ενίσχυσε επίσης τις δημοκρατίες του κόσμου με τρόπους που φαινόταν αδιανόητοι μόλις μια εβδομάδα πριν. Υποθετικά μιλώντας,  αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στη χώρα μας, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η αντίδραση;

Θεωρώ και πιστεύω ακράδαντα πως οι Έλληνες ακόμα διατηρούμε  τα αντανακλαστικά εκείνα που στήνουν εθνικά οδοφράγματα σε κάθε εισβολέα. Για εμάς ιστορικά δεν υπάρχει ο ηγέτης που θα ξεσηκώσει..Παραδοσιακά υπάρχει ο λαός σε αυτό το ιδιότυπο εγερτήριο.

Τις τελευταίες μέρες με τον θάνατο των δημοσιογράφων, τον βομβαρδισμό μαιευτηρίου στη Μαριούπολη και την πολυκατοικία που βομβαρδίστηκε στο Ιρπίν, οι άμαχοι φαίνεται να γίνονται όλο και περισσότερο στόχος. Τι γνώμη έχετε γι`αυτό;

Αυτός είναι ο πόλεμος.

Τα διαμελισμένα σώματα που κείτονται , τα πτώματα που σωριάζονται στους ομαδικούς τάφους, ο σπαραγμός που βγαίνει ματωμένος απ’ τα σωθικά όσων έχασαν τους αγαπημένους τους, το βαθύ ψύχος των καταφυγίων, ο τρόμος της συσκότισης και το αίσθημα επικειμένου θανάτου κάθε φορά που ακούγεται μια ομοβροντία είναι η  αθέατη πλευρά του πολέμου, που δεν μπορεί να προσμετρηθεί με λέξεις.Όμως η ζωή έχει αδήριτους νόμους κι ο πιο σκληρός απ’ όλους είναι ο νόμος της δράσης-αντίδρασης. Που θα πάει άραγε όλο αυτό το αίμα, που θα χυθεί όλη αυτή η οργή; Ας μη γελιόμαστε. Τις ψυχές των ανθρώπων θα ποτίσει αυτό το φαρμάκι. Ο πόνος θα γίνει αποξένωση, δυσπιστία, εθνικισμοί, φονταμενταλισμοί του ενός ή του άλλου είδους.

Πόλεμος δεν γίνεται μόνο στην Ουκρανία. Απλώς μόνον αυτό έχουμε σε απευθείας μετάδοση. Δεν ακούμε και δεν βλέπουμε, π.χ. τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Συρία. Αυτό που μας επιτρέπεται να ξέρουμε, είναι συγκεκριμένο.Και αυτό με ανησυχεί ακόμα πιο πολύ!

Ποιες οι προβλέψεις σας για το τέλος αυτής της μεγάλης περιπέτειας;

Ένας πόλεμος έχει πάντα τραγικές απώλειες και για τις δυο πλευρές.Έχει πάντα και αλλαγή συνόρων. Οπωσδήποτε θα δούμε την λήξη του όταν συναντηθούν οι δυο ηγέτες. Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει τίποτα. Μετρά μόνον τις συνέπειες.