Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. 

Μια από τις μεγαλύτερες “κατάρες” της ανθρωπότητας είναι να βιώσεις πόλεμο. Να αποχαιρετάς τους αγαπημένους που πάνε να πολεμήσουν και να μην ξέρεις αν θα τους ξαναδείς. Να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες να ξεκληρίζονται. Περιουσίες να λεηλατούνται και να καταστρέφονται. Άνθρωποι να μην έχουν που να μείνουν. Παιδιά να  πεινάνε και να κλαίνε στους δρόμους. Από την ημέρα της εισβολής, η σκέψη μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους στην Ουκρανία κι αυτό που πραγματικά με θλίβει είναι πως ούτε εγώ, ούτε κανένας μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να διώξουμε τον εφιάλτη που ζουν. Η τύχη τους βρίσκεται στα χέρια κάποιων “μεγάλων” που αποφασίζουν δίχως συναίσθημα και συχνά χωρίς λογική. Διαβάζοντας διάφορες αναρτήσεις στα social media αντιλαμβάνομαι ότι όλοι μας θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας και να λήξει ο πόλεμος. Μπορεί οι στίχοι του John Lennon, “Imagine”, “ο κόσμος να ζήσει σαν να είναι ένα” να απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην επιτευχθεί ποτέ. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για τα παιδιά μας…

Καθώς η κύρια έννοια μας αυτήν την εποχή εκτός από τον κορωνοιό, είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει  ενδιαφέρον να ζητήσουμε από διάφορα πρόσωπα που έχουμε φιλοξενήσει στο παρελθόν στο klik, να μας μιλήσουν για αυτή την μεγάλη “περιπέτεια” που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει την ανθρωπότητα. 

Ο εξαίρετος συγγραφέας και δημοσιογράφος Παύλος Ανδριάς, μιλά στη νέα στήλη του Klik #Πόλεμος_2022. 

Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Όπως ο Χίτλερ ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που οδήγησε την ανθρωπότητα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έτσι και ο Πούτιν γίνεται ο μοιραίος άνθρωπος που ίσως τελικά οδηγήσει την ανθρωπότητα στον Τρίτο. Ποια η άποψή σας.

Θεωρώ πως αυτόν τον πόλεμο, τον περίμεναν πολλοί… σίγουροι πως μόνο έτσι θα δημιουργηθούν νέες ισορροπίες, με τη Ρωσία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το να οδηγηθούμε σ’ έναν τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, δεν θέλω να το αναφέρω ούτε ως πιθανή εξέλιξη των εχθροπραξιών, ούτε ως αναγκαίο κακό. Ένα νέο μοντέλο εξουσίας θέλουν να δημιουργήσουν και όταν το καταφέρουν, θα σταματήσουν όλα, με τη συγκέντρωση όλων των αγαθών, στα χέρια των δυνατών… και με άλλον εξουσιοδοτημένο διαχειριστή.  

“Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωϊκό μέχρι σήμερα, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία” είναι τα λόγια του Ρωμαίου φιλόσοφου, Σενέκα. Στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Πούτιν ποια θεωρείτε ότι είναι τα κίνητρά του;

Πιστεύω ότι τα κίνητρά του είναι πολιτικά και γεωπολιτικά, δίχως να αγνοούμε και το οικονομικό στοιχείο. Σίγουρα κάθε κίνησή του είναι μελετημένη, με δεύτερες και τρίτες λύσεις, αν κάτι δεν πάει καλά και σύμφωνα με τον αρχικό του σχεδιασμό. 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν που μεγάλωσε με αντιδυτική ιδεολογία η οποία έγινε και επάγγελμά του όταν εντάχθηκε στη KGB, δεν έχει ξεχάσει σε καμιά στιγμή από τότε,  ότι ο «εχθρός» του ήταν και παραμένει η Δύση.  Πιστεύετε ότι η εκδίκηση που έχει μέσα του, θα μπορούσε να κάνει κάποτε τη Ρωσία του Πούτιν τη  μεγαλύτερη δύναμη;

Το σίγουρο είναι πως ο πόλεμος με την Ουκρανία, έχει πλήξει οικονομικά τη Ρωσία, όπως ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Αν τώρα, καταφέρει να ενώσει όλους τους Ρωσόφωνους, παρά τις απώλειες, όλα είναι πιθανά. Μην ξεχνάμε πως πολλοί στο πρόσωπό του βλέπουν τον τέλειο «ηγεμόνα», που δεν διστάζει να τα βάλει και με τη Δύση. 

Mε τους θανάτους δημοσιογράφων, τους βομβαρδισμούς σε όλη τη Μαριούπολη,  οι άμαχοι φαίνεται να γίνονται όλο και περισσότερο στόχος. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό;

Καταδικάζω τη δολοφονία των αμάχων, απ’ όπου κι αν προέρχονται και επειδή ζούμε σε μια εποχή που τα fakenews και ο επικοινωνιακός πόλεμος έχουν την τιμητική τους, ας μη βιαστούμε να μοιράσουμε χαρακτηρισμούς.  

Η Ρωσική εισβολή ώθησε τον πρόεδρο Ζελένσκι σε έναν διαφορετικό ρόλο, έναν ρόλο που στην αρχή φαινόταν ακατάλληλος για τον χαρακτήρα του. Συγκέντρωσε τους δικούς του ανθρώπους για να υπερασπιστεί το έθνος τους, ενίσχυσε επίσης τις δημοκρατίες του κόσμου με τρόπους που φαινόταν αδιανόητοι μόλις μια εβδομάδα πριν. Υποθετικά μιλώντας,  αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στη χώρα μας, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η αντίδραση;

Η ιστορία, μας έχει διδάξει πως στα δύσκολα γινόμαστε ένα, παραμερίζοντας μίση και διαφορές. Το ζητούμενο όμως είναι ποιος θα σε οδηγήσει στην αντίδραση. Υποθετικά μιλώντας, υπάρχει άραγε στη χώρα μας ένας «ηγέτης» που θα πάρει την ευθύνη και που θα καταφέρει να μας ενώσει;   

Υπάρχει ένα κύμα συμπαράστασης στους Ουκρανούς πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πλησιάζουν τις 10.000. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν “τη ζωή τους” ξαφνικά και βρίσκονται σε έναν ξένο τόπο;

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να είμαστε δίπλα τους, να τους βοηθήσουμε να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Οι χαρακτηρισμοί και η περιθωριοποίηση δεν βοηθάνε σε κάτι, ούτε μας τιμούν. Ας ξαναγίνουμε ο φιλόξενος λαός κι ας ανοίξουμε τις αγκαλιές μας, σ’ αυτούς που μας έχουν ανάγκη…  

Ποιες οι προβλέψεις σας για το τέλος αυτής της μεγάλης περιπέτειας;

Δυστυχώς, μόνο προβλέψεις δεν μπορούμε να κάνουμε, από τη στιγμή που ο πόλεμος συνεχίζεται. Άγνωστο το πώς θα είναι αύριο η Ουκρανία, άγνωστο και το μέχρι τι θα έχει κερδίσει ή θα έχει χάσει ο Πούτιν. Μακάρι να βρεθεί η χρυσή τομή… μακάρι να σταματήσει ο πόλεμος.