Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. 

Μια από τις μεγαλύτερες “κατάρες” της ανθρωπότητας είναι να βιώσεις πόλεμο. Να αποχαιρετάς τους αγαπημένους που πάνε να πολεμήσουν και να μην ξέρεις αν θα τους ξαναδείς. Να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες να ξεκληρίζονται. Περιουσίες να λεηλατούνται και να καταστρέφονται. Άνθρωποι να μην έχουν που να μείνουν. Παιδιά να  πεινούν και να κλαίνε στους δρόμους. Από την ημέρα της εισβολής, η σκέψη μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους στην Ουκρανία κι αυτό που πραγματικά με θλίβει είναι πως ούτε εγώ, ούτε κανένας μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να διώξουμε τον εφιάλτη που ζουν. Η τύχη τους βρίσκεται στα χέρια κάποιων “μεγάλων” που αποφασίζουν δίχως συναίσθημα και συχνά χωρίς λογική. Διαβάζοντας διάφορες αναρτήσεις στα social media αντιλαμβάνομαι ότι όλοι μας θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας και να λήξει ο πόλεμος. Μπορεί οι στίχοι του John Lennon, “Imagine”, “ο κόσμος να ζήσει σαν να είναι ένα” να απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην επιτευχθεί ποτέ. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για τα παιδιά μας…

Καθώς η κύρια έννοια μας αυτήν την εποχή εκτός από τον κορωνοιό, είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει  ενδιαφέρον να ζητήσουμε από διάφορα πρόσωπα που έχουμε φιλοξενήσει στο παρελθόν στο klik, αλλά και νέα, να μας μιλήσουν για αυτή την μεγάλη “περιπέτεια” που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει την ανθρωπότητα. 

Το πρόσωπο που επέλεξα αυτή τη φορά έχει κάνει κάτι διαφορετικό, αξιοθαύμαστο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Αποφάσισε να παραχωρήσει ένα μικρό διαμέρισμα που έχει, σε μια οικογένεια Ουκρανών προσφύγων στο οποίο δεν μένει κανείς και είναι εντελώς άδειο. Εκείνη προσπαθεί να το επιπλώσει και να το εξοπλίσει με ό,τι βασικό χρειάζεται κάποιος. Πραγματικά με συγκίνησε όταν είδα την ανάρτησή της στο προσωπικό της προφίλ σε μέσο κοινωνικής διαδικτύωσης, στο facebook, όπου ζητά όχι likes αλλά πράγματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν αυτή την οικογένεια που εξαιτίας του πολέμου ξεριζώθηκε από την πατρίδα της. Όπως μου είπε η κα Χατζηγιάννη, επικοινώνησε με το Help Ukraine ώστε να μπορέσει να παράσχει τη βοήθειά της.

Οι ερωτήσεις μου στη στήλη #Πόλεμος_2022 διαφοροποιούνται αυτή τη φορά και περιορίζονται σε μόνο δύο αλλά ουσιαστικές. Με την ελπίδα να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμα της κας Μάρθας Χατζηγιάννη.

Υπάρχει ένα κύμα συμπαράστασης στους Ουκρανούς πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή πλησιάζουν τις 10.000. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε γι`αυτούς τους  που έχασαν "τη ζωή τους" ξαφνικά και βρίσκονται σε έναν ξένο τόπο;

Αρχικά, μια ζεστή αγκαλια. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσε να ήμασταν εμείς. Είναι σαν να με ρωτάει κάποιος, τι θα έκανες για την αδερφή σου, το παιδί σου, την μητέρα σου, τον παππού σου; `Ο,τι περνάει απο το χέρι μου. Αυτή είναι η απάντηση. Υπάρχουν οργανώσεις που σε συνεργασία με το υπουργείο μετανάστευσης οργανώνονται και προσπαθούν να διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο την ροή των Ουκρανών μεταναστών. Συγκεντρώνουν τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα και οικονομική βοηθεια. Ταυτόχρονα προσπαθούν να παράσχουν μέσω εθελοντών ψυχολογική υποστήριξη, μεταφορά απο τα σύνορα και στέγαση. Εκεί απευθύνθηκα, και από εκεί θα βρεθεί η οικογένεια που θα φιλοξενήσουμε.

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσετε για τον πόλεμο στην Ουκρανία; 

Ο πόλεμος αυτος όπως και όλοι οι άλλοι, είναι βία, θάνατος, απώλεια, σκληρότητα και ξεριζωμός. Είναι ένας πολύ αιματηρός πόλεμος, μια ανθρωπιστική καταστροφή. Παρακολουθούμε έναν παράλογο κατά τη γνώμη μου πόλεμο, με τον Πούτιν να πιστεύει ότι έτσι θα επεκτείνει την χώρα του και θα μείνει στην ιστορία για αυτό. Σε αυτόν τον πόλεμο, είμαστε όλοι μάρτυρες σε πραγματικό χρόνο μέσω των αναρτήσεων στα social media. Παρόλη την προσπάθεια του Πούτιν να φιμώσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να επιβάλει αυστηρή λογοκρισία, ο κόσμος μεσω της τεχνολογίας πρόλαβε να καταλάβει άτι πρόκειται για έναν μοντέρνο δικτάτορα, και η άποψή μου είναι ότι στο τελικό θα αποδυναμώσει τον Πούτιν. Ταυτόχρονα όμως, θα έχει αφήσει μία μαύρη σελίδα στην Ιστορία.

Σε περίπτωση που επιθυμείτε να βοηθήσετε τους Ουκρανούς πρόσφυγες που θα φιλοξενήσει στο σπίτι της η κα Μάρθα Χατζηγιάννη, μπορείτε να επικοινωνήσετε πατώντας ΕΔΩ