Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. 

Μια από τις μεγαλύτερες “κατάρες” της ανθρωπότητας είναι να βιώσεις πόλεμο. Να αποχαιρετάς τους αγαπημένους που πάνε να πολεμήσουν και να μην ξέρεις αν θα τους ξαναδείς. Να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες να ξεκληρίζονται. Περιουσίες να λεηλατούνται και να καταστρέφονται. Άνθρωποι να μην έχουν που να μείνουν. Παιδιά να  πεινούν και να κλαίνε στους δρόμους. Από την ημέρα της εισβολής, η σκέψη μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους στην Ουκρανία κι αυτό που πραγματικά με θλίβει είναι πως ούτε εγώ, ούτε κανένας μας δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να διώξουμε τον εφιάλτη που ζουν. Η τύχη τους βρίσκεται στα χέρια κάποιων “μεγάλων” που αποφασίζουν δίχως συναίσθημα και συχνά χωρίς λογική. Διαβάζοντας διάφορες αναρτήσεις στα social media αντιλαμβάνομαι ότι όλοι μας θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας και να λήξει ο πόλεμος. Μπορεί οι στίχοι του John Lennon, “Imagine”, “ο κόσμος να ζήσει σαν να είναι ένα” να απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην επιτευχθεί ποτέ. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για τα παιδιά μας…

Καθώς η κύρια έννοια μας αυτήν την εποχή εκτός από τον κορωνοιό, είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει  ενδιαφέρον να ζητήσουμε από διάφορα πρόσωπα που έχουμε φιλοξενήσει στο παρελθόν στο klik, να μας μιλήσουν για αυτή την μεγάλη “περιπέτεια” που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει την ανθρωπότητα. 

Η εξαίρετη δημοσιογράφος, μιλά στη νέα στήλη του Klik #Πόλεμος_2022. 

Για δεύτερη φορά μετά την πανδημία, η απειλή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου κάνει την ζωή μας να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Όπως ο Χίτλερ ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που οδήγησε την ανθρωπότητα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έτσι και ο Πούτιν γίνεται ο μοιραίος άνθρωπος που ίσως τελικά οδηγήσει την ανθρωπότητα στον Τρίτο. Ποια η άποψή σας. 

 Η επιλογή της Δύσης να επιλέξει να μην ικανοποιήσει το αίτημα του Προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι για non-fly zone, μάλλον μας απομακρύνει από αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν τονίζει ότι η Ουάσιγκτον θα υπερασπιστεί κάθε τετραγωνικό ΝΑΤΟϊκού εδάφους, με αποτέλεσμα κάθε περιστατικό όπως αυτό με τη βύθιση εσθονικού πλοίου στα ανοικτά των ακτών της Οδησσού, μετά από πιθανή πρόσκρουση σε νάρκη, θα μπορούσε να γενικεύσει τη σύρραξη. Εάν προσθέσει κανείς την πυρηνική απειλή μετά τον βομβαρδισμό και την πυρκαγιά στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια, ο οποίος –σημειωτέον – είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη, το σενάριο να «παγιδευτεί» ο διεθνής συνασπισμός στον πόλεμο του Βλαντίμιρ Πούτιν, με στόχο να αποτραπεί επειγόντως μια παγκόσμια καταστροφή, δεν είναι διόλου ευφάνταστο. Ελπίζω όμως, να πρυτανεύσει η λογική και η διπλωματία.

“Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωικό μέχρι σήμερα, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία” είναι τα λόγια του Ρωμαίου φιλοσόφου, Σενέκα. Στην περίπτωση του Βλαντιμίρ Πούτιν ποια θεωρείτε ότι είναι τα κίνητρά του; 

 Να αποκόψει την Ουκρανία από τη θάλασσα, έτσι ώστε να την αποδυναμώσει. Είναι ο λόγος που για παράδειγμα «σφυροκοπά» ανηλεώς τη Μαριούπολη, η οποία είναι λιμάνι στην Αζοφική.  Επιδιώκει επίσης την αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικού εδάφους, την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ από την Ουκρανία. Παράλληλα, θέλει συνταγματικά να κατοχυρωθεί η μη εισχώρηση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ επιδιώκει αποστρατικοποίηση της χώρας. Να υπάρχει δηλαδή, θεσμικά κατοχυρωμένος ένας κατάλογος συγκεκριμένων όπλων που δεν θα μπορούν ποτέ να αναπτυχθούν στο ουκρανικό έδαφος. Πάντως, θεωρώ ότι ο Πούτιν έχει καταλάβει πλέον ότι δεν πρόκειται να «ρίξει» τον Ζελένσκι και έχει ενδιαφέρον να δούμε στην πορεία τι θα κάνει με τον στόχο «της αποναζιστικοποίησης» της χώρας, που είχε εξαρχής θέσει.
 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν που μεγάλωσε με αντιδυτική ιδεολογία η οποία έγινε και επάγγελμα του όταν εντάχθηκε στη KGB, δεν έχει ξεχάσει σε καμιά στιγμή από τότε, ότι ο «εχθρός» του ήταν και παραμένει η Δύση. Πιστεύετε ότι η εκδίκηση που έχει μέσα του, θα μπορούσε να κάνει κάποτε τη Ρωσία του Πούτιν τη μεγαλύτερη δύναμη; 

Ο Ρώσος Πρόεδρος προέρχεται από μια συγκεκριμένη γενιά Ρώσων αξιωματούχων ασφαλείας, η οποία δεν κατάφερε να συμφιλιωθεί με την ήττα της Μόσχας στον Ψυχρό Πόλεμο. Η Σοβιετική Ένωση εξαφανίστηκε από το χάρτη μπροστά στα μάτια τους, χωρίς στρατιωτικές απώλειες ή ξένη εισβολή. Για εκείνον και η κατάληψη της Κριμαίας το 2014 και η σημερινή εισβολή στην Ουκρανία αποτελούν αναγκαία σημεία καμπής. Στο μυαλό του Πούτιν η αυτοκρατορία μπορεί να επανακαθοριστεί, καθώς δεν ενδιαφέρεται να γράψει το μέλλον, αλλά να διορθώσει το παρελθόν.
 

Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Η απόφαση αυτή του υπουργείου προκάλεσε αμέτρητες αντιδράσεις στα social media, με πολλούς χρήστες να κατηγορούν το υπουργείο ότι υπερβάλει, καθώς η τέχνη έχει σκοπό να ενώνει και όχι να χωρίζει. Ποια η άποψή σας; 

Θα απαντήσω με το ρητό του θεατρικού συγγραφέα Πολύβιου Δημητρακόπουλου: ‘Εάν επιθυμείς ειρηνη, μην χτυπάς το τύμπανο ούτε για γιορτή.’
 

Η ρωσική εισβολή ώθησε τον πρόεδρο Ζελένσκι σε έναν διαφορετικό ρόλο, έναν ρόλο που στην αρχή φαινόταν ακατάλληλος για τον χαρακτήρα του. Συγκέντρωσε τους δικούς του ανθρώπους για να υπερασπιστεί το έθνος τους, ενίσχυσε επίσης τις δημοκρατίες του κόσμου με τρόπους που φαινόταν αδιανόητοι μόλις μια εβδομάδα πριν. Υποθετικά μιλώντας, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στη χώρα μας, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η αντίδραση; 

 Οι αντιδράσεις των ηγετών και του λαού προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες. Έχω εμπιστοσύνη στο ηθικό, την αγωνιστικότητα  των  Ελλήνων αλλά και στην ελληνική ηγεσία.
 

Ποιες οι προβλέψεις σας για το τέλος αυτής της μεγάλης περιπέτειας;

Όπως έχουν μέχρι 12/3 τα πράγματα - γιατί οι εξελίξεις τρέχουν ωρα με την ώρα και ημέρα με την ημέρα - θεωρώ ότι ο Πούτιν θα σφίξει τον κλοιό, για να διαπραγματευτεί πιο εύκολα και να πιέσει τους Ουκρανούς να συνθηκολογήσουν. Όταν υπάρξει συνάντηση Πούτιν - Ζελένσκι θα έχει ήδη τελειώσει ο πόλεμος. Θα έχουν συμφωνήσει ποιοι όροι της Μόσχας θα ‘περάσουν’ και οι Ουκρανοί θα διαπραγματευθούν για τις συνθήκες. Στην παρούσα φάση, ωστόσο ο Πούτιν δεν μπορεί να φύγει ενώ χάνει έδαφος. Πρέπει να έχει να παρουσιάσει κάτι και στο λαό του αλλά και τη Δύση για να σταματήσει τις εχθροπραξίες .