φωτογραφία εξωφύλλου : “Dance of the Eagles” του Karthik Subramaniam. Νικητής του Μεγάλου Βραβείου.

Ένας λευκοκέφαλος θαλασσαετός φτάνει για να κλέψει μια κούρνια σε ένα κούτσουρο δέντρου που προσφέρει στρατηγική θέα στην ακτογραμμή στο καταφύγιο Chilkat Bald Eagle στην Αλάσκα. Όταν άλλοι αετοί σέρνουν φρεσκοαλιασμένο σολομό από το νερό, αυτοί οι περαστικοί πέφτουν για να πάρουν μερίδιο. «Οι ώρες παρατήρησης των μοτίβων και της συμπεριφοράς τους με βοήθησαν να απαθανατίσω στιγμές όπως αυτές», λέει ο φωτογράφος Karthik Subramaniam, μηχανικός λογισμικού με πάθος για τη φωτογραφία άγριας φύσης.

Με την είδηση ​​ότι η φωτογραφία του θα δημοσιευτεί στο τεύχος Μαΐου του National Geographic, ο μηχανικός λογισμικού Karthik Subramaniam, ζει το όνειρο κάθε ερασιτέχνη φωτογράφου. Κέρδισε αυτή τη διάκριση κερδίζοντας τον διαγωνισμό φωτογραφίας του National Geographic Picture of the Year. Η φωτογραφία του “Χορός των Αετών” επιλέχθηκε από μια ομάδα έμπειρων επεξεργαστών φωτογραφιών Nat Geo ανάμεσα σε σχεδόν 5.000 συμμετοχές.

Η φωτογραφία, η οποία τραβήχτηκε στο καταφύγιο Chilkat Bald Eagle της Αλάσκας, είναι μια απίστευτη ματιά στη δυναμική μεταξύ αυτών των αρπακτικών πτηνών που σκαρφαλώνουν σε ένα δέντρο καθώς περιμένουν να κυνηγήσουν σολομό στο ποτάμι κάτω. Ο Subramaniam επισκέφτηκε το καταφύγιο δύο φορές κατά τη διάρκεια του ετήσιου τρεξίματος με σολομούς, κάτι που του επέτρεψε να ακονίσει τις συμπεριφορές και τα τελετουργικά τους.

«Η μελέτη των προτύπων συμπεριφοράς τους με βοήθησε να προβλέψω κάποιες από τις ενέργειές τους», εξομολογήθηκε. «Για παράδειγμα, όταν ένας αετός σέρνει σολομό σε ένα ξηρό σημείο, άλλοι αετοί στην περιοχή αναπόφευκτα θα πετούσαν εκεί για να διεκδικήσουν το μερίδιό τους, και αυτό οδηγεί σε χαοτική δράση. Φαινόταν επίσης να έχουν κάποια αγαπημένα μέρη για παρέα, και συνήθως, ταραχή δημιουργείται όταν ένας αετός θέλει ένα ήδη κατειλημμένο σημείο. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας αναταραχής».

Η νίκη του Subramaniam είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή επειδή άρχισε να φωτογραφίζει άγρια ​​​​φύση μόλις το 2020. Αν και ήταν πάντα λάτρης της φωτογραφίας τοπίων και ταξιδιών, η πανδημία άλλαξε τη δημιουργικότητά του. Αναγκασμένος να μείνει σε μια τοποθεσία, άρχισε να βγαίνει έξω κοντά στο σπίτι του στο Σαν Φρανσίσκο και καλλιέργησε ένα νέο πάθος.

Ο χρόνος που πέρασε οδηγώντας σε φυσικά καταφύγια και περιμένοντας τις κατάλληλες δημιουργικές ευκαιρίες του δίδαξε την υπομονή που χρειαζόταν για να τραβήξει τη νικήτρια φωτογραφία του. Και η νίκη του είναι απλώς ένα άλλο παράδειγμα του πώς η παραδοξότητα των τελευταίων ετών έχει επίσης μια ασημένια επένδυση στο να αναγκάζει τους ανθρώπους να εξερευνήσουν νέα χόμπι.

Δείτε περισσότερες εικόνες από τον διαγωνισμό με μερικές από τις εικόνες που επιλέχθηκαν ως τιμητικές διακρίσεις. Και δείτε την πλήρη συλλογή των νικητών στην ιστοσελίδα του National Geographic.

Aκολουθούν μερικοί από τους φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας του National Geographic Picture of the Year.

Rhez Solano, Αξιότιμη Μνεία

Βασιλικοί πιγκουίνοι συνωστίζονται στο σκόπευτρο του Rhez Solano στις παραλίες του Gold Harbor στη Νότια Γεωργία. Το νησί βρίσκεται στον απομακρυσμένο νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, όχι μακριά από την Ανταρκτική, και φιλοξενεί περίπου 25.000 αναπαραγωγικά ζεύγη βασιλιάδων πιγκουίνων, μαζί με πιγκουίνους gentoo και φώκιες ελέφαντες.

Riten Dharia, Τιμητική Μνεία

Τον Μάιο του 2021, το ηφαίστειο Fagradalsfjall εξερράγη στη χερσόνησο Reykjanes στην Ισλανδία για πρώτη φορά μετά από έξι χιλιάδες χρόνια. Η ροή της λάβας συνεχίστηκε για έξι μήνες, απλώνοντας σκληρό μαύρο βράχο σε όλο το τοπίο. Ήταν, λέει ο Riten Dharia, που απαθανάτισε αυτή την εικόνα, «μια έκθεση της ακατέργαστης και τρομερής δύναμης της φύσης».

Eric Esterle, τιμητική αναφορά

Ο Asiilbek, ένας νομάδας από το Καζακστάν, κυνηγός αετών, προετοιμάζει τον χρυσαετό του, Burged, για ένα κυνήγι αλόγου στα λιβάδια έξω από το Bayan-Ölgii, τη δυτικότερη επαρχία της Μογγολίας. Η εκπαίδευση του αετού ξεκινά όταν τα νεογνά αιχμαλωτίζονται από τις φωλιές τους στην άκρη του γκρεμού και διδάσκονται πώς να κυνηγούν λαγό, αλεπού, ακόμη και ελάφι. Η παράδοση εκτείνεται πριν από 3.000 χρόνια.

«Για αυτήν την εικόνα, ήμουν ξαπλωμένος με το στομάχι μου σε πρηνή θέση και κοιτούσα μέσα από το ηλεκτρονικό σκόπευτρο στην άκρη του ρέματος», λέει ο φωτογράφος Eric Esterle. «Το έδαφος σείστηκε καθώς το άλογο του Asiilbek πέρασε λιγότερο από λίγα μέτρα μακριά, πιτσιλώντάς με με παγωμένο νερό. Θυμάμαι ότι κάλυψα την κάμερά μου με το σώμα μου και έβαλα το κεφάλι μου κάτω».

Bruce Taubert, Τιμητική Μνεία

Ο βιολόγος της άγριας ζωής Bruce Taubert μελετούσε τις διατροφικές συνήθειες των μικρών κουκουβάγιων της ερήμου της Αριζόνα όταν ήταν τυχερός: βρήκε μια σπάνια κουκουβάγια που ουρλιάζει στη συνέχεια. Για αρκετές νύχτες, φωτογράφιζε τις κουκουβάγιες να μεταφέρουν φαγητό πίσω στους νεοσσούς τους χρησιμοποιώντας μια υπέρυθρη ακτίνα ταξιδιού που ενεργοποιεί ένα φλας υψηλής ταχύτητας. Αυτή η κουκουβάγια συνέλεξε ένα μεσογειακό γκέκο στο νυχτερινό τρέξιμό της. «Τα μεσογειακά γκέκο δεν είναι ιθαγενή στην Αριζόνα και η κατανομή τους επεκτείνεται», λέει ο Taubert. Η θεωρία του για το πώς έφτασαν εκεί; «Μπορεί τα geckos να παραδόθηκαν σε [γειτονικά] σπίτια από εταιρείες τοπίου που έφεραν εξωτικά φυτά».

W. Kent Williamson, Τιμητική Μνεία

Μερικές φορές μια άγρυπνη νύχτα είναι το κλειδί για μια υπέροχη φωτογραφία. Περίπου στις 3:40 π.μ. ένα παγωμένο καλοκαιρινό πρωινό, ο φωτογράφος W. Kent Williamson τράβηξε αυτή την εικόνα από τη λίμνη Tipsoo στο Εθνικό Πάρκο Mount Rainier, στην Ουάσιγκτον. Από την άλλη άκρη του νερού, μπορούσε να δει μια σειρά από προβολείς καθώς κουρασμένοι ορειβάτες πλησίαζαν την κορυφή των 14.411 ποδιών της κορυφής - το αποκορύφωμα μιας πολυήμερης ανάβασης. «Ο νυχτερινός ουρανός ήταν ασυνήθιστα καθαρός και ο Γαλαξίας ήταν ορατός ακριβώς πάνω από το βουνό», λέει ο Williamson. «Έμεινα έκπληκτος όταν είδα πόσο φωτεινά ήταν τα φανάρια των ορειβατών».

An Li, Τιμητική Μνεία

Maras στο Περού. Το αρχαιολογικό αρχείο δείχνει ότι η εξόρυξη αλατιού πιθανότατα ξεκίνησε εδώ πριν από την Αυτοκρατορία των Ίνκας, ίσως ήδη από το 500 μ.Χ. Σήμερα αυτή η παράδοση συνεχίζεται με τις οικογένειες που έχουν πηγάδια, καθεμία από τις οποίες παράγει περίπου 400 λίβρες αλάτι το μήνα. «Τα φρεάτια αλατιού λαμβάνουν νερό μέσω καναλιών που προέρχονται από μια αλμυρή υπόγεια πηγή κοντά και μόλις εξατμιστεί το νερό, το κρυσταλλωμένο αλάτι παραμένει», λέει ο An Li, ο οποίος απαθανάτισε αυτήν την εικόνα. «Εδώ, ένας αλατωρύχος χρησιμοποιεί μια ξύλινη τσουγκράνα για να εξάγει το αλάτι».

Alex Berger, Αξιότιμη Μνεία

Σε ένα οδικό ταξίδι μέσα από τις Αυστριακές Άλπεις, ο Alex Berger εντόπισε έναν δρόμο μιας λωρίδας που έμπαινε στα βουνά και γυρνούσε πίσω στον χάρτη. Το ακολούθησε δίπλα σε ένα μικρό ρυάκι με τοίχους δάσους όταν εντόπισε αυτό το χρυσό δέντρο να ανθίζει ανάμεσα από τους κορμούς. Υπάρχει «μια διάσταση εμπνευσμένη από τη φαντασία για μένα», λέει ο Berger, «που μου προκαλεί ανατριχίλα».