«Θέλω οι φωτογραφίες μου να λένε ιστορίες. Και θέλω ιστορίες που προέρχονται από στιγμές της ζωής, σαν στιγμιότυπο από παλιά ταινία. Η κίνηση και ο πόνος και οι απλές χαρές του να είσαι ζωντανός παγώνουν στο χρόνο. Χρειάζεται μόνο μια ματιά για να διαβάσετε τις γραμμές μεταξύ των ανθρώπων και να βρείτε την ιστορία». Heather Evans Smith

Στα αγγλικά, η έκφραση “feeling blue” είναι ένας συνηθισμένος τρόπος έκφρασης της λύπης. Η φωτογράφος καλών τεχνών Heather Evans Smith κλίνει σε αυτήν την καθομιλουμένη φράση τη νέα σειρά φωτογραφιών της με τίτλο “Blue” για να μεταφέρει τις εμπειρίες της με την κατάθλιψη ως γυναίκα στα 40 της. Το έργο δείχνει επίσης πώς αυτή η ψυχική ασθένεια είναι διάχυτη σε οποιαδήποτε ηλικία.

Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, οι φωτογραφίες ενώνονται με μια εντυπωσιακά μπλε χρωματική παλέτα. Από τα ρούχα που φοράνε τα μοντέλα μέχρι τις εσωτερικές και εξωτερικές τους ρυθμίσεις μέχρι τα αντικείμενα με τα οποία έρχονται σε επαφή, όλα είναι βαμμένα σε σερουλέ απόχρωση. Αυτό κάνει την αίσθηση ότι ολόκληρος ο κόσμος που καταλαμβάνουν αυτές οι φιγούρες είναι βυθισμένος στη μελαγχολία.  H καλλιτέχνιδα λέει για τη σειρά φωτογραφιών “Blue” :

“Μερικοί λένε ότι ο θάνατος του μπαμπά μου ήταν η σπίθα που φούντωσε την κατάθλιψή μου, αλλά αυτό το συναίσθημα δημιουργούσε εδώ και καιρό. Άρχισα να παρατηρώ μια λύπη σε λίγα χρόνια στα 40 μου. Έψαξα την «κατάθλιψη στις γυναίκες» και έπεσα πάνω σε άρθρα που αναφέρουν ότι οι γυναίκες είναι οι πιο καταθλιπτικές στην ηλικία των 44. Ήμουν ακριβώς εκείνη τη στιγμή 44.

Η απώλεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στη ζωή μιας γυναίκας μπορεί να βαρύνει πολύ. Τα παιδιά μεγαλώνουν και χρειάζονται λιγότερο την άνεση ενός γονέα. η υγεία του ίδιου του γονέα (των γονέων) αρχίζει να αποτυγχάνει και αρχίζουν οι ορμονικές αλλαγές.  

Χρησιμοποιώντας το μπλε χρώμα, το οποίο εδώ και εκατοντάδες χρόνια έχει συνδεθεί με τη μελαγχολία και τη θλίψη - αυτές οι εικόνες προκαλούν αυτή την περίοδο της ζωής μου και πώς επηρεάζει τους γύρω μου. Ένα μέσο σημείο, καθώς απογυμνώνομαι, κάνω απολογισμό και βρίσκω μια νέα θέση ανάμεσα στην απώλεια.”

Αυτές οι φωτογραφίες βρίσκουν τρόπους για να κρατήσουν τα πρόσωπα των μοντέλων ανώνυμα - συχνά καταφεύγουν στο να κρύβουν τα κεφάλια τους με κάποιο τρόπο - κάτι που με τη σειρά του κάνει αυτές τις φιγούρες συμβολικές της ίδιας της κατάθλιψης. «Η απώλεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στη ζωή μιας γυναίκας μπορεί να βαρύνει πολύ.Τα παιδιά μεγαλώνουν και χρειάζονται λιγότερο την άνεση ενός γονέα. η υγεία του ίδιου του γονέα (των γονέων) αρχίζει να αποτυγχάνει και αρχίζουν οι ορμονικές αλλαγές».

Αυτές οι γυναίκες είναι μόνες στο γαλάζιο περιβάλλον τους, αλληλεπιδρώντας με αντικείμενα που είναι σπασμένα ή άστοχα.«Χρησιμοποιώντας το μπλε χρώμα, που εδώ και εκατοντάδες χρόνια έχει συνδεθεί με τη μελαγχολία και τη θλίψη - αυτές οι εικόνες προκαλούν αυτή την περίοδο της ζωής μου και πώς επηρεάζει αυτές γύρω μου», προσθέτει ο Smith.« Μέσο σημείο, καθώς απογυμνώνομαι, κάνω απολογισμό και βρίσκω μια νέα θέση ανάμεσα στην απώλεια».

Heather Evans Smith: Ιστότοπος | Instagram