"Ένα παιδί μπορεί να διδάξει τον γονιό του τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος, ευγνώμων για τα μικρά και καθημερινά, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι που τον ενθουσιάζει και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που αληθινά και αυθεντικά επιθυμεί." 

Mε τα παραπάνω λόγια του Paulo Coelho ξεκινά το εισαγωγικό σημείωμα του νέου της βιβλίου, “Τα παιδιά μας, οι καθρέφτες μας”, η εξαίρετη Συμβουλευτική Ψυχολόγος, απόφοιτη του θρυλικού Πανεπιστημίου του Harvard, κα Τζίνα Θανοπούλου. Ένα έργο, οδηγό-ζωής- όπως θα το χαρακτήριζα- καθώς περικλείει όλη τη “σοφία” που χρειάζεται κάθε γονιός προκειμένου να μεγαλώσει ευτυχισμένα παιδιά, τα οποία θα εξελιχθούν σε ψυχικά υγιείς ενήλικες. 

Η συγγραφέας, είναι ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα θετική ενέργεια, που αγαπά να γιατρεύει την ανθρώπινη ψυχή και να στέκεται δίπλα σε εκείνους που ζητούν τη βοήθειά της σε κάποια απαιτητική περίοδο της ζωής τους.

Η δουλειά της, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις καθημερινά ανθρώπους που σε βλέπουν σαν “σωτήρα” τους για να “απεγκλωβιστούν” από κάτι που τους βασανίζει, πόσο απόθεμα ψυχικής ηρεμίας κι αγάπης, άραγε, πρέπει να έχεις μέσα σου για να τους βοηθήσεις;

Η κα Θανοπούλου, ό,τι και να της συμβαίνει, ακόμα και το πιο δυσάρεστο, είναι εκεί αν της πεις “έχω ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον”, “σε χρειάζομαι”. Το πιο συγκινητικό, είναι, ότι δε θα χρειαστεί καν να της το πεις, γιατί με ένα μαγικό τρόπο προλαβαίνει τη σκέψη σου και θα σου πει “ό,τι θέλεις είμαι εδώ για σένα”.

Μέντορα ζωής της, θεωρεί τη μοναδική Μάγια Αγγέλου. Όταν ήταν φοιτήτρια στο Harvard, είχε περάσει πέντε μέρες σεμινάριο στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Όπως μου έχει εκμυστηρευτεί: ”Μου άλλαξε τη ζωή, εκεί, με ένα μοναδικό σεμινάριο για γυναίκες με τη Mάγια και την Όπρα Ουίνφρει, το 1994.” ...

Στο βιβλίο “Τα παιδιά μας, οι καθρέφτες μας”,  η κα Θανοπούλου αναλύει τα βασικά “κλειδιά” για το πώς μπορεί να αναπτυχθεί μια αρμονική κι εποικοδομητική σχέση βασισμένη στην ανιδιοτελή αγάπη, ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς τους. Αρκεί, οι ενήλικες να έρθουν κοντά στην παιδική ψυχή, να την κατανοήσουν και να “υιοθετήσουν” κάποια βασικά στοιχεία της που συχνά, με το πέρασμα των χρόνων, αφήνουμε στην άκρη. Όπως για παράδειγμα τη φωνή της καρδιάς, το ένστικτο, τον αυθορμητισμό, τον ενθουσιασμό, αλλά και την πίστη και το κέφι για ζωή. Τα παιδιά εστιάζουν στη στιγμή, στο “εδώ και τώρα”, ενώ οι ενήλικες κάνουν σχέδια για το μέλλον χάνοντας τόσες και τόσες ευκαιρίες να απολαύσουν το σήμερα. Συχνά επιβάλουν στα παιδιά τους μια προδιαγεγραμμένη ζωή, έτσι όπως οι ίδιοι την έχουν ονειρευτεί, παραβλέποντας τις επιθυμίες και τα όνειρα των παιδιών τους. Το χειρότερο; Με τις συμπεριφορές τους που συχνά είναι λανθασμένες, καθορίζουν τις συμπεριφορές των παιδιών τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι τα παιδιά καθρεφτίζουν όλα όσα βλέπουν από τους γονείς τους, κι αυτό σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να αποβεί τραγικά μοιραίο για τη ζωή τους. Η βία, για παράδειγμα,  - σε όποια μορφή και να είναι -αναπαράγει βία. Πώς θα μπορούσε, άραγε, ένας γονιός να σπάσει τον κύκλο αυτών των επαναλαμβανόμενων λάθος συμπεριφορών ; Πώς θα μπορούσε να “χτίσει” μια όμορφη σχέση με το παιδί του και να αντιμετωπίσει τα όποια εμπόδια και δυσκολίες βρεθούν στη ζωή του; 

Όλες οι απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα που αφορούν τη σχέση γονέων-παιδιών, βρίσκονται εδώ. Στο βιβλίο “Τα Παιδιά  μας, οι καθρέφτες μας”, το οποίο δίνει σημαντικά ερεθίσματα ώστε να ανατρέξει κανείς σε αυτό, πολλές φορές.

Λίγες μέρες πριν την πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου της στο Public (Σύνταγμα), στις 2 Μαρτίου,  στην οποία έχω την τιμή να είμαι ομιλήτρια, με την κα Θανοπούλου είχαμε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη, στην οποία μας μιλάει για “Τα παιδιά μας, οι καθρέφτες μας”. 

 Κα Θανοπούλου, ξεκινώ αυτή τη συνέντευξη με το ερώτημα που θέτετε στην εισαγωγή του εξαίρετου βιβλίου σας :“Τελικά, μήπως το “μυστικό” είναι ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι δάσκαλοι όσον αφορά την εξέλιξη, την ισορροπία και ευτυχία μας, αν είμαστε ανοιχτοί να τα κατανοήσουμε και να τα αποδεχτούμε όπως είναι;” Θα ήθελα να μας πείτε με λίγα λόγια, τι μπορεί κάθε γονιός να μάθει από τα παιδιά του.

Όπως αναφέρω διεξοδικά στο βιβλίο μου: «Τα Παιδιά μας, οι Καθρέφτες μας», Το “μυστικό” είναι ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι δάσκαλοι των Γονιών τους, αν οι Γονείς είναι ανοιχτοί: 

1.   Να αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους,

2.   Να τα παρατηρούν με προσοχή,

3.   Να ακούν τα παιδιά τους με ανοιχτά αυτιά και ψυχή, 

4.   Να συζητούν μαζί τους με ανοιχτή νοοτροπία και να μοιράζονται ποιοτικό χρόνο μαζί τους,

5.   Να αποκωδικοποιούν τα μηνύματα των παιδιών τους ακόμα κι αν αυτά δεν είναι λεκτικά, αλλά είναι «κρυφά» και δίνονται με έμμεσο τρόπο.

Αυτά που μπορεί να μάθει κάθε γονιός από τα παιδιά του, είναι τα εξής:

-       Να εκφράζεται με Αυθορμητισμό & Ειλικρίνεια,

-       Να εστιάζεται στην Αλήθεια & Αυθεντικότητα,

-       Να απολαμβάνει τις απλές και όμορφες χαρές της ζωής στο «Εδώ και Τώρα», 

-       Να μάθει να καλλιεργεί την αξία της θετικότητας από τις μικρές χαρές,

-       Να ζει εστιάζοντας στα ουσιαστικά, στα θετικά αποβάλλοντας την τοξικότητα και την αρνητικότητα και απομάκρυνση από τοξικούς ανθρώπους. 

 “Τα παιδιά ζουν τη στιγμή και απολαμβάνουν το “Εδώ και Τώρα” ενώ οι μεγάλοι ξοδεύουμε πολύτιμη ενέργεια κάνοντας ταυτόχρονα πολλά και όχι πάντα ουσιώδη, αδυνατώντας να εστιάσουμε στα σημαντικά και χάνοντας την ουσία της ζωής και τον δρόμο προς την ευτυχία”, πολύ σωστά γράφετε. Υπάρχει η ελπίδα ένας ενήλικας να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί;

Βεβαίως και υπάρχει «Ελπίδα προς τον δρόμο για την Ευτυχία» και την υλοποίηση ονείρων ακόμα και για τους ενήλικες, όταν ένας ενήλικας μπορέσει να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί, αν σταματήσει να ξοδεύει την πολύτιμη του ενέργεια στα μη ουσιώδη και τοξικά που τον φθείρουν και τον κουράζουν και να εστιάζεται:

-       Στις Θετικές Σκέψεις και Ενασχολήσεις

-       Στην Εκτίμηση απλών, καθημερινών στιγμών

-       Στην Ευγνωμοσύνη για τις καθημερινές χαρές της ζωής, στο Εδώ & Τώρα.

-       Στην Εστίαση σε Στόχους και υλοποίηση Ονείρων σε προσωπικό, διαπροσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

-       Στο να αποδέχεται και αντιμετωπίζει τις Αλλαγές σαν  Προκλήσεις, γνωρίζοντας πως είναι αδύνατον να τις αποφύγει. Γνωρίζει ότι η Αλλαγή είναι το μόνο Σίγουρο στη ζωή.

-       Με το να γνωρίζει ότι η Ισορροπία, η Ψυχραιμία και η Ψυχική Γαλήνηέρχεται, όταν δεν επιτρέπει στα εξωτερικά γεγονότα να τον/την κλονίζουν συναισθηματικά, αλλά στρέφεται στην εσωτερική του/της Δύναμη και Πίστη.

-       Με το να καλλιεργήσει την Ενεργητική Ακρόαση και το Εγώ-Μήνυμα.

-       Με το να χρησιμοποιεί το Χιούμορ & τη Αισιόδοξη Αντιμετώπιση της ζωής για να ανταπεξέλθει στις μεγαλύτερες δυσκολίες. Το χιούμορ στη ζωή & το αυθεντικό νοιάξιμο είναι τα καλύτερα «αντικαταθλιπτικά» στη ζωή. 

  “Oι σύζυγοι που λεκτικά ή σωματικά με τη συμπεριφορά τους υποτιμούν τους συντρόφους τους και πολύ συχνά εμπλέκονται σε καβγάδες και ασκούν ψυχολογική, πνευματική και σωματική βία, όχι μόνο χάνουν τους συντρόφους τους και τον εαυτό τους, αλλά βασικά χάνουν την επικοινωνία με τα παιδιά τους και τελικά τα ίδια τα παιδιά τους” αναφέρει ο ψυχολόγος Dr Notorius της ομάδας των ψυχολόγων-ερευνητών που διεξήγαγαν την έρευνα του Harvard. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για αυτό το σημαντικό συμπέρασμα που αναφέρετε στο βιβλίο σας. 

Τα συμπεράσματα που αναφέρουν ο Dr Notorius και η ομάδα ψυχολόγων-ερευνητών του Harvard University είναι πάρα πολύ σημαντικά. Συγκεκριμένα, η έρευνα που έκαναν οι επιστήμονες του team του Dr Notorius και τα συμπεράσματα αυτής αναφέρουν ότι: οι σύζυγοι που ήταν «κακοποιητικοί» σωματικά και ψυχολογικά και υποτιμούσαν λεκτικά τους/τις συντρόφους τους καθώς επίσης και αυτοί που  εξασκούσαν ψυχολογική, πνευματική και σωματική βία όχι μόνο απομάκρυναν ψυχολογικά τους συντρόφους τους, κάνοντας τους να νοιώθουν ακυρωμένοι και υποτιμημένοι. Τελικά τους «έχαναν» από κοντά τους γιατί δεν άντεχαν την υποτίμηση και την κακοποίηση ακόμα και σε περιπτώσεις που κάποιοι από αυτούς/αυτές παράμειναν στην σχέση, παρουσίαζαν καταθλιπτικά συμπτώματα και κρίσεις πανικού.

 “Ο γονικός ρόλος” είναι συνεχής πολύ σωστά γράφετε στο βιβλίο σας- κάτι που συχνά ξεχνούν οι γονείς. Θα ήθελα να μας αναφέρετε τι απαιτεί ο γονικός ρόλος.

O γονικός ρόλος είναι πολύπλευρος, πολύ σημαντικός, αλλά και πολύ απαιτητικός.

Απαιτεί οι γονείς να υιοθετούν Αξίες Συναισθηματικής Νοημοσύνης:

1.   Αγάπη με Όρια, γιατί τα παιδιά μας χρειάζονται οριοθέτηση για να μεγαλώσουν Ισορροπημένα, Ευτυχισμένα και Ψυχικά Υγιή.

 2. Αυτογνωσία, Αυτοσεβασμός, Αυτοπεποίθηση,

3. Σεβασμός στη Διαφορετικότητα στις Διαφορετικές Αξίες & Απόψεις, 

4. Εν-συναίσθηση,

5. Επικοινωνία, Ενδιαφέρον & Τρυφερότητα

6. Υπομονή – Επιμονή,

7. Συγχώρεση & Αναγνώριση λαθών,

8. Επιθυμία για Βελτίωση, Δημιουργία & Εξέλιξη,

9. Ευγνωμοσύνη & 

10. Εκτίμηση των μικρών χαρών της Ζωήs

Όταν οι γονείς καλλιεργήσουν τις πιο πάνω Αξίες Συναισθηματικής Νοημοσύνης για τον εαυτό τους τότε μόνο μπορούν να τις εμπνεύσουν στα παιδιά τους. Στο κεφάλαιο 5 του βιβλίου μου "Τα Παιδιά μας αναλύω την Ισορροπημένη Διαπαιδαγώγηση των παιδιών, η οποία εμπεριέχει όλες αυτές τις Αξίες και ιδιαίτερα εστιάζομαι στη φράση των Henry Cloud & Dr. John Townsend

«Διαπαιδαγώγησε το παιδί σου έτσι, ώστε να εκφράζει ειλικρινά τα συναισθήματα του, να είναι ο εαυτό του ακόμα και όταν διαφωνεί, να σέβεται τους γονείς και να αποδέχεται την τοποθέτηση υγιών ορίων».

  Τι προσπαθούν να μας πουν τα παιδιά με τη συμπεριφορά, τα λόγια και τις πράξεις τους και πώς μπορεί ένας γονιός να αποκρυπτογραφήσει όλα τα μη εκφρασμένα μηνύματα μέσα από τις συμπεριφορές τους;

Μερικές φορές μπορεί οι γονείς να αναρωτιούνται γιατί τα παιδιά τους εκδηλώνει «ανησυχητική» αρνητική συμπεριφορά.

Ως γονείς ανησυχούν για τη συμπεριφορά των παιδιών τους, για τις επιλογές, πράξεις και λόγια τους σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Για αυτό το λόγο, πρέπει να μάθουν να ακούν  και να «αποκρυπτογραφήσουν» τα κρυφά μηνύματα που προσπαθούν να τους περάσουν τα παιδιά μέσα από αυτές τις συμπεριφορές τους.

Μερικά από αυτά τα «κρυφά» μηνύματα μπορεί να είναι:

1. «Δεν ξέρω πώς να σου πω τι συμβαίνει ή τι χρειάζομαι!» Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να είναι ανοιχτοί στα μηνύματα που τους στέλνουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά με τις πράξεις και τα λόγια τους μπορεί να προσπαθούν να  εκφράσουν στους γονείς τους αυτό που χρειάζονται. Άρα, θα ήταν καλό οι γονείς να προσπαθήσουν να τα κατανοήσουν και να τα ακούν ουσιαστικά.

2.«Νιώθω ότι έχω κριθεί ή ντροπιαστεί!»

Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι κρίνονται, βιώνουν ντροπή και η λύπη, ο θυμός και η δυσαρέσκειά τους εκφράζεται σαν αντικοινωνική συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, με αυτή την αντικοινωνική συμπεριφορά, εκφράζουν την ανάγκη τους να ακουστούν και να ανακουφίσουν τον πόνο τους. Οι γονείςπρέπει να έρθουν κοντά τους, για να τα ηρεμήσουν, ώστε αυτά να νιώσουν Αποδοχή και Αυτοπεποίθηση.

Αν τα παιδιά αντιδρούν στους κανόνες που θέτουν οι γονείς, μπορεί να αντιστέκονται στο γεγονός ότι δεν έχουν «λόγο» στη ζωή τους καθώς μεγαλώνουν. Αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να το κατανοήσουν οι γονείς.

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, ιδιαίτερα στην εφηβεία, πρέπει να λαμβάνουν ενεργό ρόλο στη συζήτηση για τη διαμόρφωση των κανόνων της ζωής τους. Χρειάζονται ακόμα όρια και συμβουλές, αλλά όχι παράλογους περιορισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας τους. Ο γονιός πρέπει να σέβεται το δικαίωμα επιλογής τους που τα βοηθάει να ωριμάσουν.

Οι γονείς πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι «Τα παιδιά τους κάνουν αυτό που και οι ίδιοι κάνουν, όχι μόνο αυτά που λένε»! Λειτουργούν σαν Καθρέφτηςτης συμπεριφοράς των γονιών τους. Πριν να περιμένουν κάποια αλλαγή από τα παιδιά, πρέπει να αναρωτηθούν: «Τι παράδειγμα έχω δώσει στο παιδί μου; Μήπως η συμπεριφορά του αντικαθρεφτίζει τη δική μου;»

O γονιός σε αυτή τη φάση πρέπει να ασχοληθεί με τη δική του θεραπευτική διαδικασία, ώστε να βοηθήσει το παιδί του ουσιαστικά και ψυχολογικά. Πρέπει να επιτρέψει στο παιδί να είναι «αυθεντικό», χωρίς παρεμβολές και προσδοκίες.

Oι γονείς, για να μπορέσουν να «αποκρυπτογραφήσουν» τα μηνύματα των παιδιών τους, πρέπει να εμπιστευτούν τη διαίσθησή και τον εαυτό τους και στη συνέχεια το ίδιο τους το παιδί.

Μερικά από αυτά τα «κρυφά» μηνύματα που περνούν τα παιδιά με έμμεσο τρόπο μπορεί να είναι:

l «Δεν ξέρεις ποιος/α είμαι! Προσπάθησε να με δεις και να αποδεχτείς πραγματικά ποιος/α είμαι». Μαθαίνοντας τον τύπο του παιδιού τους, οι γονείς κατανοούν καλύτερα τις προτεραιότητες, δυνατότητες και τις προκλήσεις του και πώς να το υποστηρίξουν. 

Aναφέρεστε στη σπουδαιότητα να ανακαλύψουν οι γονείς τους “ενεργειακούς τύπους” των παιδιών τους : το συναισθηματικό παιδί, το υπερκινητικό παιδί, το κοινωνικό παιδί, το εξωστρεφές παιδί και το εσωστρεφές παιδί. Πώς μπορεί ένας γονιός να πετύχει αυτό;

l Υπάρχουν διάφοροι Ενεργειακοί τύποι παιδιών:

Α. Το χαρούμενο/ενεργητικό, ανέμελο παιδί: Αυτά είναι παιδιά φωτεινά και γεμάτα ζωντάνια,  που όταν καταπιεστούν ή ντροπιαστούν μπορούν να εκφραστούν με απότομη, βίαιη και αντικοινωνική  συμπεριφορά. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται Κατανόηση και σωστή Διαπαιδαγώγηση.

Β. Το ευαίσθητο παιδί: Αυτά είναι παιδιά με ευαισθησίες και είναι υπάκουα. Μερικές φορές μπορεί να εκφράσουν καταθλιπτική και απομονωμένη συμπεριφορά όταν νιώθουν ότι δεν ακούγονται. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται Συμπαράσταση και Ενδυνάμωση.

γ. Το αποφασιστικό παιδί: Αυτά τα παιδιά τείνουν να είναι δυναμικά, να ενεργούν με δραστήριο και επίμονο τρόπο, όταν οι άλλοι συνήθως, γονείς ή δάσκαλοι, τα μπλοκάρουν ή/και τα περιορίζουν. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται Τόνωση αλλά και Οριοθέτηση.

γ. Το σοβαρό παιδί: Αυτά τα παιδιά έχουν αναλυτικό και συγκροτημένο χαρακτήρα και μερικές εκφράζουν προβληματική συμπεριφορά όταν αισθάνονται ότι δεν εισπράττουν το σεβασμό. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται συμπαράσταση, πίστη και σεβασμό στη προσωπικότητα και στις ικανότητες τους.

  “Όταν ο γονιός χρησιμοποιεί το “Εσύ-μήνυμα”, το παιδί δέχεται έντονη, αρνητική κριτική και νιώθει έλλειψη αυτοπεποίθησης” γράφετε. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τη σωστή προσέγγιση; Το “Εγώ-μήνυμα”; Πόσο σημαντική είναι η κατανόηση και η ενσυναίσθηση για να έχουμε κοντά μας τα παιδιά μας;

Είναι πολύ σημαντική η χρήση του “Εγώ-μηνύματος” και της "Ενεργητικής Ακρόασης" όπως έχει πει ο Dr. Thomas Gordon,  ο οποίος είναι Αμερικανος Κλινικός Ψυχολόγος συνεργάτης του Dr. Carl Rogers και του Dr. Abraham Maslow, πρωτοπόρος στη διδασκαλία δεξιοτήτων επικοινωνίας και μεθόδων επίλυσης συγκρούσεων σε Γονείς, Δασκάλους, Ψυχολόγους, Συμβούλους, Παιδιά και Εφήβους. Δημιούργησε το σύστημα P.E.T., Parents’ Effectiveness Training  "Σύστημα του Αποτελεσματικού Γονέα". 

Συγκεκριμένα το «Εγώ-μήνυμα» ιδιαίτερα σημαντικό για τους γονείς που έχουν παιδιά στην εφηβεία. Όταν μιλάνε στα παιδιά αντί να τα κριτικάρουν και να τα κατακρίνουν με το «Εσύ-μήνυμα», «Εσύ είσαι ακατάστατος», «Εσύ είσαι ανώριμος», «Εσύ είσαι τεμπέλης», «Εσύ είσαι κακός μαθητής δεν θα τα καταφέρεις στη ζωή σου» κλπ

Αντί, για το αυτό, οι Γονείς θα πρέπει να χρησιμοποιούν το «Εγώ-μήνυμα».

«Εγώ αισθάνομαι ότι όταν συμπεριφέρεσαι με αυτό τον τρόπο δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, χάνεις την εστίαση σου κλπ. Μήπως το έχεις παρατηρήσει και εσύ;». Οι Γονείς θα πρέπει να συζητάνε και να ακούνε την άποψη των παιδιών τους με Ενεργητική Ακρόαση, που σημαίνει να ακούν προσεκτικά την άποψη του παιδιού τους, να την σέβονται και να μην βιάζονται να επιβάλλουν τη δική τους άποψη. Άρα, αναλύω στο βιβλίο μου  «Τα Παιδιά μας, οι Καθρέφτες μας» πως μπορούν οι Γονείς να είναι αποτελεσματικοί με την χρήση αυτών των δύο πολύ σημαντικών κλειδιών του «Εγώ-μήνυμα» και της Ενεργητικής Ακρόασης. Συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 12 «Δέκα πολύτιμες συμβουλές προς τους Γονείς για μια ζωή με Ανθεκτικότητα και Ισορροπία» αναφέρονται και αναλύονται η σωστή μεθοδολογία των δύο κλειδιών του αποτελεσματικού Γονέα με τη χρήση του «Εγώ-μήνυματος» και της Ενεργητικής Ακρόασης.

“Δύο πράγματα πρέπει να παίρνουν τα παιδιά από τους γονείς τους: «Ρίζες και Φτερά», είναι τα λόγια του Goethe. Θα ήθελα να  σχολιάσετε.

Διάφοροι ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές και φιλόσοφοι, έχουν επισημάνει ότι οι γονείς πρέπει να δίνουν στα παιδιά τους «Ρίζες και Φτερά». Υποχρέωση των γονιών είναι να δίνουν στα παιδιά τους ρίζες δηλαδή ηθικές αξίες και αξίες συναισθηματικής νοημοσύνης όπως: Ενσυναίσθηση, Ευγνωμοσύνη, Επιμονή, Υπομονή, Αυτογνωσία, Aυτοπεποίθηση,  Αυτοσεβασμός,  αλλά και φτερά, τη δυνατότητα Εξέλιξης και Ανάπτυξης της δικής τους προσωπικότητας και τελικά της ανεξαρτοποίησης τους. Στο κεφάλαιο 3 του βιβλίου μου, με τίτλο: «Ποιες είναι οι Επιπτώσεις της Σύγχρονης Ζωής στην Ψυχή και στο μυαλό των παιδιών» αναλύω διεξοδικά την σημασία της φράσης του Johann Von Goethe : “Δύο πράγματα πρέπει να παίρνουν τα παιδιά από τους γονείς τους Ρίζες και Φτερά”. Συγκεκριμένα οι γονεις αποτελούν με το παράδειγμα πράξης και ζωής, τον καθρέφτη για τα παιδιά τους. Οφείλουν επομένως να είναι πολύ προσεκτικοί γιατι: "Τα παιδιά κανουν ό,τι κανουμε στην πράξη και όχι μονο ό,τι λεμε"

Τα Public και οι εκδόσεις Μίνωας σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Τζίνας Γ. Θανοπούλου, «Τα παιδιά μας, οι καθρέφτες μας», την Πέμπτη 2/3 στις 20:30 στο Public Café Συντάγματος.

Με τη συγγραφέα συζητούν:

Dr. Λίζα Βάρβογλη - Κλινική Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια και Συγγραφέας
Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή - Δημοσιογράφος και Συγγραφέας
Πόπη Καλαϊτζή - Χατζηδάκη - Ιατρός Φυσικής Ιατρικής και Πρόεδρος Συλλόγου Φίλων Μ/Γ Κλινικής Αρεταίειου Νοσοκομείου
Νίκη Κεραμέως - Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων
Ρίτα Μωραϊτάκη-Πικρού - Πρόεδρος Δ. Σ. ΕΚΑΠΤΥ Α.Ε. και Διευθύνουσα Σύμβουλος Edu4all
Κατερίνα Παπαγεωργίου - Πρόεδρος Αποφοίτων Harvard University στην Ελλάδα, Harvard Club of Greece
Φαίνη  Χατζηαθανασιάδου - Δικηγόρος, Υποψήφια Δήμαρχος Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού και Ιδρύτρια του Συλλόγου «Μητέρες στο 2000»

Τη συζήτηση θα συντονίσει η δημοσιογράφος και Head of Special Editions της Huffpost.GR, Έμη Λιβανίου-Ζησιμοπούλου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Τα Public και οι εκδόσεις Μίνωας σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Τζίνας Γ. Θανοπούλου, «Τα παιδιά μας, οι καθρέφτες μας», την Πέμπτη 2/3 στις 20:30 στο Public Café Συντάγματος.