Τον" γνώρισα" -όπως και το ευρύ κοινό- με τη συμμετοχή του στην κωμική τηλεοπτική σειρά «Οι Μεν Και Οι Δεν» ως Τίμος και στην ταινία «Βαλκανιζατέρ». Το 2010 έκανε την πρώτη του συγγραφική απόπειρα με το βιβλίο «Τα φαινόμενα απατούν», ενώ πέντε χρόνια αργότερα κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για τον ρόλο του στην ταινία «Τετάρτη 04.45» . Οι συνεργασίες του τόσο στο θέατρο, όσο στη μεγάλη και μικρή οθόνη, είναι πολλές, αξιόλογες και εξαιρετικά επιτυχημένες. 

 

Η εντύπωση που είχα για τον κ. Στέλιο Μάινα, πριν από την συνέντευξη που θα ακολουθήσει, ήταν πως εκτός από ταλαντούχος, είναι ένας καλλιτέχνης οικείος, ειλικρινής και αγαπητός. Μελετώντας προσεκτικά όλα όσα μου είπε, με αφορμή την θεατρική παράσταση για τον ρόλο του στην ταινία «Ο Κήπος» -του διακεκριμένου Καναδού ηθοποιού και συγγραφέα Bruce Gooch σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά- όπου πρωταγωνιστεί, οδηγήθηκα στο εξής συμπέρασμα. Πρόκειται για έναν βαθυστόχαστο άνθρωπο, ουσιαστικά καλλιεργημένο, ο οποίος έχει καταφέρει να εξελίξει τον τρόπο σκέψης του ένα βήμα παραπέρα. 

Αν και σε κάθε φράση του αξίζει να σταθεί κανείς, να αναλογιστεί και να προβληματιστεί, ξεχώρισα τα λόγια του που επέλεξα για τον τίτλο. 

«Πιστεύω πως μόνο η φροντίδα ανθίζει κήπους και η φροντίδα προϋποθέτει αγάπη.» 

 

Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη που ακολουθεί. 

Πρωταγωνιστείτε στο τελευταίο έργο «Ο Κήπος» του διακεκριμένου Καναδού ηθοποιού και συγγραφέα Bruce Gooch σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για αυτή τη συνεργασία σας και τα στοιχεία που σας κέντρισαν τον ενδιαφέρον γι’αυτήν την παράσταση.

Πριν από δυο χρόνια , έφτασε στα χέρια μου, εντελώς τυχαία, μέσω ενός Άγγλου φίλου, που ζει στον Καναδά, ένα έργο, Tangled Garden, που ήθελε να βρεί κάποιο τρόπο, να παίξει με την ομάδα του, της οποίας σκηνοθετούσε ο Bruce Gouch , στην Ελλάδα.  To meετάφρασε η σύζυγός μου, για λογαριασμό τους και το διάβασε ο Δημήτρης Μυλωνάς που είχε ξεκινήσει το θέατρο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ και ήθελε να συνεργαστούμε. Έτσι σκέφτηκε μια πολύ έξυπνη λύση. Να παίξουν στα Αγγλικά στο θέατρό του, ο Gouch και η ομάδα του, παράλληλα με εμάς στα Ελληνικά. Έτσι και έγινε. Οι παραστάσεις εντάχθηκαν στο χειμωνιάτικο πρόγραμμα του θεάτρου, οι ηθοποιοί ταξίδεψαν από τον Καναδά, και παρουσίασαν  υπό την αιγίδα της Καναδικής πρεσβείας, τον ΚΗΠΟ,  κι ακόμα ένα εργο του συγγραφέα, Trasman`s Dilemma  ενα εξαιρετικό έργο, με θέμα την καταστροφή  του πλανήτη.

Τον επόμενο χειμώνα , παρουσιάσαμε το έργο στη Θεσσαλονίκη, και φέτος, λίγο πριν την διακοπή του κορονοιου στη Δράμα. Καβάλα, Κατερίνη ,Κομοτηνή.  Έτσι , τώρα συνεχίζουμε την περιοδεία που μας διέκοψε η πανδημία.

Όσο για τα προσόντα του έργου, ξέρετε όταν διαβάζουμε ένα έργο, εμείς οι ηθοποιοί, καταλαβαίνουμε αμέσως αν διαθέτει ψυχή, πράγμα απαραίτητο για να το  προτείνουμε στο κοινό, και αυτό το έργο, έχει αμεσότητα, τρυφερότητα, ρεαλισμό. και μιλάει στη ψυχή του θεατή. Θεωρήσαμε ικανά στοιχεία για να παρουσιαστεί .

Φυσικά, όλα αυτά πρέπει να καθοδηγούνται από την σκηνοθεσία, και κύριος Μυλωνάς, είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος σκηνοθέτης με πάθος και την τρέλα που χρειάζεται το θέατρο για να απογειωθεί.

Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζετε να φτιάξετε έναν όμορφο, ιδιαίτερο κήπο για εσάς. Ποια φυτά θα φυτεύατε και γιατί;

Παρόλο που ασχολούμαι με το μπαλκόνι μου και τα φυτά του, η αλήθεια είναι ότι είμαι εντελώς άσχετος με τα είδη των φυτών, μου αρέσουν να τα βλέπω, αλλά ξεχωρίζω μόνο τα γεράνια, τους βασιλικούς, τα τριαντάφυλλα, και τις γαρδένιες. Τα υπόλοιπα με τα λατινικά ονόματα μου είναι άγνωστα.

 

 Ο Αργεντίνος συγγραφέας, Χόρχες Λουίς Μπόρχες, έχει πει : “φυτέψτε τους δικούς σας κήπους και στολίστε μόνοι σας την ψυχή σας αντί να περιμένετε κάποιον άλλο να σας φέρει λουλούδια”. Πιστεύετε ότι η ευτυχία ενός ανθρώπου μπορεί να εξαρτηθεί αποκλειστικά από τον ίδιο, από την αυτοφροντίδα και αγάπη στον εαυτό του, ή κάποια στιγμή χρειάζεται και κάποιον άλλον άνθρωπο να “αγγίξει” την ψυχή του ;

Ότι δίνεις παίρνεις, και στην ίδια αναλογία. Πιστεύω πως υπάρχει μια φυσική ακολουθία, που εν είδη θείας δίκης μας προσμετρείται το μερίδιό μας στο καλό και το κακό.

 

Στο θεατρικό έργο, η πρώτη συνάντηση των δυο ηρώων είναι - θα λέγαμε- τραυματική και για τους δύο -αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους για τον καθένα. Το ανατρεπτικό της υπόθεσης είναι ότι θα μπορέσουν να συνυπάρξουν. Πιστεύετε ότι η έντονη ανάγκη τους για επικοινωνία, το ένστικτο, το αμοιβαίο συναίσθημα που γεννιέται μεταξύ τους, ή τί άλλο τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την γνωριμία τους;

 

Διαβάζω μετά από πολλά χρόνια ξανά, Το << τα εις  εαυτόν >> , του Μάρκου Αυρηλίου, και πραγματικά με συγκλονίζει η πραότητα και η νόησις του ανθρώπου. Θα συνιστούσα σε όσους  πέσει στα χέρια, να το διαβάσουν, είναι ένας οδηγός σε δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς.

Γράφει λοιπόν, σε κάποιο σημείο (( Από νωρίς το πρωί να λές μέσα σου, σήμερα, θα συναντηθώ με τον πολυπράγμονα τον αχάριστο, με τον αλαζόνα, τον δολερό, τον φθονερό, τον ακοινώνητο. Τους συμβαίνει έτσι, επειδή αγνοούν το  αγαθό και το κακό. Εμένα όμως που στοχάστηκα την φύση του αγαθού και είδα την ομορφιά του, και τη φύση του κακού και είδα την ασχήμια του, και τη φύση του ανθρώπου που σφάλει, και είδα ότι είναι συγγενής μου, όχι απ το ίδιο αίμα και σπέρμα αλλά απ τον ίδιο νου, έχει θέση  μέσα στο θείο έργο. Γεννηθήκαμε για να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας, `όπως τα χέρια, τα πόδια, τα βλέφαρα, όπως η πάνω με την κάτω σειρά των δοντιών. Το να κάνουμε αντίπραξη ο ένας στον άλλον, είναι παρά φύσιν.>>

 Αυτοί οι δύο μοναχικοί άνθρωποι που τους χωρίζει μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, πώς καταφέρνουν να “συναντηθούν” τελικά, να γεφυρώσουν δύο διαφορετικούς κόσμους  και παρόλο που φαινομενικά όλα δείχνουν ότι πρόκειται για  δυο αντίθετες προσωπικότητες, να βρουν ο ένας στον άλλον το πρόσωπο που έψαχναν σε όλη τους τη ζωή;

Τους ήρωες τους ενώνει η ανάγκη, η τύχη άλλα και η πραγματική αίσθηση του καλού που κουβαλάνε και οι δυο. Όλοι μας οφείλουμε κάτι σημαντικό σε κάποιον άλλον. Αναλογιστείτε, σκεφτείτε κάποια στιγμή της ζωής σας, που κάποιος, σας έβγαλε από μια δύσκολη θέση, σας βοήθησε, σας στάθηκε... Αυτή είναι και η δύναμη της  αλληλεγγύης.

Δεν είναι κάτι εξαιρετικό, είναι χαρακτηριστικό της φύσης μας.....

 Ο Κήπος - o μπλεγμένος κήπος (tangled garden) όπως είναι ο αρχικός τίτλος του έργου- ποια θέση έχει στη ζωή των ηρώων  και πόσο τους βοηθά τελικά;

 Στη ζωή, συνήθως και τα πλέον αταίριαστα κομμάτια της προσωπικότητας κάποιου, έρχεται η ώρα που ταιριάζουν με τα κομμάτια κάποιου άλλου. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον ήμαστε , από τη φύση μας, συνδυασμοί, διαφορετικών πραγμάτων. Η Ομοιομορφία άλλωστε είναι και κουραστική. 

Ο μεγάλος Αντώνης Σαμαράκης είπε χρόνια πριν ότι: “ποτέ οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές των ανθρώπων τόσο μακριά, όσο σήμερα.” Διαχρονική διαπίστωση. Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η ηλεκτρονική επικοινωνία και η άμεση επαφή εκλείπει, πόσο βαθιά πιστεύετε, είναι η ανάγκη του ανθρώποι για συντροφικότητα, νοιάξιμο, αγάπη, αποδοχή; 

Συντροφικότητα και ανεξαρτησία.

 Πολλοί πιστεύουν πως είναι έννοιες αντίθετες. Η επιστήμη όμως θεωρεί ότι είναι έννοιες αλληλεξαρτώμενες. Στο ίδιο συμπέρασμα μας οδηγεί και η καθημερινή ζωή. Για την ακρίβεια η ανεξαρτησία μπορεί να ειδωθεί ως προϋπόθεση της συντροφικότητας,  δηλαδή, η συντροφικότητα απαιτεί ως προϋπόθεση την ανεξαρτησία και τουμπαλιν.

 

 

Πιστεύετε ότι η δύναμη της αγάπης μπορεί να κάνει έναν “κήπο” να ανθίσει;

Πιστεύω πως μόνο η φροντίδα ανθίζει κήπους και η φροντίδα προϋποθέτει αγάπη.

 

 “Στα σημαντικά ζητήματα της ζωής είμαστε πάντα μόνοι.” είναι η ρήση του συγγραφέα Henri Frederic Amiel. Συμφωνείτε;

 

Ζούμε σε παράλληλες πορείες από τη γέννηση ως το θάνατο, μπορεί να συναντηθούν  , κάποιες στιγμές, αλλά δεν τέμνονται. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την ύπαρξή μας, που είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, θνητή και περαστική.

Είμαστε προγραμματισμένοι για συναντήσεις , κι όχι για απορροφήσεις.

“Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν” έχει πει η Maya Angelou. Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που σας έρχεται στο μυαλό από μια όμορφη και μια δυσάρεστη κίνηση τρίτων, που σας προκάλεσε έντονα συναισθήματα;

Θυμηθείτε τον Οδυσσέα, στην Νεκυια, κατέληξε μόνος, παραδαρμένος και εξουθενωμένος ναυαγός στις ακτές της Σχερίας, αντιμετωπίζοντας την οργή του Ποσειδώνα. Κι ακόμα μόνος κατεβαίνει στον Αδη, για να πάρει την απάντηση ,πως θα γυρίσει στην Ιθάκη.

 

Πιστεύω ότι ο τρόπος που επικοινωνούμε με τους άλλους και με τον εαυτό μας είναι καθοριστικός για την ποιότητα της ζωής μας. Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί να αλλάξετε κάτι που σας δυσαρεστεί από την επικοινωνία σας με τους άλλους και συναντάτε συχνά, ποιο θα ήταν αυτό;

Δεν θυμάμαι ποτέ το κακό. Το κακό , όσο κι αν βλάψει, όσο κι αν κάνει ζημιά, θα εξαφανιστεί από τη μνήμη. Είναι κι αύτη μια φυσική ακολουθία, της επούλωσης τραυμάτων. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν με έχουν τραυματίσει , αλλά λόγοι αυτοπροστασίας, κι όχι αναισθησίας με ωθούν να αφήνω πίσω το κακό και να μην ξεχνάω το καλό.

 

Και ομολογώ πως οφείλω πολλά σε πολλούς. Που με βοήθησαν και πρακτικά και πνευματικά , ώστε να επιβιώσω σωματικά και πνευματικά.

Θα `άλλαζα την αγένεια, που δεν είναι τίποτ άλλο από  δυσκολία προσαρμογής επικοινωνίας. Μην νομίζετε πως όλα είναι έμφυτα. Μαθαίνονται. Διδάσκονται.

 Ο Σόπενχάουερ έλεγε ότι : “κάθε κοινωνική συναναστροφή απαιτεί αμοιβαία προσαρμογή και διάθεση, γι’ αυτό όσο πιο μεγάλη τόσο και πιο ανούσια. Εντελώς ο εαυτός του μπορεί να είναι κανείς μόνο εφόσον μένει μόνος του. Μόνο τότε είναι ελεύθερος.” Θα ήθελα την άποψή σας,

Ναι συμφωνώ με τον μεγάλο στοχαστή, είμαστε ο εαυτός μας , όταν είμαστε μόνοι μας, γιατί ουτως η άλλως μόνοι είμαστε, κατ ουσία. Ο άλλος μεγάλος στοχαστής ο Κάτων, λέει για την αναχώρηση του ανθρώπου, που φυσικά είναι και το σημαντικότερο γεγονός της πορείας του,

 Ο Άνθρωπος θα έπρεπε να φεύγει από τη ζωή όπως θα έφευγε από ένα πανδοχείο, όχι όπως θα έφευγε από το σπίτι του. Προσωρινοί ένοικοι και επισκέπτες σε κάτι που δεν μας ανήκει.

 

 Τι είναι αγάπη για εσάς;

Τελείωσις , διόρθωσις, αγνότης... εννοιες παράλληλες με την αγάπη που δεν έχω πρόχειρη εξήγηση.

 Συμπρωταγωνιστείτε με την σύζυγό σας, κα Κάτια Σπερελάκη. Ποια στοιχεία ξεχωρίζετε σε εκείνη, τόσο σε προσωπικό όσο σε επαγγελματικό επίπεδο;

Με τη σύζυγο μου είμαστε μαζί κοντά 33 χρόνια, δηλαδή, αναγκαστικά μετά από τόσο καιρό, οι διαφορές, και οι γωνίες, έχουν λειανθεί, αλλιώς δεν συνυπάρχεις.

Φυσικά έχουμε , γενικά κοινούς ορίζοντες, δηλαδή οραματιζόμαστε παρόμοια πράγματα, όμως αυτό που μας ενώνει, σταθερά, είναι η κοινή αισθητική και το κοινό Ηθικό πλάισιο.

Δηλαδή, οι κανόνες ζωής που ακολουθούμε, και έχουν πάντα ως παρονομαστή την προοπτική του ΚΑΛΟΥ.

 Σε μια εποχή όπου οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν δυσκολέψει, πως πιστεύετε ότι ο έρωτας ενός ζευγαριού μπορεί να διατηρηθεί στο χρόνο και να εξελιχθεί σε ουσιαστική αγάπη;

ο έρωτας είναι ζωτικό στοιχείο ανάπτυξης της αγάπης που είναι μετεξέλιξη της. Ο `έρωτας όμως είναι κάτι που μοιράζεται, σε έννοιες σε ιδέες, στη δουλειά μας ας πούμε...

Ο έρωτας είναι το Duente του Λόρκα, η  εκείνος ο στίχος της Σαπφούς που λέει ακριβώς το επακόλουθο του έρωτα

<< Ω δέσποινά μου, απάνω μου μην ρίχνεις την αφέυγατη  σαγίτα>>

 Εάν έπρεπε να δώσετε μόνο μία συμβουλή ζωής στο γιο σας, ποια θα ήταν αυτή;

Ποτέ δεν συμβούλεψα το γιό μου.

“Δεν είδα γύρω μου να σέβεται κανείς τον άνθρωπο, αλλά τον πλούτο, τη δύναμη, την εξουσία, τη μοχθηρία, την ατιμία” έχει η Διδώ Σωτηρίου. Συμφωνείτε με τα λόγια της; Υπάρχει ελπίδα για έναν κόσμο όπου θα κυριαρχεί ο σεβασμός, οι αξίες και η αγάπη;

Η ζωή μας και τα πεπραγμένα μας, όποια κι αν είναι , είναι η ταυτότητά μας, και φυσικά και η κληρονομιά που αφήνουμε. Οι νέοι, χρειάζονται, έχουν ανάγκη από οράματα, ορίζοντες. Εκεί προσβλέπω, και μαθαίνω, και ανασκευάζω, και επαναξιολογώ,. Τα παιδιά μας βλέπουν εμάς. Ας γίνουμε ,ενα μικρό κομμάτι απ τα οράματά τους.

 

Καθημερινά βλέπουμε να κυριαρχούν η αλαζονεία, η φαυλότητα, η εξαπάτηση.

Ας μην γίνουν αιτία να χάσουμε το στόχο μας, και ας γίνουν παράδειγμα πρός αποφυγή . Ας μην χάσουμε την πίστη μας στο είδος μας.

 

 “Δεν πειράζει να διστάζεις, αν μετά προχωράς μπροστά” είπε κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που λυγίσατε αλλά καταφέρατε να προχωρήσετε; Aν ναι, τι σας έδωσε τη δύναμη να συνεχίσετε;

Πέφτοντας , σηκώνεσαι. Είναι φυσική αλληλουχία. κι όσο περισσότερο πέφτεις τόσο μαθαίνεις να σηκώνεσαι. Για να καταλήξουμε σ εκείνο το ηρωικό Νιτσεϊκό δόγμα. Ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό.

“Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ” πίστευε ο Κάφκα. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να διατηρήσουν ακμαίο το μυαλό και την ψυχή;

Η νεότητα είναι για μένα η διαρκής εγρήγορση, η αφύπνιση και η απορία να μάθεις καινούργια πράγματα. Μεγαλώνοντας πετάω απ το σκάφος μου τις βεβαιότητες μου, ξέρω λιγότερα, είμαι σίγουρος για πολύ λιγότερα, μαθαίνω...

“H ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο- ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο” έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Τι είναι για εσάς ευτυχία;

Όλα τα μικρά καθημερινά πράγματα, όταν τα βιώνουμε, μετατρέπονται σε ευτυχισμένες στιγμές, γιατί η ευτυχία είναι σε τεύχη, μοιρασμένη σε σύντομες και διακοπτόμενες φάσεις, στιγμές...

 H πανδημία και το lock down, πιστεύετε ότι βοήθησαν τον κόσμο να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα στις προσωπικές του σχέσεις ή τον μπέρδεψαν περισσότερο;

Μακάρι.. η ιστορία μας λέει πως οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους εκείνες τις δύσκολες ώρες που είναι ένας πόλεμος, μια πανδημία,δεν μας είπαν αν έγιναν καλύτεροι....

Υπάρχει κάτι άλλο που θέλατε να προσθέσετε για τη δουλειά, τη ζωή σας ή οτιδήποτε άλλο;

Ευχαριστώ.

 

O Kήπος (Tangled Garden)

 

Συντελεστές:

Κείμενο: Bruce Gooch

Μετάφραση: Κάτια Σπερελάκη

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Σκηνικά-Κοστούμια: Λήδα Σπερελάκη- Αγγελική Αθανασιάδου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βίκη Παναγιωτοπούλου

B΄ Βοηθός Σκηνοθέτη:Xρήστος Καρανικόλας

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επιμέλεια Κίνησης και Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη

Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις :

 Νταίζη Λεμπέση , τηλέφωνο 6908502631,  email [email protected] 

Χρύσα Αρβανιτίδου, τηλέφωνο 2310 888680  

Πρωταγωνιστούν: Στέλιος Μάινας, Κάτια Σπερελάκη 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ ( ενδέχεται να προστεθούν και άλλες ημερομηνίες παραστάσεων )

7 Ιουλίου Βόλος Κινηματοθέατρο Εξωραιστική

8 Ιουλίου Λαμία Τόπος Τεχνών

9 Ιουλίου Χαλκίδα Θέατρο Ορέστης Μακρής

13 Ιουλίου Ιεράπετρα 3ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας

14 Ιουλίου Ηράκλειο Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης

15  Ιουλίου Χανιά Ανατολική Τάφρος

16 Ιουλίου Ρέθυμνο  Ερωφύλλη

21 Ιουλίου Σάμος Πυθαγόρειο Αρχαίο θέατρο Πυθαγορείου

22 Ιουλίου Σάμος Καρλόβασι Αύλειος χώρος Γυμνασίου

23 Ιουλίου Χίος Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης Καστρομηνά

25 Ιουλίου Μυτιλήνη  Κάστρο 

28  Ιουλίου Σπέτσες Αύλειος χώρος Αναργύρειας Σχολής 

30 Ιουλίου Καλαμάτα Κάστρο

31 Ιουλίου Αργοστόλι Αύλειος χώρος Ξενία

1 Αυγούστου Ληξούρι Αύλειος χώρος Γυμνασίου

4 Αυγούστου Αντίπαρος  

5 Αυγούστου Πάρος Θέατρο Λεύκες

9 Αυγούστου Άνδρος Ανοιχτό θέατρο Άνδρου

10 Αυγούστου Αίγινα Αύλειος χώρος Λαογραφικού Μουσείου

19 Αυγούστου Κάλυμνος Ανοιχτό θεατράκι Καλύμνου

20 Αυγούστου Ρόδος Μεσαιωνική Τάφρος

23 Αυγούστου Νέα Μάκρη  Αμφιθέατρο Πολιτιστικού και Αθλητικού Πάρκου

25 Αυγούστου Πέραμα Ανοιχτό θέατρο Μίκης Θεοδωράκης

26 Αυγούστου Κηποθέατρο Νίκαιας

7 Σεπτεμβρίου Παπάγου Κηποθέατρο Παπάγου

8 Σεπτεμβρίου Ηλιούπολη Άλσος Δ.Κηντής

9 Σεπτεμβρίου Νέα Σμύρνη Άλσος Νέας Σμύρνης

14 Σεπτεμβρίου Βεάκειο Κήπος Βεακείου

15 Σεπτεμβρίου Βριλήσσια Νταμάρι Αλίκη Βουγιουκλάκη