Τα τελευταία χρόνια  έχω συνομιλήσει με πολλούς ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους προκειμένου να προβληθεί η δουλειά τους, να ακουστούν οι σκέψεις, οι φιλοδοξίες, τα σχέδιά τους μέσα από τη συνέντευξη μαζί τους. Εκτός από τις εξαιρετικές, βαθυστόχαστες απαντήσεις τους στις ερωτήσεις μου, αν κάτι μου κάνει περισσότερο καλή εντύπωση αφήνοντάς μου μια γλυκιά ανάμνηση, είναι η ευγένεια που κάποιους τους χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό. Κι έχω παρατηρήσει πως όσο περισσότερο κάποιος έχει διακριθεί στο χώρο του, όσο πιο καταξιωμένος είναι, τόσο καλύτερη είναι η επικοινωνία και συνεργασία μου μαζί του. Όπως με τον κ. Νίκο Φλώρο. Η αλήθεια είναι ότι η συνέντευξή μας αρχικά, είχε δρομολογηθεί για την προ κορωνοιού εποχή. Καθώς, όμως, η ζωή είναι απρόβλεπτη και τελικά συχνά είναι ουτοπικό να προγραμματίζουμε, η συνέντευξή μας αναβλήθηκε για μερικούς μήνες αργότερα. 

Στο Παλαιό Ψυχικό υπάρχει δρόμος με το όνομά του. Αυτό, στη μνήμη του προγόνου του, Νικολάου Φλώρου, του ήρωα του `21 που πολέμησε για την απελευθέρωση της Αθήνας και τον αποκεφάλισαν οι Τούρκοι.

Ο Νίκος Φλώρος, γεννημένος στην Τρίπολη Αρκαδίας, μεγάλωσε στην Αθήνα και όπως μου είπε νιώθει ότι γεννήθηκε καλλιτέχνης. Η τέχνη δεν είναι κάτι που του προέκυψε απλά στην πορεία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο καταξιωμένος γλύπτης έχει κερδίσει τον θαυμασμό του εικαστικού κοινού, μεταξύ άλλων  σε Νέα Υόρκη, Ρώμη, Αμπού Ντάμπι, Ρωσία, ενώ έχει λάβει δεκάδες βραβεία και διακρίσεις, έχει εκθέσει σε όλο τον κόσμο και τα γλυπτά του βρίσκονται στα μεγαλύτερα μουσεία παγκοσμίως και σε ιδιωτικές συλλογές.

  Με βάση του την νέα Υόρκη ΗΠΑ και  σπούδες στο κλασικό πιάνο,αρχαία  δραματική τέχνη και σχέδιο στην Αθήνα και Καλές Τέχνες στην Εcole des Beaux Arts στο Παρίσι, έχει ζήσει κι εργαστεί σε πολλές μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο.

Οι δημιουργίες του φιλοτεχνούνται σε κορυφαία μουσεία, ανάμεσά τους : η Ρωσική Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αγία Πετρούπολη, το Κρατικό Μουσείο Tsarytsino στη Μόσχα, το Κρατικό Μουσείο του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη, το Εθνικό Μουσείο Γυναικών στις Τέχνες στην Ουάσιγκτον, ΗΠΑ, το Παλάτι του Hofburg στη Βιέννη και το Teatro Communale στην Μπολόνια της Ιταλίας.

Οι βραβεύσεις και διακρίσεις του τόσο στην Ελλάδα όσο στο εξωτερικό, κερδίζουν τον θαυμασμό, την εκτίμηση όλων των Ελλήνων. Είναι σπουδαίο ένας Έλληνας με την τέχνη του να μας κάνει περήφανους σε όλο τον κόσμο.

Ο διεθνούς φήμης Έλληνας γλύπτης, Νίκος Φλώρος παρουσιάζει τη συλλογή γλυπτών καλλιτεχνημάτων με τίτλο «Ήρωες από Μέταλλο», για πρώτη φορά εκτός συνόρων, στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας. 

Ο Νίκος Φλώρος αποδεχόμενος την πρόσκληση της Αυστραλιανής Κυβέρνησης και Αρχιεπισκοπής αλλά και του δημάρχου Σύδνεϋ παρουσιάζει την έκθεσή του, η οποία είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. 

Οι «Ήρωες από Μέταλλο» ξεκίνησαν την πορεία τους από την Καλαμάτα όπου και φιλοξενήθηκαν πλάι στα κομμάτια της συλλογής της Βικτωρίας Καρέλια. Η έκθεση σημείωσε τεράστια επιτυχία, με την επισκεψιμότητα να βρίσκεται στα ύψη ενώ απέσπασε πλήθος διθυραμβικών σχολίων από ανθρώπους του πολιτισμού και όχι μόνο. Ανάμεσα στους επισκέπτες και η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. 

Το ενδιαφέρον του αυστραλιανού κοινού βρίσκεται ήδη στα ύψη, καθώς  είναι η πρώτη φορά που η εν λόγω συλλογή θα ταξιδέψει εκτός Ελλάδος. Χιλιάδες κόσμου αναμένεται να επισκεφθούν την έκθεση η οποία μάλιστα είναι εμπλουτισμένη με επιπλέον έργα ανάμεσα στα οποία και το μοναδικό σε τεχνοτροπία πορτραίτο της Βασίλισσας Ελισάβετ, το οποίο και θα εκτεθεί για πρώτη φορά στο κοινό. Ο Νίκος Φλώρος έχει αποδείξει εδώ και χρόνια ότι η τέχνη του δεν γνωρίζει σύνορα, καθώς η δική του σουρεαλιστική pop art τεχνική, που συνιστά και την υπογραφή του, έχει ταξιδέψει σε δεκάδες μέρη ανά τον κόσμο. Έτσι και οι «Ήρωες από μέταλλο» ανοίγουν τα φτερά τους με πρώτο σταθμό την Αυστραλία και πρωταρχικό σκοπό τη εξύμνηση του ιδεώδους της ελευθερίας, που τόσο πλήγεται στις μέρες μας!  

Οι «Ήρωες από Μέταλλο», είναι αποτέλεσμα πολυετούς εργασίας και στοχοπροσήλωσης του καλλιτέχνη. Πρόκειται για μια ιδέα που συνέλαβε τέσσερα χρόνια πριν, και έλαβε σάρκα και οστά τη χρονιά ορόσημο στην ιστορία της Ελλάδας. Εργαζόμενος σκληρά για τη δημιουργία των εν λόγω έργων, ο ίδιος δηλώνει ότι τον προβλημάτισαν αρκετά. Διότι οι προσωπικότητες τις οποίες απεικονίζουν είναι υπαρκτές, έχουν ηρωική υπόσταση, και με το πέρασμα των αιώνων μετεξελίσσονται σε Ιδέες. «Καθώς τα έργα αναπαριστούν ήρωες που έχει εξυμνήσει η παγκόσμια κοινότητα, η δουλειά που έπρεπε να κάνω ήταν πολυδιάστατη. Προϋπέθετε ιστορική έρευνα, μελέτη απομνημονευμάτων αλλά και χρόνο. Χρόνο να αφουγκραστώ το χαρακτήρα και τα συναισθήματα αυτών των ηρώων ώστε να τα αποτυπώσω στα έργα μου», εξομολογείται ο καλλιτέχνης και προσθέτει: «Στη σημερινή κρίσιμη εποχή, συμπορευόμαστε όλοι μαζί, για να έχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα για την πατρίδα μας, έχοντας την πεποίθηση ότι η ανάδειξη της χώρας μας μέσα από καλλιτεχνικά γεγονότα υψηλού κύρους και διεθνούς εμβέλειας είναι μια σταθερή στρατηγική που μπορεί να αποφέρει πολλαπλά οφέλη, σε πολιτικό, πολιτιστικό και σε οικονομικό επίπεδο».

Το Δημαρχείο του Σύδνεϋ άνοιξε τις πύλες του την Κυριακή 13 Μαρτίου ώστε να υποδεχθεί το πλήθος φιλότεχνων αυστραλών, επισκεπτών αλλά και ελλήνων ομογενών που επιθυμούν να θαυμάσουν από κοντά την μοναδική αυτή συλλογή. Τη διοργάνωση έχει αναλάβει η St.Basil`s NSW ACT. 

Η Αυστραλιανή Κυβέρνηση και Αρχιεπισκοπή αλλά και ο δήμαρχος του Σύδνεϋ σας προσκάλεσε να παρουσιάσετε την έκθεσή σας “Ηρωες από μέταλλο”, η οποία είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για αυτή την ξεχωριστή τιμή για εσάς.

Η συλλογή «Ήρωες από Μέταλλο», δημιουργήθηκε με σκοπό την εξύμνηση του υπέρτατου αγαθού της ελευθερίας. Εκτέθηκε για πρώτη φορά στο κοινό, το 2021 με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την ελληνική επανάσταση. Έμεινε για μεγάλο διάστημα στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην ιστορική πόλη της Καλαμάτας, στη Μεσσηνία, από όπου και ξεκίνησε η επανάσταση. Φιλοξενήθηκε πλάι στη συλλογή παραδοσιακών ενδυμασιών της Βικτωρίας Γ. Καρέλια και την επισκέφθηκε πλήθος κόσμου. Έπειτα από την επιτυχημένη πορεία της στην Ελλάδα, ήταν δεδομένο ότι θα ταξιδέψει εκτός συνόρων. Χαίρομαι που ο πρώτος σταθμός της είναι η Αυστραλία. Στην χώρα αυτή υπάρχει μία τεράστια ελληνική ομογένεια και θέλω να πιστεύω ότι θα τους ξυπνήσει μνήμες και συναισθήματα. Φυσικά όλο το αυστραλιανό κοινό είναι φιλότεχνο ξέρει να εκτιμά και να τιμά την τέχνη. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την πρόσκληση της Αυστραλιανής Κυβέρνησης και Αρχιεπισκοπής. Η έκθεση βρίσκεται ήδη εκεί και είναι επισκέψιμη και μάλιστα πηγαίνει πολύ καλά. Φυσικά στο παρελθόν έχει ξανά παρουσιαστεί έκθεσή μου στην Αυστραλία, όπως και σε άλλες πολλές χώρες ανά τον κόσμο. 

Τι σας προέτρεψε να ξεκινήσετε αυτή την έκθεση και πόσος καιρός χρειάστηκε για να την ολοκληρώσετε;

Πάντοτε ήθελα να κάνω μία έκθεση, με θέμα την ελληνική επανάσταση και βασικά για τον αγώνα των προγόνων μας για την ελευθερία. Η ιδέα τριγύριζε στο μυαλό μου χρόνια και σιγά - σιγά λίγο πριν την καραντίνα άρχισα να δημιουργώ τα έργα. Ένα, ένα έπαιρναν σάρκα και οστά και ύστερα από λίγο τα έβλεπα και δεν πίστευα ότι τα έχω φτιάξει εγώ. Για να είμαι ειλικρινής όταν δημιουργώ χάνω την αίσθηση του χρόνου, οπότε δεν μπορώ να σας απαντήσω επακριβώς για το χρονικό διάστημα. Οι καλλιτέχνες εξάλλου δεν προσεγγίζουμε το χρόνο με τη γραμμική του διάσταση αλλά με μία άλλη πιο θεωρητική…

Ανάμεσα στους επισκέπτες της έκθεσής σας που ξεκίνησε στην Καλαμάτα, ήταν και η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. 

Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμένα το ότι η πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επισκέφθηκε την έκθεσή μου. Μπορώ να πω ότι με κέρδισε με την ανθρωπιά της, την απλότητά της και το ενδιαφέρον της για την τέχνη και τον πολιτισμό.  

Θα ήθελα να μας πείτε κάτι ίσως ξεχωριστό που συζητήσατε μαζί της. 

Κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση  σχετικά με τις δυσκολίες της τέχνης και των καλλιτεχνών. Συγκλίναμε  στο ότι ο σύγχρονος πολιτισμός της Ελλάδας μπορεί να ξεπεράσει τα σύνορα της και να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος διάλογος που θα ενώσει τους λαούς με την κοινή γλώσσα της τέχνης. 

“Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…”είναι λόγια του Κολοκοτρώνη. Θα ήθελα να σχολιάσετε. 

Οι ήρωες της επανάστασης προέβησαν σε μία θυσία. Θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία. Όταν κάποιος κάνει μια θυσία είναι σαν να πατάει το κουμπί golden buzzer που σε οδηγεί κατευθείαν στον τελικό. Οι υπόλοιποι θέλουν μια ζωή και παραπάνω για να φτάσουν εκεί. Η πίστη είναι η δύναμή μας. Ζούμε μέσα από αυτήν. Όσο πιστεύεις ελπίζεις. Ελπίζεις ότι υπάρχει κάτι πέρα από σένα και πολεμάς για αυτό. Για ποιο πολεμάς; Για το αιώνιο παρόν. Γιατί εκεί ανήκεις από καταβολής κόσμου. Πόσο βαρετή θα ήταν η ζωή μας χωρίς την ελπίδα της πίστης! 

“Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς”. είναι λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Τι πιστεύετε ότι ίσως έχει αλλάξει σήμερα;

Σέβομαι και τα τρία αυτά «ιδανικά». Απλώς μερικές φορές αναρωτιέμαι αν φταίει το γεγονός ότι γινόμαστε απόλυτοι σε έναν κόσμο που δεν μας ανήκει και τελικά παγιδευόμαστε σε έννοιες και χάνουμε την ουσία της ζωής. Σε αυτή τη γη, χωράμε όλοι ανεξαρτήτως θρησκείας. Έχουμε έρθει όλοι σε αυτή τη ζωή με ημερομηνία λήξης. Το υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία. Η ελευθερία η πανανθρώπινη. Εγώ σε αυτό υποκλίνομαι και το υπερασπίζομαι. Να είμαστε όλοι σαν αδέρφια. Όπως ακριβώς το τραγούδησε ο John Lenon στο Imagine, ένα τραγούδι που τόσα χρόνια μετά την κυκλοφορία του συνεχίζει – δυστυχώς – να είναι επίκαιρο! 

Imagine there`s no countries
It isn`t hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion, too

Imagine all the people
Livin` life in peace
You

You may say I`m a dreamer
But I`m not the only one
I hope someday you`ll join us
And the world will be as one

“Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος που να προτιμάει τον πόλεμο απ’την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης, τα παιδιά θάβουν τους γονείς τους, ενώ αντίθετα στον καιρό του πολέμου, οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους” είχε πει ο Ηρόδοτος και δυστυχώς αυτές τις εικόνες τις βλέπουμε στον πόλεμο στην Ουκρανία. Και όμως κάποιοι επιλέγουν τον πόλεμο από την ειρήνη. Ποια είναι τα κίνητρα κατά τη γνώμη σας στον πόλεμο του Ρώσου προέδρου και τι πιστεύετε ότι θα επακολουθήσει σε όλη αυτή την φρίκη που ξεκίνησε;

Ως λαός οι έλληνες είμαστε κάπως εξοικειωμένοι με τον πόλεμο. Μελετάμε τα Ομηρικά έπη και λοιπά. 

Αν διαβάσει κανείς τις Τρωάδες του Αισχύλου θα βρει μέσα όλες τις απαντήσεις ενός πολέμου. Η διαφορά θα υπάρξει όταν συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας. Τίποτα δεν βελτιώνεται γιατί δεν μελετάμε την ιστορία ώστε να μην υποπέσουμε στα ίδια σφάλματα.  Η ανθρωπότητα θα έχει εξελιχθεί όταν δεν θα έχει την ανάγκη ενός πολέμου για τα υλικά αγαθά. Όταν θα τα μοιράζει ισότιμα σε όλους τους ανθρώπους πάνω στην γη…

“O πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο από έργο βάρβαρων ανθρώπων που μ’αυτόν επιδιώκουν να υποδουλώσουν άλλους ανθρώπους” έχει πει ο Nαπολέοντας Βοναπάρτης. Τι είναι για εσάς πόλεμος;

Ο χειρότερος πόλεμος είναι αυτός που γίνεται μέσα μας. Η αγωνία και οι συγκρούσεις που βιώνουμε εσωτερικά. Όλοι είμαστε θνητοί και κανένας μας δε θα ξεφύγει από την παγίδα της γήινης ζωής. Όσες βόμβες και να πέφτουν δίπλα σου, ο Θεός είναι αυτός που θα αποφασίσει αν θα πεθάνεις ή όχι. Κι όσο κι αν δεν μπορούμε να το συλλάβουμε με την κοινή λογική, αυτό που ζούμε είναι η πραγματικότητα που έχουμε εμείς δημιουργήσει και είμαστε όλοι συνένοχοι για τη δημιουργία ενός πολέμου, όποιος κι αν είναι αυτός. 

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε με αυτήν την ξεχωριστή για την Ελλάδα, έκθεσή σας; 

Την οικουμενικότητα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας από τα όποια δεσμά μας περικλείουν.  Αν έστω και ένας επισκέπτης της έκθεσης αντιληφθεί ότι πρέπει να μαχόμαστε για την ελευθερία μας, εγώ θεωρώ πως έχω πετύχει. 

Ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον; 

Οραματίζομαι να δημιουργήσω γλυπτά σε τεράστιες διαστάσεις όπου οι μορφές τους θα εναλλάσσονται. Είναι κάτι που δεν έχω κάνει ως τώρα. Συνδυάζοντας λοιπόν το κινούμενο με το στατικό σε ένα έργο, θα ήθελα να ξεκινήσω με τη μορφή της Μαρίας Κάλλας. Θα ήθελα να το «αγκαλιάσει» και να το υποστηρίξει η πόλη της Καλαμάτας, που είναι και ο τόπος καταγωγής της ανεπανάληπτης υψιφώνου. 

Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίαας Μακάριο και το διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού της Βασιλειάδας για τη φιλοξενία στο δημαρχείο του Σίδνει των εκθεμάτων μου. 

*Όλες οι φωτογραφίες είναι της φωτογράφου, κας Έλενας Σμυρνιώτη.