Η Σοφιάνα είναι μια εντυπωσιακή κοπέλα. Μ` ένα λυγερό φιδίσιο κορμί κι ένα πρόσωπο που δεν ξεχνιέται εύκολα κάνει εντύπωση όπου κι αν βρεθεί. Θα μπορούσε εύκολα να έχει κάνει καριέρα στις πασαρέλες. Αλλά η πασαρέλα δεν ήταν ποτέ αυτό που ήθελε. Αυτό που ήθελε ήταν να γίνει ηθοποιός. Για αυτό άλλωστε και δεν περιφέρει την ομορφιά της. Αυτό που την απασχολεί είναι το θέατρο και η πορεία της σ` αυτό το χώρο.

Την είχα παρακολουθήσει μικρότερη ακόμη, μόλις είχε συμπληρώσει τα είκοσι της χρόνια σε κάποιες πρόβες σε μια μικρή θεατρική σκηνή στου Ψυρρή. Και αυτό που μπορούσες να διακρίνεις ήταν το πάθος της γι αυτό που είχε επιλέξει. Το θέατρο. Το έβλεπες αυτό από τον τρόπο που δεν δίσταζε να παραμορφώνει εκφραστικά το πρόσωπο της για να αποδώσει αυτό που της ζητούσε ο σκηνοθέτης σ` εκείνη την πρόβα. Και είχαμε μιλήσει και για τις προσωπικές της ανησυχίες. Που δεν τέλειωναν με την υποκριτική. Αλλά πήγαιναν και στο γράψιμο δικών της θεατρικών έργων. Πέρσι την είχα παρακολουθήσει στο Θέατρο Αλκμήνη στις παραστάσεις του δικού της ποιητικού μονολόγου που συνδυάζει την εκφραστική παντομίμα με την χορευτική κίνηση. Φέτος και καθώς το "Φεύγα" ξαναγύρισε στο Θέατρο Αλκμήνη, η Σοφιάνα δέχτηκε να μας μιλήσει για τον εαυτό της το θέατρο και τη δουλειά της. 

-Πες μας λίγα λόγια για τον εαυτό σου

_Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στην Ηλιούπολη όπου και τέλειωσα το σχολείο. Κατόπιν πήγα για σπουδές στην Κύπρο με αντικείμενο την διπλωματία. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι το όνειρό μου ήταν να γίνω ηθοποιός. Διέκοψα λοιπόν τις σπουδές μου και ήρθα στην Αθήνα για να κυνηγήσω αυτό που αγαπάω.

-Τι σε έκανε να θέλεις να γίνεις ηθοποιός;

-Το μικρόβιο το απέκτησα από παιδί ακόμα, καθώς προέρχομαι από μια φιλότεχνη οικογένεια. Ο πατέρας μου είναι κι αυτός ηθοποιός. Η αλήθεια είναι ότι άργησα να το συνειδητοποιήσω, καθώς πέρασα μια αντιδραστική παιδική ηλικία. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι η προσωπική μου ολοκλήρωση, ερχόταν μέσα από την υποκριτική.

-Πιστεύεις ότι η εμφάνιση μετράει σ` έναν ηθοποιό;

-Όχι πιστεύω πως δεν μετράει. Καλούμαστε να καθρεφτίσουμε την πραγματική φύση της ανθρώπινης οντότητας, η οποία τελειοποιείται μέσα από τις ατέλειες της. Ένας ηθοποιός δεν καλείται να έχει αψεγάδιαστη εμφάνιση, όπως ένα μοντέλο. Αντιθέτως οφείλει να αγαπά την κάθε ατέλεια του, πόσο μάλλον αν αυτή έχει να κάνει με με εκφραστικό του μέσο, πρέπει να την εξασκεί και να την προάγει.

- Μαζί με την ανάγκη σου να γίνεις ηθοποιός, ήρθε και η ενασχόληση σου με το γράψιμο;

-Όχι ξεκίνησε όταν ήμουν ακόμη παιδί καθώς ήμουν έντονη και χειμαρρώδης στην επικοινωνία μου. Το γράψιμο με βοηθούσε να βρω μια πιο ομαλή ροή σκέψης και έκφρασης.

-Από που ήρθε η έμπνευση του "Φεύγα";

-Το "Φεύγα" είναι προϊόν έντονης παρατήρησης των γύρω μου και του εσωτερικού αποπροσανατολισμού, που έχει πλήξει και βιώνει η γενιά μας. Βλέποντας νέους ανθρώπους με έντονη ευφυΐα και δύναμη να απομακρύνονται από τα δικά τους όνειρα και να υιοθετούν στόχους άλλων για εκείνους χωρίς προσωπικές επιδιώξεις, με αποτέλεσμα να βυθίζονται σε μια ολική ανυπαρξία.

-Ο αποπροσανατολισμός της γενιάς σας είναι φαινόμενο το οποίο βίωσες κι εσύ;

-Σίγουρα το έχω βιώσει και κλήθηκα να ακολουθήσω δρόμους επιβεβλημένους από το περιβάλλον μου. Το αποτέλεσμα ήταν οι σπουδές του ¨πρέπει" και τελικά η επιλογή μου για ένα "Φεύγα".

-Πες μας λίγα λόγια για το "Φεύγα".

-Το "Φεύγα" είναι ένας δραματικός μονόλογος ποιητικά γραμμένος όπου το πλαισιώνει ο σύγχρονος χορός. Τις χορογραφίες έχει επιμεληθεί η Ηώς Αντωνοπούλου με στοιχεία Physical Theater και μουσική της Melentini. Στόχος της παράστασης είναι π γόνιμος προβληματισμός καθώς η ηρωίδα και οι επιλογές της είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για όλους μας.

Το "Φεύγα" επέστρεψε στο Θέατρο Αλκμήνη από τις 22 Μαρτίου, για μερικές ακόμη παραστάσεις και παίζεται κάθε Τετάρτη, με ώρα έναρξης 9:30