Αν και είναι ακόμη νωρίς η πλήρης προσέγγιση των νέων δεδομένων που προκαλεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας, η τραγωδία των Τεμπών ένα πρέπει να θεωρείται βέβαιο: Πρόκειται για κομβικό σημείο που θα αφήσει βαθιά το αποτύπωμα του σε κάθε πτυχή αυτού που αποκαλούμε σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Ίσως προς το παρόν δεν γίνεται κατανοητή σε όλες τις διαστάσεις της, αλλά η βιαιότητα της σύγκρουσης των δύο αμαξοστοιχιών είναι η θρυαλλίδα που ανοίγει μια νέα περίοδο στην οποία οι πάντες θα κληθούν να προσαρμοστούν.
Κάτω από αυτή την οπτική τα «εργαλεία» του παρελθόντος, φαντάζουν αδύναμα να προσεγγίσουν τις εξελίξεις του μέλλοντος, σε κάθε επίπεδο, αγκυλώσεις που κατάτρυχαν τη χώρα και την έδεναν πισθάγκωνα σε κατεστημένες απόψεις που ως χθες κυριαρχούσαν, βλέπουν την ανατροπή τους γιατί πλέον ήλθε η ώρα της βίαιης προσαρμογής στην πραγματικότητα.
Η πολλαπλώς φορτισμένη τρέχουσα περίοδος εγκυμονεί εξελίξεις για το μέλλον που πιθανόν λίγοι μπορεί να φανταστούν.
Όπως άλλα πεδία έτσι και η κεντρική πολιτική σκηνή, δίνει την όψη κινούμενης άμμου.
Πώς τελικά θα εξελιχθούν πράγματα και καταστάσεις κατά την τρέχουσα περίοδο, αλλά και μετά τις εκλογές είναι δύσκολα ανιχνεύσιμο.
Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν αυτές τις μέρες το φως της δημοσιότητας, δίνουν μια εικόνα για το που πάνε τα πράγματα.
Αλλά προσοχή, μόνο μια εικόνα το παζλ μόλις τώρα αρχίζει αν συμπληρώνεται…
Μια βασική παράμετρος που θα κρίνει πολλά το αβέβαιο αύριο άρα και το μέλλον της χώρας, αποτελεί το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον.
Εδώ οι βεβαιότητες είναι αρκετές και ικανές να διακριθούν μέσα στην γενική θολότητα.
Η οδυνηρή για τον ελληνικό λαό, περίοδος του μνημονίου ενδεχομένως να αποδειχθεί λίαν ωφέλιμη για το μέλλον.
Και τούτο γιατί κατά τα δύσκολα μνημονιακά έτη, η ελληνική οικονομία άλλαξε σε μεγάλο βαθμό και απαλλάχθηκε από παθογένειες που την ταλαιπωρούσαν επί δεκαετίας.
Επενδύσεις έγιναν, σημαντικές ελληνικές επιχειρήσεις προσαρμόστηκαν στην πραγματικότητα και άρχισαν να δείχνουν εξωστρέφεια, οι τράπεζες σε μεγάλο βαθμό άρχισαν να γίνονται πιο «ευρωπαϊκές», start up επιχειρήσεις διεκδικούν δυναμικά ζωτικό χώρο και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Από την άλλη όμως προέκυψαν και στρεβλώσεις και δημιουργήθηκαν συνθήκες για τη δραστηριοποίηση δυνάμεων που επιμένουν στο παρελθόν: Οι «νταραβερτζήδες» που κράτησαν τη χώρα καθηλωμένη στο παρελθόν βρήκαν νέα ερείσματα, δυστυχώς με τη συνδρομή πολλών πυλώνων της σημερινής εξουσίας, αντιμετώπισαν τα κοινοτικά κονδύλια και τις αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού ως ευκαιρία για αρπαχτές και επενδύσεις της πλάκας, κυρίως σε real estate, ξενοδοχεία και καταναλωτικά είδη.
Αποτελούν κίνδυνο για το αύριο, αλλά δεν πρέπει να φοβίζει, εφόσον η πολιτική εξουσία εγκαίρως αφυπνιστεί: Μόλις τον προηγούμενο μήνα η πορτογαλική κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο που ουσιαστικά βάζει φραγμό σε «επενδυτές» στο real estate από την Κίνα, την Αγκόλα και την Βραζιλία.
Δεν αποκλείεται αυτό να συμβεί και στην Ελλάδα, για τον πρόσθετο λόγο ότι η ελληνική κοινή γνώμη, έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει στο παρασκήνιο και στις εκλογές του Μαΐου θα το λάβει υπόψη της.
Υπό το πρίσμα αυτό, δηλαδή της επανεξέτασης κρίσιμων παραμέτρων της οικονομικής πραγματικότητας πρέπει να αντιμετωπιστούν και εξελίξεις που αναγκαστικά θα «μείνουν πίσω», σε ορισμένους τομείς: Δεν «χάθηκε ο κόσμος» για παράδειγμα, αν το θέμα του περιορισμού των ποσοστών του ΤΧΣ στις τράπεζες, αναβληθεί πρόσκαιρα εφόσον αυτό λειτουργήσει υπέρ της αύξησης των αποδόσεων του δημοσίου και των επενδυτών, σε Εθνική Τράπεζα και Τράπεζα Πειραιώς κυρίως.
Ήδη η Eurobank ανακοίνωσε την απόφαση της για εξαγορά του μικρού ποσοστού του ελληνικού δημοσίου, ενώ για το ποσοστό στην Alpha Bank, θα δοθεί «μάχη» μεταξύ πολλών και σοβαρών ενδιαφερομένων. Όσο για τον φόβο καθυστερήσεων ελληνικών επιχειρήσεων σε ώριμες επενδύσεις, αυτός δεν υφίσταται όπως έδειξε και η μόλις ανακοινωθείσα επένδυση της ΔΕΗ στη Ρουμανία.
Σε ό,τι αφορά το χρηματιστήριο, προφανώς και δεν πρέπει να αγνοούνται οι κίνδυνοι, αλλά αυτοί δεν διαφέρουν από την ύφεση και αφορούν το σύνολο της Ευρώπης : Προς το παρόν η ΕΚΤ έχει δείξει πως αντιμετωπίζει την κατάσταση με τη δέουσα σοβαρότητα και θα χρησιμοποιήσει το εργαλείο των επιτοκίων με τρόπο που δεν πρόκειται να δημιουργήσει σοβαρά και μακράς διαρκείας προβλήματα στην οικονομία.
Κατά τα λοιπά το ελληνικό χρηματιστήριο δείχνει ότι προς το παρόν δεν επηρεάζεται σημαντικά από τις πολιτικές εξελίξεις και προσβλέπει σε σχηματισμό κυβέρνησης πριν την κορύφωση της θερινής τουριστικής περιόδου που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Προφανώς και καμία πολιτική δύναμη της χώρας, δεν μπορεί να απεμπολήσει δεκάδες δις τουριστικού συναλλάγματος για εμμονές ή απωθημένα, κάποιων στελεχών της.
Θα προσθέσουμε ένα ακόμη στοιχείο, που δανειζόμαστε από το τελευταίο κύριο άρθρο του γαλλικού Le Point, στην τελευταία έκδοση της μεγαλύτερης πολιτικής και οικονομικής επιθεώρησης της Γαλλίας ο εκδότης της Ετιέν Ζερνέλ επιγράφει το κύριο άρθρο του με τον τίτλο «Υπάρχει ένας Τσίπρας να μεταρρυθμίσει τη Γαλλία;», παραλληλίζει την τρέχουσα προσπάθεια μεταρρύθμισης στη Ελλάδα και κυρίως, την άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης στα 64 έτη με την πολιτική που ακολούθησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του.
Παράλληλα, δίνει παραδείγματα και από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν από τους σοσιαλδημοκράτες στην Πορτογαλία και την Ισπανία.
Μπορεί το ΚΚΕ να ισχυρίζεται ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι αποκρουστική γιατί κάνει την «βρόμικη δουλειά», αλλά αυτό μάλλον δεν ανησυχεί τους επενδυτές.