Μπορεί το όνομά του να μην είναι γνωστό, ωστόσο ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το πρόσωπό του ήταν μονίμως καλυμμένο με μία μάσκα από μαύρο βελούδο, η οποία μετατράπηκε σε σιδερένια από έναν θρύλο. Ο άνθρωπος αυτός έμεινε στην ιστορία ως ο «άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείον», όπως αρχικά μεταφράστηκε στα ελληνικά το γαλλικό «L’ homme au masque de fer».

Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείον φυλακίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες πριν από το 1681 στις φυλακές του Πινιερόλ. Στις 18 Σεπτεμβρίου  του 1698 μεταφέρθηκε στις φυλακές της Βαστίλης στο Παρίσι, όπου και πέθανε στις 19 Νοεμβρίου του 1703, επί βασιλείας του Λουδοβίκου του 14ου. Η ταφή του έγινε την επόμενη ημέρα στο νεκροταφείο του Αγίου Παύλου και καταγράφηκε στα αρχεία της ενορίας αυτής ως «Μαρσιολί (Marchioly), ετών 45».

Η άγνωστη ταυτότητά του προκάλεσε μία σειρά από υποθέσεις. με τον άγγλο ευγενή Ρίτσαρντ Κρόμγουελ, γιο του Όλιβερ Κρόμγουελ, το 1745 με τον κόμη Λουδοβίκο του Βερμαντουά, εξώγαμο τέκνο του Λουδοβίκου του 14ου και της μετρέσας του Λουίζ ντε λα Βαλιέρ και το 1883 με τον Μολιέρο, που δήθεν φυλακίστηκε εξαιτίας του «Ταρτούφου».Το 1771 ο Βολτέρος υποστήριξε ότι ήταν ο εξόριστος δίδυμος αδελφός του Λουδοβίκου του 14ου με τον οποίο συμφώνησε και ο Αλέξανδρος Δουμάς (πατέρας)στο μυθιστόρημά του «Ο Υποκόμης της Βραζελόνης: Δέκα χρόνια μετά».