Πηγή έμπνευσης της γλυπτικής εγκατάστασης με τίτλο «Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα» είναι για τον διακεκριμένο καλλιτέχνη η θεά της καλλιέργειας και γονιμότητας, η θεά Δήμητρα και η κόρη της η Περσεφόνη.
Συνεχίζοντας την καθιερωμένη, εδώ και 22 χρόνια, εικαστική παράδοση του Φεστιβάλ των Αισχυλείων εγγεγραμμένη στις διεθνείς, ετήσιες και πολυαναμενόμενες insitu εγκαταστάσεις, η έκθεση συνδιοργανώνεται με την Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2023. Τα επίσημα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 8/9 και η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 23/10.
Για τον διακεκριμένο γλύπτη Κωστή Βελώνη, η εγκατάσταση «Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα» έχει ως αφετηρία την μυθολογική και ιστορική παράδοση της Ελευσίνας και αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης μελέτης «για την τεκτονική σύσταση του ανιμισμού».
Η θεά Δήμητρα και η κόρη της, η Περσεφόνη, προσφέρουν στον γλύπτη «την ιδανική αφήγηση για τον σχεδιαστικό εναγκαλισμό του ανόργανου με το οργανικό στοιχείο και το πώς φαινομενικά διαφορετικές οντότητες και φυσικά φαινόμενα, που ορίζονται από την κίνηση και την ακινησία, την έμψυχη και την άψυχη ύλη, την άνθηση και τον μαρασμό, μπορούν να αλληλεπικαλύπτονται και να μην λειτουργούν αντιθετικά».
Σχετικά με την αρχιτεκτονική κλίμακα της κατασκευής, αυτή κατά τον γλύπτη «συνενώνει τη μοίρα ως μονάδα μέτρησης με τη μοίρα ως πεπρωμένο και τύχη» ενώ το διακύβευμα αυτού του ορθωμένου και κάθετου ανθρωπομορφικού χωραφιού «δεν αφορά μονάχα στην επιφάνεια της γης και το ύψος μιας `ανεμόφιλης` κατασκευής, αλλά απευθύνεται και σε μια αντίστροφη πορεία, όπου το ύψος μπορεί να γίνει αντιληπτό ως έσχατο βάθος.
Όλες οι αγροτικές δραστηριότητες τις οποίες φροντίζει η Δήμητρα (γη μήτηρ) με το όργωμα, τη σπορά και τον θερισμό, αφορούν και το χθόνιο στοιχείο.
Η Περσεφόνη και η διαμονή της στον Άδη κάποιους μήνες του χρόνου, αντανακλούν τη συνέχιση μιας μόνιμης υπαρξιακής αφήγησης με τον φυσικό κύκλο ζωής των φυτών ως σύμβολο γέννησης, θανάτου και αναγέννησης».
O Κωστής Βελώνης σπούδασε πολιτισμικές και ανθρωπιστικές σπουδές (MRes) στο London Consortium - Birkbeck College, ICA, AA (MRES) και Arts Plastiques/ Esthétique στο Université Paris 8 (D.E.A). Είναι διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και αναπληρωτής καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
Τα γλυπτά του Βελώνη εξερευνούν την κωμική και αμήχανη συνθήκη του αντικειμένου, ως προβολή μιας ανθρωποκεντρικής αφήγησης με αλληγορίες της καθημερινότητας. Στο σύνολο του έργου του, δίνεται έμφαση πάνω στις ηθικές προεκτάσεις του λάθους και της αδεξιότητας, όπως και το χάσμα που προκαλεί η ονειροπόληση και η πραγματικότητα που τη ματαιώνει.
Το πλαίσιο αυτής της ανάγνωσης αρθρώνεται εξίσου και στην «κοινή εστία» του δημόσιου forum, με ένα συστηματοποιημένο λεξιλόγιο μορφών και υλικών, που υποδηλώνει την μοντερνιστική γραφή σ` ένα εύρος αρχιτεκτονικών τυπολογιών· από τα κύρια μέρη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου (σκηνή, κερκίδες, ορχήστρα) μέχρι τα πολιτικά βήματα και προπαγανδιστικά περίπτερα της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας.