Ο Ευγένιος Ντελακρουά ήταν σπουδαίος Γάλλος ρομαντικός ζωγράφος του 19ου αιώνα, που άσκησε μεγάλη επιρροή στη ζωγραφική συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του ιμπρεσιονισμού. Πηγή έμπνευσής του ήταν διάφορα ιστορικά γεγονότα όπως η Ελληνική και η Γαλλική Επανάσταση, καθώς και από ένα ταξίδι του στο Μαρόκο.
Το ρεύμα υποστήριξης προς την ελληνική υπόθεση, στις αρχές του 19ου αιώνα, ξεκινούσε στην Ευρώπη. Οι Φιλέλληνες ήταν ιδιαίτερα συγκινημένοι από τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία. Έκαναν κι εκείνοι ότι μπορούσαν προκειμένου να βοηθήσουν. Η υπόδουλη Ελλάδα ήταν πηγή έμπνευσής τους και μέσα από τα έργα τους παρουσίαζαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Έλληνες. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι καλλιτέχνες οι οποίοι έστελναν χρήματα για τη συνέχιση του αγώνα, ενώ κάποιοι πιο τολμηροί, δεν δίστασαν ακόμα και να πολεμήσουν χάνοντας τη ζωή τους... Ο Λόρδος Μπάιρον αποτελεί λαμπρό παράδειγμα ο ποιητής Λόρδος Μπάιρον. Το 1823 ήρθε στη χώρα για να συνδράμει στον αγώνα και χάνει τη ζωή του ένα χρόνο αργότερα στο Μεσολόγγι. Το έργο του επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Ευγένιο Ντελακρουά. Από τις ιστορίες του για την επανάσταση αντλούσε θέματα για τους πίνακες που ζωγράφιζε.
Το 1824 παρουσίασε τη «Σφαγή της Χίου», αφού εμπνεύστηκε από τη σφαγή χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τους Οθωμανούς- που είχε γίνει δύο χρόνια νωρίτερα ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό τους. Ο συγκεκριμένος πίνακας, αγοράστηκε από την Γαλλική κυβέρνηση για 6000 νομίσματα.
Στους πίνακες του Ντελακρουά, το πρόσωπο των Τούρκων συμβολίζει εκείνη τη βίαιη δύναμη και τη θέληση των Ελλήνων για ελευθερία.
Σύμφωνα με το Ημερολόγιο του το 1822 :«Όταν οι Τούρκοι προφταίνουν τους λαβωμένους στο πεδίο της μάχης, η ακόμη και τους αιχμαλώτους τους λένε: Μη φοβάσαι και τους χτυπούν στο πρόσωπο με τη λαβή του σπαθιού τους για να τους κάνουν να σκύψουν το κεφάλι: τους το παίρνουν με μια σπαθιά!…»