Υπάρχει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που θα τους αποκαλούσαμε «αφελείς». Δεν πάσχουν διανοητικά. Μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο έξυπνοι και συχνά η ματιά τους είναι διεισδυτική. Εκεί που πάσχουν, είναι στο ότι βγάζουν λάθος συμπεράσματα, χρησιμοποιώντας λάθος αφετηρία και συγκρίνοντας λάθος μεγέθη καταλήγουν σε αφελή συμπεράσματα.

Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα.

Για παράδειγμα όταν ένας αστός της Δύσης έκρινε στο παρελθόν το σταλινικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης ή την Γερμανία του Χίτλερ, έπαιρνε σαν βάση της σκέψης του την δική του εμπειρία του, από το κράτος της Δύσης στο οποίο ζούσε. Έτσι για χρόνια και ενώ ο Χίτλερ προετοιμαζόταν για να ξεκινήσει τον πιο φονικό πόλεμο στην Ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα – έτσι όπως είναι τα πράγματα στην σημερινή συγκυρία θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αυτό το ρεκόρ – είχε την εντύπωση πως ο ηγέτης της Γερμανίας, ήταν ένας κανονικός πολιτικός όπως και αυτοί που έβλεπε στην δική του χώρα.

Όσοι ασχολούνται με αυτά τα θέματα θα ήταν χρήσιμο να έχουν περάσει κάποια χρόνια είτε στη Γερμανία του Χίτλερ, είτε στην Ρωσία του Στάλιν. Και επειδή τα ταξίδια στον χρόνο απαγορεύονται ακόμη, μπορούν να δοκιμάσουν κάποιο ανάτυπο της εμπειρίας στην σημερινή Ρωσία του Πούτιν και όπως κάνουν ελεύθερα στη χώρα της Δύσης όπου ζουν, να δοκιμάσουν να εκφράσουν και εκεί δημόσια κάποια άποψη που θα είναι αντίθετη από τη «αλήθεια» του καθεστώτος

Την ίδια αδυναμία κρίσης είχε και ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας το 1938 ο Νέβιλ Τσάμπερλεν, που όταν στην διάσκεψη του Μονάχου απέσπασε την υπογραφή του Χίτλερ για μη επίθεση στην Τσεχοσλοβακία, όντας ο τύπος του «αφελούς» που περιγράφαμε πάρα πάνω, είχε την εντύπωση που είχε πάρει  την συγκατάθεση ενός πολιτικού που θα τιμούσε την υπογραφή και γύρισε στην Αγγλία πανηγυρίζοντας για την ειρήνη που είχε και εξασφαλίσει.

Ένα χρόνο αργότερα είχε ξεκινήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Οι περισσότεροι νομίζουν πως όταν το Κακό εγκατασταθεί στην ψυχή ενός ανθρώπου αυτό θα εμφανιστεί και στο πρόσωπο του. Ο Χίτλερ αν αποσυνδέσεις αυτά που ξέρουμε τώρα για την περίπτωση του, θύμιζε πάντα έναν απρόσωπο υπάλληλο που θα βλέπαμε πίσω από το γκισέ μιας Τράπεζας, ή στο μανάβικο να ψωνίζει για την οικογένεια του. Ο Στάλιν θύμιζε έναν γελαστό παππούλη που θα του άρεσε να λέει ιστορίες στα εγγόνια του. Τώρα τους έχουμε και τους δυο συνδεδεμένους με την εγκληματική σταδιοδρομία τους.

Βλέποντας τον Πούτιν, ο οποίος ίσως να μοιάζει κάπως με εξωγήινο, αλλά από την άλλη μεριά όταν μιλάει με σιγανή φωνή, χωρίς να υψώνει ποτέ τον τόνο, μοιάζει με έναν λογικό συνομιλητή. Γι αυτό και πολλοί ηγέτες της Ευρώπης, εξακολουθούν να τον παίρνουν τηλέφωνο ζητώντας του – μάταια – να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και να μπει ένα τέλος στο πόλεμο, νομίζοντας πως αυτό το τερατώδες που εξελίσσεται στην Ουκρανία, μπορεί να λυθεί με κουβέντες και διπλωματικά μέσα.

Όπως είπα και πάρα πάνω οι «αφελείς» υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα.

Το Κακό δεν τρέφεται με συζητήσεις και διπλωματικές λύσεις.

Το Κακό τρέφεται με αίμα. Ανθρώπινο αίμα και καταστροφή.

Το αληθινό πρόσωπο του Πούτιν δεν φαίνεται στο ανέκφραστο παρουσιαστικό του. Φαίνεται στον ανηλεή βομβαρδισμό των αμάχων στην Μαριούπολη, όπου ανάμικτοι ρωσόφωνοι και ουκρανόφωνοι, βλέπουν τα σπίτια τους να ανατινάζονται με αυτούς που ήταν μέσα και τα παιδιά να σκοτώνονται μαζί με τις μανάδες και τους πατεράδες τους. Και όσοι επιζούν κάπου στα καταφύγια ακούν με αγωνία τον Χάρο να στριφογυρίζει από πάνω τους, καθώς οι ρωσικές βόμβες βρίσκουν πάντα τον στόχο τους όταν σημαδεύουν πολυκατοικίες, μαιευτήρια, θέατρα και εργαστήρια Τέχνης.

Αφού δεν τα κατάφεραν καλά στο πεδίο της μάχης οι ρωσικές δυνάμεις επιστρέφουν σ’ αυτό που τους έμαθε ο Πούτιν στο Γκρόζνι της Τσετσενίας και στο Χαλέπι της Συρίας, όπου οι βομβαρδισμοί δεν σταμάτησαν παρά δεν έμεινε τίποτα όρθιο.

Και οι ηγέτες της Δύσης καλύτερα να αφήσουν τα παρακάλια στον Πούτιν και να βρουν ένα τρόπο να ανακόψουν αυτόν τον υπερπύραυλο που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά η Ρωσία, πριν κάποιος άλλος χτυπήσει το Μπιγκ Μπεν ή τον πύργο του Άιφελ.

 Ο υπερηχητικός πύραυλος τύπου Kinzhal, που χρησιμοποιήθηκε χθες και σύμφωνα με τους Ρώσους μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα δεκαπλάσια του ήχου και είναι πολύ δύσκολο να αναχαιτιστεί από τα υπάρχοντα σήμερα αντι πυραυλικά συστήματα, δεν είχε σαν κύριο στόχο να πλήξει τον στόχο που έπληξε, αλλά να δείξει στους «αφελείς» της Ευρώπης τι μπορεί να κάνει. Μια προειδοποίηση ήταν.

Εξ άλλου μετά την τρίτη μέρα της εισβολής, όταν ενεργοποίησε τα πυρηνικά της Ρωσίας, ο Πούτιν είχε προειδοποιήσει ότι αν οι Ευρωπαίοι τον εμποδίσουν στην πόλεμο κατά της Ουκρανίας, τότε  «θα δουν καταστάσεις που δεν έχουν ξαναζήσει ποτέ στην Ιστορία». Μια σαφής συσχέτιση και με τα πυρηνικά, που δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει, αλλά και με τους υπερηχητικούς πυραύλους, που από την στιγμή της εκτόξευσης του θα χρειαζόντουσαν λιγότερο από 15 λεπτά για να πλήξουν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη είτε έχουν πυρηνική γόμωση είτε συμβατική.

Αυτό που παρακολουθούμε τώρα να διαδραματίζεται στην Ουκρανία, είναι σαν να βλέπουμε ένα καρχαρία να διαμελίζει έναν κολυμβητή και εμείς απλώς να κοιτάμε.

Οι φρικτές εικόνες που έρχονται από την Μαριούπολη, είναι ένα μικρό μόνο μέρος από αυτό που συμβαίνει. Δεν μπορούμε να δούμε ούτε τους δρόμους που είναι γεμάτοι με πτώματα αμάχων και μάχιμων που κανείς δεν μπορεί να τα θάψει, καθώς αν κάποιος διακινδύνευε να το κάνει, εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, δεν θα αργούσε να γίνει κι αυτός θύμα. Ούτε τις εικόνες με τους αμάχους στριμωγμένους επί  μέρες στα καταφύγια, χωρίς θέρμανση, τροφή και νερό.

Αυτές οι εικόνες καταγράφονται τραυματικά στην συλλογική μνήμη και πολλοί ακόμη και στα κέντρα αποφάσεων, αναρωτιούνται μέχρι πότε θα παρακολουθούμε απλώς  μια μακρόσυρτη εκτέλεση εν ψυχρώ.

Το χάος που δημιουργείται είναι γεμάτο βία και νεκρούς και αυτά τα πράγματα δεν λύνονται με συμφωνίες Οι νεκροί ζουν και πάντα διεκδικούν να πάρουν το αίμα τους πίσω. Μπορεί αν και δείχνει δύσκολο σε αυτή τη φάση, να υπάρξουν κάποια στιγμή είτε συμφωνίες είτε εκεχειρίες, αλλά το αίμα δεν ησυχάζει. Ο κύκλος του αίματος δεν κλείνει’

Η απόφαση του Πούτιν να ξεκινήσει την θηρειώδη εισβολή στην Ουκρανία έχει οδηγήσει ολόκληρο τον κόμσο σε αναταραχή, δημιουργώντας συνθήκες για έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ολόκληρη χώρα καταστρέφεται από τα θεμέλια και εκατοντάδες άμαχοι δολοφονούνται εν ψυχρώ σε ζωντανή μετάδοση κάθε μέρα.

Όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν για τον Πούτιν η μεγάλη ευκαιρία να στραφεί και εναντίον των ίδιων του συμπολιτών, των Ρώσων και να ολοκληρώσει έτσι την επιστροφή στο σταλινικό κράτος του τρόμου που στήνει μεθοδικά από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την εξουσία.

Έτσι μετά τον νόμο που προβλέπει φυλάκιση μέχρι 15 ετών σε όσους μεταδίδουν «ψευδείς ειδήσεις», που είχε σκοπό να σταματήσει τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ρωσία, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στις πρώτες μέρες του πολέμου και κατέληξαν στην σύλληψη περίπου 10.000 Ρώσων μέχρι τώρα, ολοκλήρωσε τα δεδομένα του σταλινικού καθεστώτος τρόμου και καθόρισε τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν οι Ρώσοι εφεξής, με ένα τηλεοπτικό διάγγελμα πριν λίγα βράδια.

«Η συλλογική Δύση προσπαθεί να διχάσει την κοινωνία μας. Όμως οποιοσδήποτε λαός, ειδικά ο ρωσικός λαός, είναι σε θέση να ξεχωρίσει τους αληθινούς πατριώτες από τους καθάρματα και τους προδότες και θα τους φτύσει. Οι Ρώσοι θα τους φτύσουν σαν ένα ενοχλητικό μυγάκι που μπήκε στο στόμα τους».

«Είμαι βέβαιος ότι αυτή η αναγκαία και φυσική αυτοκάθαρση της κοινωνίας θα ενισχύσει μόνο τη χώρα μας, την αλληλεγγύη, την ενότητά μας και την ετοιμότητά μας να απαντήσουμε σε κάθε έκκληση για δράση», είπε ο Πούτιν και κατηγόρησε την Δύση ότι επιχειρεί να προκαλέσει εμφύλια αντιπαράθεση με τη βοήθεια της «πέμπτης φάλαγγας» της. «Και υπάρχει ένας στόχος, η καταστροφή της Ρωσίας» ισχυρίστηκε, προσθέτοντας ότι η Ρωσία θα αποκρούσει τέτοιες προσπάθειες.

«Φωτογραφίζοντας» ποιους εννοεί ο Πούτιν αναφέρθηκε σε αυτούς που κερδίζουν τα χρήματά τους εδώ ( στη Ρωσία) αλλά ζουν εκεί ( στη Δύση)» για τους οποίους είπε ότι θα λειτουργήσουν ως «πέμπτη φάλαγγα για να διχάσουν τη χώρα μας».

«Δεν κρίνω αυτούς που ζουν σε βίλες στη Μαϊάμι ή τη Γαλλική Ριβιέρα ή αυτούς που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς όστρακα ή φουά γκρα ή όσους ζητούν «φυλετικές ελευθερίες». Το πρόβλημα είναι ότι πνευματικά βρίσκονται εκεί και όχι εδώ με τον λαό μας, με τη Ρωσία» είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και συμπλήρωσε:

«Η Δύση θα προσπαθήσει να ποντάρει πάνω στην αποκαλούμενη «πέμπτη φάλαγγα», σε προδότες για να διχάσει την κοινωνία μας, για να προκαλέσει εμφύλια διαμάχη, για να πετύχει το στόχο της που δεν είναι άλλος από την καταστροφή της Ρωσίας».

Οι λέξεις «αυτοκάθαρση» «Πέμπτη φάλαγγα» είναι χαρακτηριστικές της φρασεολογίας του σταλινικού καθεστώτος και επίτηδες ασαφείς, ώστε να μπορούν να συμπεριλάβουν όποιον θέλει το καθεστώς και θυμίζουν τις περίφημες «Δίκες της Μόσχας» στην περίοδο 1936-38, όταν ο Στάλιν με συνοπτικές διαδικασίες συνέλαβε, δίκασε σε παρωδίες δίκης, καταδίκασε και στην συνέχεια έστειλε στα διαβόητα «Γκούλαγκ», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για αντιφρονούντες στα βάθη της Σιβηρίας, όπου βρέθηκαν τα επόμενα χρόνια εκατομμύρια Ρώσοι αντιφρονούντες, οι περισσότεροι από τους οποίους πέθαναν από το κρύο και τις κακουχίες.. Χιλιάδες ήταν όμως και οι άμεσες εκτελέσεις όσων το καθεστώς τους Στάλιν θεωρούσε πιο επικίνδυνους και «εχθρούς του λαού».

Την τύχη που περιμένει από εδώ και πέρα όσους διαφωνούν με τις επιλογές του ο Πούτιν την προσδιόρισε με εκείνη την ανατριχιαστική φράση «θα τους φτύσει σαν μυγάκια».

Και η «αυτοκάθασρη» ξεκίνησε από την επόμενη κιόλας μέρα με συλλήψεις αξιωματούχων του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών.

Όμως ο Πούτιν διαφέρει σε κάτι βασικό και με τον Χίτλερ και με τον Στάλιν. Εκείνοι στις δημόσιες εμφανίσεις τους είχαν καθιερώσει τις στρατιωτικές στολές. Ο Πούτιν αντίθετα προτιμά να ακολουθεί την τελευταία μόδα, δείχνοντας πως το αντιδυτικό πνεύμα δεν συμπεριλαμβάνει για τον ίδιο και την μόδα.

Για να αποδείξει δε πόσο κορόϊδα θεωρεί τους συμπατριώτες του ο Πούτιν εμφανίστηκε σε μια φανταιζί εκδήλωση σε ένα μεγάλο στάδιο της Μόσχας σε ρόλο που αντέγραψε από τον Ντόναλντ Τραμπ για να γιορτάσει την επέτειο της κατάκτησης της Κριμαίας, φορώντας ένα ολοκαίνουργιο μπουφάν της ιταλικής φίρμας Loro Piana, αξίας 12.500 ευρώ…

Αυτή όμως η εμφάνιση σε στυλ Φρανκ Σινάτρα, φαίνεται πως φάνηκε για πολλούς όχι και τόσο ταιριαστή για τις περιστάσεις και γι αυτό - πράγμα εντελώς ασυνήθιστο διαχρονικά για τα δεδομένα της μονολιθικής Ρωσίας - η αναμετάδοση της παράστασης ξαφνικά διεκόπη και η δικαιολογία που προβλήθηκε ήταν πως χάλασε ο σέρβερ. Είναι άγνωστο τι συνέβη σε αυτόν που διέκοψε την μετάδοση.

To διπλό αδιέξοδο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και το αδιέξοδο στις προσχηματικές δήθεν διαπραγματεύσεις, δημιουργεί τρομερές πιέσεις και οδηγεί μόνο σε ένα ακόμη πιο αδιέξοδο συμπέρασμα. Με τα σημερινά δεδομένα η σφαγή των αμάχων δύσκολα θα καταφέρει να περιορίσει αυτόν τον πόλεμο στα σύνορα της Ουκρανίας.

Αν δεν υπάρξει κάποια άλλη σημαντική εξέλιξη η σύγκρουση θα διαχυθεί και σε άλλες περιοχές του κόσμου...

Σ` αυτό που αποκαλούμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο...

Μόνο που αυτή η διάχυση θα εξελιχθεί κάπως ασύμμετρα.

Πως να καταλάβεις αλλιώς τι σου λέω;...

Διότι Νόμος Άκαμπτος πολύ, κρατά την Δύναμη με την Αναγκαιότητα δεμένη...