"After spending a lovely day together, my husband Athanasios Kalogiannis felt sick on our way back home, and passed away from a heart attack as soon as we got home. I ask all friends to remember him as he is in this picture, a beautiful, kind man, of great talent and even greater heart. He was my twin soul, my sun, and will be eternally missed. May he rest in peace now".

Το διάβασα δυο φορές μην μπορώντας να το πιστέψω:

"Αφού περάσαμε μια όμορφη μέρα μαζί, ο σύζυγος μου Αθανάσιος Καλογιάννης, αισθάνθηκε άρρωστος καθώς γυρίζαμε σπίτι και "έφυγε" από καρδιακή ανακοπή μόλις φτάσαμε σπίτι. Ζητάω από όλους του φίλους να τον θυμούνται όπως είναι σ` αυτή τη φωτογραφία, ένα όμορφος, καλοσυνάτος άνθρωπος, με μεγάλο ταλέντο και ακόμη μεγαλύτερη καρδιά. Ήταν η αδελφή ψυχή μου, ο ήλιος μου και θα μου λείπει για πάντα. Ας αναπαυτεί ειρηνικά τώρα".

Οριστικό, αμετάκλητο, μη αναστρέψιμο. Ξέρω πολύ καλά πως όσοι γνώριζαν τον Θανάση και την Λάουρα, πάγωσαν από αυτήν την ανακοίνωση. Από αυτήν την ξαφνική και τόσο οριστική ανακοίνωση. Ακόμη και πρόσωπα που δεν το είχαν γνωρίσει, αισθάνθηκαν την οδύνη για αυτόν τον τόσο ξαφνικό θάνατο. Η φωτογραφία του Θανάση πάνω στην ανακοίνωση της Λάουρας με το πρόσωπο του να κοιτάξει, έμεινε εκεί όλη μέρα. Με εκείνο το βλέμμα που ήταν σαν να στέλνει μήνηυμα από εκεί που πήγε. Ένα βλέμμα με την επίγνωση του θανάτου. Ξέρουμε. Βαθιά μέσα μας πάντα ξέρουμε. Φαίνεται στις τελευταίες φωτογραφίες μας.

Συνάντησα τον Θανάση και την Λάουρα πριν λίγους μήνες, μόλις είχαν επιστρέψει από την Βραζιλία όπου έμεναν εδώ και αρκετά χρόνια. Η Λάουρα ήταν εκεί μόλις άνοιξαν την πόρτα. "Ούγκο ! Τι κάνεις;" είπε η Λάουρα και μ` αγκάλιασε. Για κάποιο λόγο εδώ και πολλά χρόνια με έλεγε Ούγκο. Από τότε που ήμασταν παντρεμένοι. Οπότε κι εγώ την έλεγα Ούγκα. Ο Θανάσης εμφανίστηκε μετά από δυο λεπτά. "Γεια σου Ούγκο" είπε και μ` αγκάλιασε κι αυτός. Είχα να τους δω 4-5 χρόνια, δεν θυμάμαι, από την τελευταία φορά που είχαν έρθει στην Ελλάδα. Εδώ και τουλάχιτον δέκα χρόνια έμεναν μαζί στην Βραζιλία και καμιά φορά έρχονταν στην Ελλάδα για λίγο. Αλλά δεν είχα την αίσθηση του χρόνου που μεσολάβησε. Με την Λάουρα και με τον Θανάση μιλούσαμε καμιά φορά μέσω Skype. Μου έλεγαν τα νέα τους και τους έλεγα τα δικά μου. Με κάποια αγαπημένα πρόσωπα, ο χρόνος που μεσολαβεί, δεν αλλάζει και πολλά πράγματα. Η αίσθηση της εγγύτητας είναι εκεί.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπίτι του Βασίλη Ζούλια, που είχε οργανώσει μια μικρή συγκέντρωση στο σπίτι του απέναντι από τον κήπο του Ζαπείου. Κατεβαίνοντας είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο. Δεν ήξεραν πόσο χρόνο θα έμεναν στην Ελλάδα. Η Λάουρα εδώ και χρόνια, κάνει άλλη καριέρα στο χώρο της μόδας φτιάχνοντας κοσμήματα. Ο Θανάσης όμως που έκανε καριέρα στην φωτογραφία, είχε έρθει για να συζητήσει την δυνατότητα να φτιάξει μια εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών με φίλους. Η σκηνοθεσία και η παραγωγή ταινιών, ήταν η καινούργια του επιδίωξη, μετά από μια μεγάλη καριέρα στην φωτογραφία. Το αν θα έμεναν για πολύ ή για λίγο είχε να κάνει με τι συζητήσεις που θα έκανε ο Θανάσης με στόχο της κινηματογραφική του καριέρα.

Στο σπίτι του Βασίλη Ζούλια, ήταν οι περισσότεροι φίλοι από τον χώρο της μόδας. Τα "παιδιά της Λάουρας". Με την Λάουρα είχαμε γνωριστεί το `82 όταν είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και παντευτήκαμε το `84. Το `82 που είχε έρθει η Λάουρα στην Ελλάδα, είχε ήδη προλάβει να κάνει μια καλή καριέρα στις πασαρέλες στο Παρίσι. Και εκείνη την εποχή τα μοντέλα με διεθνή φήμη δεν περνούσαν συχνά από την Ελλάδα. Στη πραγματικότητα σχεδόν ποτέ. Η Λάουρα ήταν από τις πρώτες. Έτσι και στην Ελλάδα ξεκίνησε την καριέρα της σαν μοντέλο. Και η πρώτη της φωτογραφιση ήταν για την Γυναίκα με φωτογράφο τον Χρήστο Χριστοδουλίδη. Λίγο αργότερα τον Οκτώβριο του `82 κάναμε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο, πάλι με φωτογράφο τον Χρήστο. Αλλά αυτή τη φορά εκτός από το να ποζάρει η Λάουρα έκανε και το στάιλινγκ. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς το μεγάλο ταλέντο της σε κάθε τι που αφορούσε στην μόδα. Έτσι γρήγορα εξελίχτηκε σε μια μεγάλη στυλίστρια. Έχοντας δουλέψει για χρόνια στα γυναικεία περιοδικά και αφού η τύχη το έφερε να βρεθώ στην διεύθυνση της Γυναίκας, μπορώ να πω ότι η Λάουρα ήταν η μεγαλύτερη επίδραση που έκανε ένα μόνο άτομο στον τρόπο που η μόδα παρουσιαζόταν από τα περιοδικά. Δεν ήταν μόνο η δική της δουλειά, αλλά και το "μάτι" της στο να ξεχωρίζει τα ταλέντα.Όλα τα μεγάλα ταλέντα της εποχής, στυλίστες , φωτογράφοι, μακιγιέρ, μοντέλα και όποιος άλλος σχετιζόταν με τις φωτογραφίσεις της μόδας, ξέρουν πόσα χρωστάνε στην Λάουρα. Είναι μια αναγνώριση που έρχεται δικαιωματικά.

Με την Λάουρα χωρίσαμε φιλικά το 1992.

Γνώρισα τον Θανάση το 1993. Ήταν αν θυμάμαι καλά η πρώτη του φωτογράφιση για την Γυναίκα,στον κήπο του σπιτιού του Κώστα Καίσαρη στο Ψυχικό και φυσικά το στάιλινγκ το έκανε η Λάουρα. Ο Θανάσης μόλις είχε τελειώσει την μεγάλη καριέρα του στον στίβο και είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην φωτογραφία. Τον ήξερα ήδη από τις μεγάλες διακρίσεις του στον στίβο μια και ήταν Πρωταθλητής Ελλάδας και χρυσός βαλκανιονίκης στα 400 μέτρα, αλλά δεν τον είχα συναντήσει από κοντα΄. Ήταν η πρώτη φορά που σφίξαμε τα χέρια.

Ψηλός, πάνω από 1.90 με ένα σώμα χτισμένο από την σκληρή προπόνηση που κάνει ένας αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό και με μακριά ξανθά μαλλιά, ο Θανάσης έμοιαζε με άγαλμα που περπατούσε. Ήταν ότι πιο κοντινό θα μπορούσα να σκεφτώ προς τον θεό Απόλλωνα. Ο Θανάσης κυριολεκτικά φεγγοβολούσε.

Λίγο καιρό μετά ο Θανάσης ήταν ζευγάρι με την Λάουρα, αλλά όπως συμβαίνει με τα άτομα της ψυχής μας, η ψυχική σχέση δεν αλλάζει με τον χωρισμό. Εγώ ήμουν ήδη με την Ευγενία, την γυναίκα που θα παντρευόμουν. Καμιά φορά πηγαίναμε με τον Θανάση για τζόγκινγ στο Ολυμπιακό στάδιο αργά το βράδυ, αλλά εννοείται πως για να τον προλάβω, έπρεπε κάθε τόσο να κάνει κύκλους προς τα πίσω, για να τον προλαβαίνω.

Ο Θανάσης ήταν το καλύτερο που θα μπορούσα να σκεφτώ για την Λάουρα, μια και η σχέση μου μαζί της ήταν αυτή που ίσως θα είχα με μια μικρότερη αδελφή μου. Ένας γίγαντας με τόσο καλή καρδιά που ξεχώριζε , λες και η καρδιά του προχωρούσε μπροστά από αυτόν. Νομίζω πως η Λάουρα με τον Θανάση ταίριαξαν όσο λίγα ζευγάρια που έχω συναντήσει. Μετά από λίγο έμοιαζαν με μια ψυχή που απλώς κατοικούσε σε δυο ανθρώπους. Λίγο μετά τον γάμο τοπυς και αφού για κάποιο καιρό πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα και κάποια στιγμή εγκαταστάθηκαν στην Βραζιλία. Νομίζω πως αυτά τα χρόνια στην Βραζιλία ήταν τα καλύτερα και για τους δυο τους. Όταν χαμένοι στο πουθενά θα έμεναν για καιρό σε κάποια βραζιλιάνικη παραλία.

Λίγο μετά τον ερχομό τους η Λάουρα έπεσε μπροστά από το σπίτι τους και έσπασε το πόδια της. Κακός οιωνός; Ίσως. Συναντηθήκαμε με τον Θανάση στα υπόγεια του ΚΑΤ όπου είχαμε πάει για να δώσουμε αίμα για την εγχείρηση της Λάουρας. Έτσι είναι το σύστημα. Όταν κάποιος κάνει εγχείρηση πρέπει να βρεθούν δυο συγγενείς ή φίλοι για να δώσουν αίμα. Ανεβήκαμε μετά επάνω, όπου ήταν και ο Οδυσσές Τσαγκάρης, ο καλός φίλος της Λάουρας στην Ελλάδα.

Ήταν η τελυταία φορά που είδα τον Θανάση.

Λίγο καιρό πριν είχα δει στο facebook την ανάρτηση της Λάουρα για μια από τις δυο γάτες της που είχε "φύγει". Κι άλλος κακός οιωνός; Ίσως.

Το βράδυ του θανάτου του ο Θανάσης και η Λάουρα είχαν πάει στο κοκτέηλ για την εβδομάδα μόδας. Ο Θανάσης ήταν χαρούμενος. Επρόκειτο να δουλέψει ως διευθυντής φωτογραφίας σε δυο ταινίες και ετοιμαζόταν να στήσει εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών με έναν φίλο του. Όλα πήγαιναν καλά. Καθώς έβγαιναν έξω ένας φίλος φωτογράφος, ο Πανούλης τους έβγαλε την τελευταία φωτογραφία τους μαζί. Καθώς ξεκίνησαν για το σπίτι ο Θανάσης άρχισε να μην αισθάνεται καλά. Ξεψύχησε στα χέρια της Λάουρας σχεδόν μόλις έφτασαν σπίτι.

Δεν ξέρω γιατί ερχόμαστε στη ζωή, ούτε γιατί φεύγουμε. Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι όπως νομίζουμε. Είναι μια ζωή πρσωπικής έμπνευσης σ` ένα σύμπαν που δημιουργείται από την παρατήρηση μας.

Πολλοί νομίζουν ότι η ζωή είναι ένας ατέλειωτος κύκλος επισκέψεων μέχρις ότου βελτιωθεί η ψυχή μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην χρειαστεί να κάνουμε πάλι τον κύκλο της αυτοβελτίωσης. Αν είναι έτσι πράγματι, μάλλον ο Θανάσης δεν θα χρειαστεί να ξανακάνει τον κύκλο.Αν η αιτία αυτούν του κύκλου είναι να γίνουμε καλοί κι αγαθοί, τότε ο Θανάσης έχει φτάσει στην άκρη αυτής της πορείας. Δεν γίνεται να βελτιωθεί κάποιος περισσότερο από αυτό.

Η Λάουρα πιθανόν να νομίζει ότι δεν θα ξαναδεί τον Θανάση. Αλλά θα τον δει. Ξέρει από αυτά και η ίδια. Τα βράδια θα έρχεται στον ύπνο της και θα της λέει πως όλα είναι καλά.

Και κάποια στιγμή, όπως στην τελευταία σκηνή από τον Τιτανικό, θα την περιμένει στην κορυφή μιας σκάλας και θα την αγκαλιάσει πάλι.

Η τελευταία φωτογραφία

Η Laura De Nigris πρόσθεσε μια νέα φωτογραφία στο άλμπουμ: Instagram Photos — στην πόλη Βόλος.

on two films and was opening a video production company with a dear friend, that had a very promissing future. He was happy like a child to be back to Greece, full of plans and projects. Life was good. He left happy, he didn`t know he had a health issue, he didn`t suffer. He didn`t deserve. He was the kindest, humblest, finest person I ever met.