Ογδόντα χρόνια και κάτι μέρες πριν, την 1η Σεπτεμβρίου 1939, οι στρατιώτες του Χίτλερ σήκωναν τις μπάρες που χώριζαν την Γερμανία από την Πολωνία και εισεβαλαν σ` αυτήν την χώρα επιβάλλοντας το δίκαιο του ισχυρότερου και την ανάγκη του Χίτλερ και της Γερμανίας για "ζωτικό χώρο". Λίγες ώρες αργότερα η Αγγλία και η Γερμανία κήρυτταν τον πόλεμο στην Γερμανία, αλλά ήταν πλέον αργά. Τα σιδερένια πόδια του πολέμου είχαν αρχίσει να περπατάνε και δεν σταμάτησαν παρά 5 χρόνια αργότερα, αφού πιο πριν είχαν κοστίσει τον θάνατο σε περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους.

Η περίπτωση του Ερντογάν έχει αρκετές ομοιότητες με την περίπτωση του Χίτλερ, αν και τόσο ο χρόνος όσο και ο τόπος είναι αρκετά για να έχουν και κάποιες σημαντικές διαφορές.

Και ο Ερντογάν όπως και ο Χίτλερ, πρώτα εξελέγη δημοκρατικά και μετά έφτιαξαν ο καθένας με τον τρόπο του ένα προσωποπαγές καθεστώς. Δεν υπάρχει βέβαια σύγκριση και ομοιότητες ανάμεσα στο τέρας που δημιούργησε ο Χίτλερ και στην καλυμμένη δικατορία του Ερντογάν.

Και ο Ερντογάν τώρα όπως και ο Χίτλερ τότε αναζητούσαν "ζωτικό χώρο". Είναι μια ανάγκη των προσωποπαγών καθεστώτων αυτή. Να δημιουργούν συνεχώς καινούργιες κρίσεις.

Ας αφήσουμε όμως τον Χίτλερ στην άκρη και ας δούμε την σημερινή περίπτωση, σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε την εποχή μας

Εδώ και λίγες μερες ο τουρκιικός στρατός με εντολή του Ερντογάν ξεκίνησε την πολεμιική επιχέιρηση στο έδαφος της Συρίας, με το όνομα "Πηγή Ειρήνης", που μας θυμίζει και λίγο το 1984 του Όργουελ. Δεν ήταν κάτι καινούργιο η απόφαση του Ερντογάν να ασιβάλει στην Συρία, εφού σκοπός του ήταν να αποτρέψει την δημιουργία κάποιας κουρδικής εδαφικής ζώνης στα νότια σύνορα της Τουρκίας. Ο Ερντογάν είχε προαναγγείλει αυτήν την πρόθεση του εδώ και ένα περίπου χρόνο, από τον περσινό Δεκέμβριο. Και εδώ μπαίνει η παράμετρος της εποχής μας. 

Από πέρσι και μέρχι την μέρα της εισβολής ακολούθησε ένα κυνικό παζάρι ανάμεσα σε όλες τις ενδιαφερόμενες μεριές. Αμερικάνοι, Ρώσοι, Ευρωπαίοι σε κάποιο πολύ μικρό βαθμό ακόμη και οι Κινέζοι  σ` αυτό το διάστημα των δέκα μηνών που μεσολάβησαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο και ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα παζάρευαν με τον Ερντογάν για τα ανταλλάγματα ώστε να δώσουν το πράσινο φως στον Ερντογάν. Στην γεωπολιτική και όταν υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα, το μόνο που δεν λαμβάνεται σοβαρά υπ` όψη είναι οι άνθρωποι που ζουν στην ζώνη του ενδιαφέροντος.

Εδώ και λίγες μέρες τα παζάρια στα οποία ελήφθη υπ` όψη ακόμη και η περίοδος των διακοπών, έληξαν και οι ενδιαφέρομενοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο έδωσαν το οκ στον Ερντογαν και η επιχείρηση ξεκίνησε.

Οι βόμβες και οι σφαίρες άρχισαν να πέφτουν και όπως γίνεται σ` αυτές τις περιπτώσεις αυτοί που την πληρώνουν είναι οι άμαχοι, γυναίκες και παιδιά που είναι συνήθως τα θύματα. Χιλιάδες άλλοι άνθρωποι για να γλυτώσουν από όλα αυτά και πρστέθηκαν στα εκατομμύρια των προσφύγων της περιοχής και ένας Θεός ξέρει που θα καταλήξουν. Την ίδια στιγμή οι ποδοσφαιριστές και άλλοι αθλητές της Τουρκίας χαιρετούν στρατιωτικά μέσα στα γήπεδα κάτι που μας βοηθά στο να καταλάβουμε το πόσο εύκολο είναι να στηθεί μια δικατορία.

Οι ενδιαφερόμενοι συσκέπτοναται και κάνουν εκλήσεις για τερματισμό του πολέμου και ποιες κυρώσεις θα επιβάλουν που ως συνήως δεν έχουν ανέναν πρακτικό αποτέλεσμα.

Ζούμε στην εποχή της Αδιαφορίας όπου άλλοι συσκέπτονται και άλλοι σκοτώνονται...

Όταν θα τελειώσει με όποιο τρόπο τελειώσει η επιχέιρηση στη Συρία και αν όλα αυτά δεν οδηγήσουν σε κάτι πιο γενικευμένο, θα έρθει η ώρα για τον Ερντογάν να ασχοληθεί με τους υδρογοάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, της Κύπρου και της Ελλάδας και όπως και τώρα οι ενδιαφερόμενοι θα αρχίσουν και πάλι να συσκέπτονται ώσπου να βγει κάποια απόφαση.

Στη σημερινή Εποχή της Αδιαφορίας το μόνο που σε σώζει είναι το να μην βρεθείς σε λάθος τόπο στην λάθος στιγμή...