Ακούγοντας τις διαψεύσεις των Ρώσων σχετικά με την εικόνα φρίκης που άφησαν οι θηριωδίες από όπου κι αν πέρασαν, δεν μπορεί να μην σκεφτεί κανείς, ότι είναι πιθανόν με την ευκολία που έχουν οι Ρώσοι στα τερατώδη ψέματα, στο τέλος να ισχυριστούν η εισβολή στην Ουκρανία δεν έγινε ποτέ, αλλά ήταν σκηνοθετημένη από τους Ουκρανούς για να δυσφημίσουν την Ρωσία.

Το ψέμα είναι συνυφασμένο με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και όσο πιο ακραίο, βίαιο και θανατηφόρο γίνεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, τόσο περισσότερο είναι αναγκασμένο να καταφεύγει σε τερατώδη ψέματα, προκειμένου να μην αποκαλυφθεί το αληθινό του πρόσωπο.

Το καθεστώς του Πούτιν, που σταδιακά άρχισε να παίρνει τα χαρακτηριστικά μια βίαιης κλεπτοκρατικής συμμορίας, απέδειξε την εμμονή του στο ψέμα, πριν ακόμη αρχίσει ο πόλεμος. Ήταν αυτές οι εβδομάδες, πριν αρχίσει ο πόλεμος που τα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και δυτικοί ηγέτες, κυρίως των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας – που προφανώς έχουν ενημέρωση για όσα συμβαίνουν στον κλειστό κύκλο εξουσίας του Κρεμλίνου – που προειδοποιούσαν για την επικείμενη ρωσική εισβολή. Ήταν τότε που ο ένας μετά τον άλλον, τα στελέχη της ρωσικής κυβέρνησης και ο ίδιος ο Πούτιν, απέδιδαν τις προειδοποιήσεις για το πόλεμο σε υστερία της Δύσης και συχνά χλεύαζαν τις πληροφορίες με την φράση του Πούτιν «ειδοποιείστε μας για το πότε θα ξεκινήσει ο πόλεμος» ή την φράση της Μαρίας Ζαχάροβα «Πείτε μας πότε ακριβώς θα γίνει η εισβολή γιατί έχουμε να κανονίσουμε και τις διακοπές μας».

Τώρα που ξέρουμε τι έγινε στην συνέχεια δεν μπορούμε να μην διακρίνουμε τον τερατώδη κυνισμό αυτής της αδίστακτης παρέας.

Ένα κυνισμός που εκφραζόταν με την συνήθη διάψευση από ρωσικής πλευράς, όταν έγιαναν γνωστές οι πρώτες θηριωδίες με τον βομβαρδισμό του βρεφοκομείου και τον βομβαρδισμό του θεάτρου στην Μαριούπολη, που με χαρακτηριστική και μάλλον μονότονη ανοησία, άρχισαν να αποδίδουν σε δήθεν «σκηνοθετημένες» εικόνες από τους Ουκρανούς. Και παρ’ όλο που κάθε διάψευση θα διαψευδόταν με την σειρά της από την αποκάλυψη της πραγματικότητας, οι ανόητες διαψεύσεις θα συνεχίζονταν και μετά την αποκάλυψη για τις θηριωδίες στην Μπούκα ή από όπου αλλού πέρασαν οι στρατιές με τα Orcs του Πούτιν.

Αυτά που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτά που έχουν συμβεί στην Μαριούπολη, που οι αστικές συνοικίες έχουν ισοπεδωθεί από τους βομβαρδισμούς και όπου έχουν βρει τον θάνατο χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες άμαχοι. Αυτή τη στιγμή η ρωσική στρατιά στις περιοχές της Μαριούπολης που έχει καταλάβει, προσπαθεί να βρει τρόπο να «ξεφορτωθεί» τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους, συσσωρεύοντας τους, σε τεράστιους μαζικούς τάφους και δημιουργώντας ακόμη και κρεματόρια όπου τους καίει για να εξαφανίσει τα ίχνη τους.

Όπως φαίνεται ο Πούτιν έχει βάλει υποψηφιότητα για να ξεπεράσει σε φήμη και έναν συμπατριώτη του, τον Ιβάν τον Τρομερό, που έμεινε με αυτό το όνομα στην Ιστορία, εξ αιτίας του τρόπου που μεταχειριζόταν όσους έπεφταν στα χέρια του.

Ο Ιβάν Δ΄ γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1530 και ήταν γιός του Βασιλείου Γ΄, Μεγάλου Δούκα της Μοσχοβίας, όπως ήταν τότε ο τίτλος του Ρώσου ηγεμόνα. Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Ιβάν ήταν μόλις τριών ετών και η κηδεμονία του δόθηκε στους Βογιάρους ευγενεις, που αποτελούσαν τότε την «νομενκλατούρα» της Μόσχας. Η διαμόρφωση του βίαιου χαρακτήρα του Ιβάν ίσως οφείλεται στους εξευτελισμούς και τις σκληρές τιμωρίες που υφίστατο στη διάρκεια της κηδεμονίας του από τους Βογιάρους. Λέγεται ότι προκειμένου να βρίσκει μια διέξοδο είχε δώσει την προσοχή του στη ανατροφή κάποιων άγριων σκυλιών. Επίσης λέγεται – αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικά – ότι σε ηλικία 13 ετών βρήκε τον τρόπο να βάλει τους Βογιάρους κηδεμόνες του στην θέση τους, πετώντας έναν από αυτούς από το μπαλκόνι στα σκυλιά του, που τον κατασπάραξαν.

Όατν σε ηλικία 16 ετών στέφθηκε Δούκας, όλοι είχαν αρχίσει να προσέχουν την συμπεριφορά τους προκειμένου να μην τους πετάξει στα σκυλιά. Σε νεαρή ηλικία κατάφερε να αντιμετωπίσει τους Τατάρους που ήταν μια μόνιμη απειλή για το βασίλειο της Μόσχας. Στην πολιορκία του Καζάν έδειξε ιδιαίτερη ευρεσιτεχνία και στρατηγική ικανότητα και κατάφερε να υποτάξει την ως τότε μάστιγα της Μόσχας.

Ήταν τότε που για πρώτη φορά έλαβε τον τίτλο του Τσάρου (δηλαδή Καίσαρα) πασών των Ρωσιών και ήταν τότε που δημιουργήθηκε το όραμα της Τρίτης Αυτοκρατορίας, καθώς πολλοί άρχισαν να τρέφονται με την ιδέα ότι μετά την αυτοκρατορία της Ρώμης, που ήταν η πρώτη αυτοκρατορία και τη αυτοκρατορία του Βυζαντίου, που ήταν η δεύτερη, είχε έρθει πια η ώρα της Τρίτης Αυτοκρατορίας της Μόσχας, που διαρκούσε εις τους αιώνας των αιώνων. Κάτι τέτοια σκεφτόταν και ο Χίτλερ κάποιους αιώνες αργότερα.

Οι εκστρατείες του ήταν άλλοτε πετυχημένες και άλλοτε αποτυχημένες, αλλά το τίτλο του «Τρομερού» που συνοδεύει από τότε το όνομα του, τον έλαβε εξ αιτίας του τρόπου που μεταχειριζόταν τους αντιπάλους του, είτε ήταν εξωτερικοί έχθροί, είτε εσωτερικοί δηλαδή θύματα των εκκαθαρίσεων που έκανε κυρίως εναντίον των Βογιάρων ευγενών.

Πολλοί λένε ότι ο Ιβάν ο Τρομερός έπασχε από σχιζοφρένεια, αλλά το τίτλο του τον έλαβε εξ αιτίας του σαδιστικού τρόπου με τον οποίον θανάτωνε τους αντιπάλους του. Εκείνη την εποχή ήταν μάλλον συνηθισμένη πρακτική το να εξοντώνεις τους αντιπάλους σου ή να εξοντώνεις αμάχους προσπαθώντας να εκφοβίσεις όσες περιοχές ήθελες να καταλάβεις.

Αλλά ο Ιβάν τους ξεπέρασε όλους σε «έμπνευση».

Όπως λέγεται συχνά τηγάνιζε όσους έπεφταν στα χέρια τους, ενώ άλλους του βουτούσε εναλλακτικά σε καυτό και κρύο νερό, ώστε να φύγει το δέρμα από πάνω τους. Άλλους πάλι τους τεμάχιζε, κόβοντας σταδιακά τα μέλη τους πριν πεθάνουν, ενώ άλλες φορές έκανε σκοποβολή με βέλη στις συζύγους και τις οικογένειες εκείνων που είχε νικήσει στον πόλεμο ή ήταν θύματα των εκκαθαρίσεων του.

Ο Πούτιν μέσα στο δικό του παραλογισμό, έχει να επιδείξει θηριώδεις ιδιότητες που ενώ είναι από καιρό γνωστές, λίγοι τους έδωσαν την σημασία που τους άξιζε. Πέρα από τις δολοφονίες και τους εκτοπισμούς σε διαφωνούντες – των οποίων η τύχη αγνοείται – η ιδιοσυγκρασία του φάνηκε με τον τρόπο που στον πόλεμο της Τσετσενίας ισοπέδωσε το Γκρόζνι, ισοπεδώνοντας μαζί μάχιμους και άμαχους και εκτελώντας με συνοπτικές διαδικασίες όσους συλλαμβάνονταν. Η Ρωσίδα δημοσιογράφος Άννα Πολιτκοσφκαγια, που είχε με τα ρεπορτάζ της τεκμηριώσει τις θηριωδίες του Πούτιν στην Τσετσενία, δολοφονήθηκε με σφαίρα στο κεφάλι στο ασανσέρ του σπιτιού της. Ανάλογες θηριωδίες είχαν διαπραχθεί από τον ρωσικό στρατό και στο Χαλέπι της Συρίας, που επίσης ισοπεδώθηκε.

Στην μικρή ομιλία που έκανε στο κοσμοδρόμιο της Ρωσίας, στα ανατολικά της χώρας, συνοδευόμενος από τον υποτακτικό του Πρόεδρο Λουκασένκο της Λευκορωσίας, ο Πούτιν αποκάλυψε όλο το εύρος της διαστρεβλωμένης λογικής του. Σε κάτι που έμοιαζε και με έκρηξη ειλικρίνειας είπε : «Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι μια τραγωδία. Αλλά είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε». Όπως είχε πει παλιότερα ο βασικός σκοπός του ήταν η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Αυτό θα ήταν σχετικά εύκολο, αν δεν είχε γίνει ήδη από μόνο του, καθώς στις εκλογές του 2019, το ακροδεξιό κόμμα της Ουκρανίας είχε πάρει γύρω στο 2%. Εκείνο που θα είναι πραγματικά δύσκολο είναι η «αποναζιστικοποίηση» της Ρωσίας, καθώς ο Πούτιν και η παρέα του έχουν φτιάξει ένα ιδιόμορφο καθεστώς, που αποτελεί ένα κράμα χιτλερισμού και σταλινισμού, προσαρμοσμένο στην εποχή μας. Ένα καθεστώς όπου είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς την λέξη «πόλεμος» ή «εισβολή» καθώς αυτό στην Ρωσία θεωρείται διάδοση ψευδών ειδήσεων και τιμωρείται με φυλάκιση έως 15 ετών. Σε μια δε ανατριχιαστική προσομοίωση με τον ναζισμό η σημερινή Ρωσία του Πούτιν έχει καταφέρει να αναβιώσει και τα κρεματόρια . Αυτές τις μέρες κινητά κρεματόρια έχουν μεταφερθεί στο έδαφος της ισοπεδωμένης Μαριούπολης, έχοντας σαν έργο να εξαφανίσουν τα χιλιάδες πτώματα των Ουκρανών αμάχων, μεταξύ των οποίων και φιλορώσοι, ανάμικτα με μη φιλορώσους που βρήκαν τον θάνατο είτε στους βομβαρδισμούς είτε σε όσα ακολούθησαν και σε όσα ολοκληρώθηκαν όταν στην πόλη μπήκαν τα τάγματα των Τσετσένων μαχητών που εξολόθρευαν όσους είχαν απομείνει είτε ήταν στρατιώτες είτε άμαχοι.

Στην συνέχεια αυτής της ομιλίας του ο Πούτιν είπε ότι «όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο. Οι σκοποί μας είναι σαφείς και ευγενείς». Αυτό δεν είναι και πολύ ακριβές. Το αρχικό σχέδιο ήταν να πέσει αρχικά το Κίεβο, αφού σύμφωνα με της εκτιμήσεις της ρωσικής μυστικής υπηρεσίας, ο Ζελένσκι επρόκειτο να το σκάσει με τις πρώτες ντουφεκιές, οπότε στη θέση του θα έμπαινε ένα καθεστώς ανδρείκελων της Μόσχας, οι δε Ουκρανοί θα τον υποδέχτηκαν ως ελευθερωτή. Αυτό που είχε στο μυαλό του ο Πούτιν ήταν κάτι σαν το καθεστώς του Λουκασένκο στην Λευκορωσία, ο οποίος λανθασμένα έχει χαρακτηριστεί από την Δύση ως «ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», μην λαμβάνοντας προφανώς υπόψη την περίπτωση του Πούτιν.

Αφού το αρχικό σχέδιο δεν πέτυχε προς έκπληξη όλων και ο πόλεμος έχει ήδη φτάσει στην 50^η μέρα του, η προσοχή στράφηκε στα ανατολικά και στην περιοχή του Ντονμπάς, όπου τα Ορκ του Πούτιν είναι ήδη έτοιμα για την μεγάλη επίθεση, ενώ η Μαριούπολη βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας καθώς τα πυρομαχικά των υπερασπιστών της τελειώνουν αν δεν έχουν ήδη τελειώσει.

Όσο για τους «ευγενείς» σκοπούς, αυτοί αποδεικνύονται εύκολα από τους 50.000 νεκρούς αν και ο αριθμός αυτός είναι σχετικός. Οι πραγματικοί νεκροί είναι πολλοί περισσότεροι, αλλά ο ακριβής αριθμός τους δεν θα γίνει γνωστός ποτέ, καθώς τα πτώματα χιλιάδων νεκρών θα εξαφανιστούν στα κρεματόρια της Μαριούπολης. Στους «ευγενείς» σκοπούς συμπεριλαμβάνονται και οι περίπου 20.000 νεκροί Ρώσοι στρατιώτες. Ούτε και εκεί θα μάθουμε το ακριβές νούμερο ποτέ, αλλά ήταν αποκαλυπτική η δήλωση του Πεσκόφ, ο οποίος πριν από κάποιες μέρες παραδέχτηκε ότι ο ρωσικός στρατός έχει υποστεί μεγάλες απώλειες.

Ακόμη πιο «ευγενής» σκοπός ήταν το ότι 10 εκατομμύρια Ουκρανοί, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να αναζητήσουν την ασφάλεια, ενώ τα 5 εκατομμύρια έχουν ήδη περάσει τα σύνορα για να βρουν καταφύγιο κυρίως στην Πολωνία και από εκεί σε άλλες δυτικές χώρες. Για να καταλάβει κανείς πόσο δημοφιλής είναι η δικτατορία και οι «ευγενείς» σκοποί του Πούτιν στην Ουκρανία, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι από τα 10 εκατομμύρια που άφησαν τα σπίτια τους για να σωθούν μόνο 700 χιλιάδες πήγαν στην Ρωσία, οι περισσότεροι από τους οποίους αναγκαστικά. Οι υπόλοιποι αναζήτησαν την σωτηρία όσο πιο δυτικά μπορούσαν.

Για να αποδείξει δε πόσο σύμφωνα με το σχέδιο πάνε τα πράγματα, ο Πούτιν διέταξε την σύλληψη 150 αξιωματούχων της FSB, της μυστικής υπηρεσίας της Ρωσίας, που τους θεωρεί υπεύθυνους για τις λάθος πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία εξ αιτίας των οποίων όχι μόνο δεν πήγε καλά το σχέδιο, αλλά η ρωσική στρατιά υπέστη μεγάλες απώλειες.

Ένα μεγάλο μέρος της στρατιάς των τεθωρακισμένων που είχε βρεθεί αρχικά κοντά στο Κίεβο έχει ανασυνταχθεί και ήδη βρίσκεται κοντά στο Ντονμπάς, όπου αναμένεται να δοθεί η μεγάλη μάχη, ώστε η Ρωσία, να εξασφαλίσει την κατοχή του Ντονμπάς, πριν από τις 9 Μαϊου, όταν η Ρωσία θα γιορτάσει την δική της νίκη στο τότε ανατολικό μέτωπο επί της στρατιάς του Χίτλερ το 1945.

Ένα άλλο μεγάλο μέρος εκείνης της στρατιάς, έχει μείνει για πάντα στα βόρεια και τα δυτικά της Ουκρανίας όπου είχε εκστρατεύσει αρχικά και είναι σε κατάσταση παλιοσίδερα μια και χτυπήθηκε καίρια, από τους φορητούς μικρούς αντιαρματικούς πυραύλους Javelin, που οι Ουκρανοί μαχητές κουβαλάνε στους ώμους τους.

Τα εκατοντάδες τεθωρακισμένα που έχει χάσει η Ρωσία και οι πολύ μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές που έχει υποστεί το στράτευμα της, έχει κάνει πολλούς να αναρωτιούνται για το πόσο αξιόμαχος είναι ο ρωσικός στρατός και τι θα είχε συμβεί αν είχε αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ένα καλά εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο στρατό.

Πριν αρχίσει η μεγάλη μάχη στο Ντονμπάς, αυτά τα ερωτήματα έγιναν ακόμη πιο έντονα, όταν επλήγη από ουκρανικούς πυραύλους και βυθίστηκε τελικά, το καμάρι  του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, η ιδιαίτερα εξοπλισμένη ναυαρχίδα που φέρει και το συμβολικό όνομα Μόσκβα. Δεν ήταν μόνο ένα στρατιωτικό πλήγμα, αλλά και ένα βαθύ πλήγμα στο κύρος της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής, της οποίας το γόητρο κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά όσο συνεχίζεται ο πόλεμος.

Με τις ασάφειες που υπάρχουν σχετικά με τις δυνατότητες του ρωσικού στρατού και τις ασάφειες για τις δυνατότητες εξοπλισμού των Ουκρανών από την Δύση, είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς την εξέλιξη της σύγκρουσης στο Ντονμπάς.

Μεγάλη ασάφεια υπάρχει σχετικά με τις πληροφορίες δυτικών Μέσων Ενημέρωσης για την ρήξη που υπάρχει στην σχέση του Πούτιν με την ηγεσία του στρατού αλλά και την ηγεσία με την μυστική υπηρεσία FSB.  Φήμες λένε πως ο αρχηγός του ρωσικού στρατού Σεργκέι Σοϊγκού που βρίσκεται σε δυσμένεια από τον Πούτιν λόγω των κακών επιδόσεων του ρωσικού στρατού, έχει υποστεί έμφραγμα «όχι από φυσικά αίτια», δηλαδή έβαλε κάπου το χεράκι του και ο Πούτιν που ειδικεύεται σε κάτι τέτοια. Άλλες πληροφορίες ανέφεραν ότι συνελήφθη ο επικεφαλής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ναύαρχος Ιγκόρ Οσίποφ. Η γελοιότητα του καθεστώτος της Μόσχας και η εμμονή με το ψέμα φαίνεται και από το γεγονός ότι μην μπορώντας να παραδεχτεί ότι το πλοίο χτυπήθηκε από τους Ουκρανούς, στην επίσημη ανακοίνωση είπε πως το Μόσκβα βυθίστηκε εξ αιτίας της φωτιάς που προκλήθηκε από την θαλασσοταραχή(!) και την ίδια στιγμή το διέψευσε πρακτικά, απομακρύνοντας τα υπόλοιπα πλοία του στόλου σε βάθος 80 μιλίων από τις ακτές της Οδησσού καθώς κατάλαβαν πολύ οδυνηρά ότι η Ουκρανία διαθέτει αντιπλοϊκούς πυραύλους, που θα μπορούσαν να χτυπήσουν οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα πλοία που δεν έχουν καν την μεγάλη ηλεκτρονική ασπίδα προειδοποίησης, που είχε το Μόρκβα την οποίαν προφανώς δεν γνώριζαν πώς να την χρησιμοποιήσουν

Με τέτοιες καταστροφικές εξελίξεις, αν και το Κρεμλίνο στρέφει συνεχώς τα πυρά του με εκκαθαρίσεις και συλλήψεις όσων θεωρεί υπεύθυνους, ο λογαριασμός τελικά κάποια στιγμή κατευθύνεται στον κύριο υπεύθυνο, που πήρε την πρωτοβουλία για τον πόλεμο. Στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτή τη στιγμή και στην μέση ενός πολέμου, ο Πούτιν παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού, αλλά στο βαθύ κράτος της Ρωσίας, οι σκέψεις για αντικατάσταση του έχουν ήδη ξεκινήσει. Είναι ένας άλλος εσωτερικός πόλεμος, στην διάρκεια του οποίου θα πέσουν πολλά κεφάλια, μια και ο Πούτιν θα προσπαθήσει να κρατήσει το δικό του ανέπαφο πάση θυσία.

Καθώς μετά από 50 μέρες πολέμου δεν έχει αποδειχθεί μόνο η εγκληματική φύση της αδίστακτης συμμορίας που κυβερνά την Ρωσία, αλλά και η πρωτοφανής ανικανότητα στην διαχείριση μιας πολεμικής επιχείρησης, ο πόλεμος φτάνει σε μια κορύφωση και τίποτα δεν αποκλείει, την χρήση χημικών ή πυρηνικών, που θα επιφέρει την άμεση εμπλοκή άλλων δυνάμεων, οπότε πια θα συζητάμε για κάτι διαφορετικό, που παρόμοιο του δεν έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.