Εικονογράφηση εξωφύλλου : Ben Jannings

Τρία  βράδια πριν, οι τηλεθεατές στο Chanel One της ρωσικής τηλεόρασης, είχαν μια πρωτόγνωρη και τελείως ασυνήθιστη εμπειρία για τα δεδομένα της Ρωσίας. Καθώς η παρουσιάστρια των ειδήσεων, έκανε την εκπομπή της, μια νεαρή ξανθιά γυναίκα εμφανίστηκε πίσω της κρατώντας ένα πλακάτ και φωνάζοντας αντιπολεμικά συνθήματα.

Το κανάλι διέκοψε άμεσα την εκπομπή, παρουσιάζοντας ένα άλλο θέμα, ενώ η νεαρή διαδηλώτρια συνελήφθη. Όπως μάθαμε αργότερα επρόκειτο για την Μαρίνα Οβσιανίκοβα , μια παρουσιάστρια ειδήσεων στο κανάλι.

Σύμφωνα με το προφίλ της στο Facebook, εργάζεται – μάλλον εργαζόταν - ως παρουσιάστρια ειδήσεων στη Μόσχα. Το βράδυ της Δευτέρας, ενώ εξελισσόταν το δελτίο ειδήσεων του Κρατικού Καναλιού 1, η Μαρίνα μπήκε αιφνιδιαστικά στο στούντιο, στάθηκε πίσω από την παρουσιάστρια και άνοιξε ένα πλακάτ που έγραφε: No War (όχι στον πόλεμο) και στα Ρωσικά: «Μην πιστεύετε την προπαγάνδα. Εδώ σου λένε ψέματα» – «Η ευθύνη αυτής της επιθετικότητας βρίσκεται στους ώμους ενός μόνο ατόμου, του Βλαντιμίρ Πούτιν».

Η ίδια φώναξε: «Σταματήστε τον πόλεμο! Όχι στον πόλεμο!».

Την επόμενη σύμφωνα με αναφορά του ανεξάρτητου ρωσικού μέσου ενημέρωσης Meduza, που εδρεύει εκτός Ρωσίας, ο Ρώσος πρόεδρος διέταξε να τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό ο επικεφαλής του τμήματος της υπηρεσίας πληροφοριών FSB που είναι αρμόδιος για την Ουκρανία, καθώς και ο αναπληρωτής του. Όπως γράφτηκε στο σχετικό δημοσίευμα «Ο Πούτιν δυσαρεστήθηκε πολύ από τις πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία. Οι πληροφορίες ήταν εσφαλμένες και συνέβαλαν στην τωρινή δύσκολη θέση της Ρωσίας».

Οι πληροφορίες αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν στην συνέχεια.

Αλλά εδώ που τα λέμε, δεν θα είχε και άδικο ο Πούτιν να είναι δυσαρεστημένος με τις εκτιμήσεις που έκαναν πριν από τον πόλεμο οι μυστικές του υπηρεσίες. Η πεποίθηση τότε στις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και στον στενό κύκλο του Πούτιν στο Κρεμλίνο, ήταν το ότι η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία επρόκειτο να είναι ιδιαίτερα σύντομη. Η πρόβλεψη ήταν ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας και πρώην ηθοποιός Βολοντιμίρ Ζελένσκι, θα διέφευγε στο εξωτερικό από τις πρώτες ώρες ή έστω μέρες της εισβολής, ενώ είτε έμενε είτε έφευγε, ο στρατός της Ουκρανίας, με μικρό και πεπαλαιωμένο εξοπλισμό, δεν είχε καμιά δυνατότητα να αντιμετωπίσει την μεγάλη ρωσική στρατιά, με τον σύγχρονο εξοπλισμό, που ήταν έτοιμος να εισβάλει στην Ουκρανία.

Εξ άλλου αντίστοιχες ήταν οι προβλέψεις και των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά και των αναλυτών μεγάλου κύρους στα κανάλια των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης. Πολύ συχνά οι προβλέψεις έκαναν λόγο για ένα πόλεμο 96 ωρών.

Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι.

Η ρωσική στρατιά, όπως δείχνει η πολύ αργή προώθηση της έχει αντιμετωπίσει πολύ μεγάλες δυσκολίες στο πεδίο.

Ήδη έχουν περάσει τρεις εβδομάδες και τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη.

Πολλοί αναρωτιούνται τι μπορεί να έχει ο Πούτιν στο μυαλό του. Κανείς δεν ξέρει τι έχει ο Πούτιν στο μυαλό του. Ούτε καν ο ίδιος.

Από τη στιγμή που το αρχικό πλάνο δεν επιβεβαιώθηκε, η στρατιωτική επιχείρηση εξελίσσεται ερήμην όλων. Βλέποντας και κάνοντας είναι το πλάνο και αυτό δεν αφορά μόνο στον Πούτιν αλλά σε όλους τους ηγέτες του κόσμου. Βλέποντας και κάνοντας.

Κι ενώ το αρχικό πλάνο του Πούτιν, από όσο μπορεί να κρίνει κανείς περιελάμβανε κυρίως μια αντικατάσταση της κυβέρνησης Ζελένσκι με μια άλλη δικής του επιλογής και επιρροής, ώστε η Ουκρανία να γίνει υποτελής του κάτι σαν την Λευκορωσία του Λουκασένκο, έτσι όπως εξελίχθη δεν είναι ευδιάκριτο το τι ακριβώς επιδιώκει. Να κατακτήσει ολόκληρη την Ουκρανία; μόνο τη μισή μέχρι τον ποταμό Δνείπερο; ή μόνο της νοτιοανατολικές περιοχές και ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο που θα αποκλείει την Ουκρανία από πρόσβαση όχι μόνο στην Αζοφική αλλά και στην Μαύρη θάλασσα.

Το μόνο που διαφαίνεται για την ώρα, είναι ότι αυτό που θέλει είναι το να καταστρέψει ότι μπορεί στην Ουκρανία, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, μάχιμους και άμαχους, συγκροτήματα κατοικιών  και μαιευτήρια, αδιάκριτα. Αυτό ταιριάζει και με εκείνες τις παραληρηματικές δηλώσεις του, ότι η Ουκρανία κακώς υπάρχει.

Καθώς οι στρατιωτική επιχείρηση έχει κολλήσει σε απελπιστικό βαθμό, αυτό αποτελεί μια αποκάλυψη για τις περιορισμένες στρατιωτικές ικανότητες του ρωσικού στρατού στο πεδίο της μάχης. Αυτή τη στιγμή ο Πούτιν δεν έχει επιλογή παρά μόνο να συνεχίσει την επιχείρηση, καθώς δεν έχει εξασφαλίσει τίποτα από αυτά που ήταν ο αρχικός στόχος. Το να σταματήσει τελείως την εκστρατεία δεν είναι επιλογή καθώς κάτι τέτοιο, πιθανότατα δεν θα του στοίχιζε μόνο την εξουσία αλλά ίσως και τη ζωή του.

Ο ίδιος έχει και άλλα προβλήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, που θα μπορούσε να εξασφαλίσει οικονομικά 500 γενιές Πούτιν στο μέλλον, αυτής της περιουσίας που διέσπειραν σε όλο τον κόσμο οι τοποθετημένοι από τον ίδιο ολιγάρχες, είναι δεσμευμένο στο εξωτερικό. Μαζί με την δική του περιουσία, έχει χαθεί και μεγάλο μέρος της περιουσίας της Ρωσίας, καθώς αυτή η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου βρίσκεται σε περιδίνηση. Αυτό που φοβούνται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα σε όλον τον κόσμο, είναι αφ’ ενός η λαϊκή αντίδραση στους κυβερνώντες, ή μια εσωτερική συνωμοσία από αυτούς στο εσωτερικό του κύκλο, αν κρίνουν ότι η ύπαρξη και η δράση του, τους καταστρέφει. Για την ώρα και τα δυο δείχνουν ελεγχόμενα. Σίγουρα οι ολιγάρχες που έκαναν μεγάλη ζωή στη Δύση, δεν είναι ευχαριστημένοι από τις εξελίξεις.

Στο στρατιωτικό πεδίο τα πράγματα δεν είναι σαφή, καθώς οι πληροφορίες είναι αποσπασματικές. Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό αναλυτές σε δυτικά Μέσα Ενημέρωσης εξακολουθούσαν να κάνουν προβλέψεις «σε τρεις μέρες ο ρωσικός στρατός θα μπεί στο Κίεβο» «σε δυο μέρες θα καταλάβουν τη Μαριούπολη», «αύριο θα γίνει απόβαση στην Οδησσό», υποθέσεις που στην συνέχεια διαψεύδονταν.

Ίσως γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι όπως εξελίχθηκε αυτή η αναμέτρηση, έχει αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ενός πολέμου που αν επικρατήσουν οι Ρώσοι - πράγμα αμφίβολο πια έτσι όπως διαχειρίζονται τον πόλεμο - ο πόλεμος δεν θα τελειώσει ακόμη κι αν τελειώσει. Απλώς θα πάρει άλλη μορφη.

Τα αντιμετώπισαν αυτά και οι Σοβιετικοί και οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Δεν τελειώνει ένας πόλεμος με την κατάκτηση μιας χώρας, αν ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν υποτάσσεται στον κατακτητή. Και είναι σαφές πια ότι οι Ουκρανοί δεν πρόκειται να υποταχθούν ακόμη κι αν κατακτηθούν.

Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα στο πολεμικό πεδίο, καθώς εθελοντές, μισθοφόροι, ελεύθεροι σκοπευτές και πολέμαρχοι από όλον τον κόσμο έρχονται στην Ουκρανία για να ενισχύσουν την μια ή την άλλη μεριά. Ο πόλεμος αυτός αρχίζει να μοιάζει με μια παγκόσμια σύγκρουση δι αντιπροσώπων, που απλώς διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας. Όπως ήταν μάλλον αναμενόμενο οι βόμβες και οι πύραυλοι σκόπιμα ή κατά λάθος έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν και να πέφτουν σε συγκροτήματα πολυκατοικιών μέσα στον αστικό ιστό. Δημοσιογράφοι έχουν αρχίσει να πέφτουν κι αυτοί στο πεδίο της μάχης,, είτε από αδέσποτη είτε από σκοπευμένη σφαίρα.

Καμία πρόβλεψη δεν είναι ασφαλής, σε στρατιωτικό επίπεδο παρά την συγκριτική υπεροχή της Ρωσίας σε πολεμική δυνατότητα. Στις 20 μέρες του πολέμου, η στρατιωτική υπεροχή της Ρωσίας δεν έχει επαληθευτεί στο πεδίο της μάχης, ακριβώς εξ αιτίας της ασυμμετρίας του πεδίου της μάχης. Αντιθέτως εκείνο που φαίνεται να προβάλει είναι η πολεμική ανικανότητα της ρωσικής στρατιάς.

Σε όλο αυτό το διάστημα είναι μάλλον θλιβερό να βλέπεις καλοπροαίρετους - αλλά στον ύπνο του δικαίου - ηγέτες της Δύσης - όπως ο Μακρόν ή ο Σολτς να κάνουν συνεχείς εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός, εκεχειρία και άλλα παρόμοια, ενώ οι εκφωνητές ειδήσεων στα κανάλια κάνουν κάθε τόσο λόγο για «χαραμάδα ελπίδας» «ακτίνα αισιοδοξίας».

Δεν υπάρχουν αυτά με ανθρώπους της κοινωνιοπάθειας του Πούτιν. Περισσότερο τονώνουν τον ναρκισσισμό του παρά οτιδήποτε άλλο. Ούτε και πιάνουν τόπο σε τέτοιους ανθρώπους, τα ανθρωπιστικά δράματα, τα νεκρά παιδιά ή τα εκατομμύρια των προσφύγων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Ο Πούτιν τα εκλαμβάνει αυτά σαν κομπλιμέντα, της ικανότητας του να κάνει ολόκληρο τον κόσμο άνω-κάτω και τα απολαμβάνει όπως ακριβώς ο Χίτλερ, απολάμβανε το να βλέπει το 1938 τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας Νέβιλ Τσάμπερλεν και τον Πρωθυπουργό της Γαλλίας Εντουάρ Νταλαντιέ, να τον εκλιπαρούν για ένα σύμφωνο ειρήνης και να μην εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία. Αφελείς όπως ήταν και οι δυο, γύρισαν στην χώρα τους πανηγυρίζοντας για την ειρήνη που εξασφάλισαν. Λίγο αργότερα ο Χίτλερ εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακία, γράφοντας στα παπούτσια του το σύμφωνο ειρήνης που είχε υπογράψει και ένα χρόνο αργότερα στην Πολωνία, για να ξεκινήσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Άνθρωποι σαν τον Πούτιν, δεν πρόκειται να πάνε σε διαπραγματεύσεις ή ανακωχή, παρά μόνο αν τους αναγκάσει η πραγματικότητα και ο φόβος ξεπεράσει τις εμμονές τους. Οι διαπραγματεύσεις που κάνει η Ρωσία μέχρι τώρα και η δήθεν πρόοδος που σημειώνεται, είναι μέσα στην τακτική της Ρωσίας να μπερδέψει και τους Ουκρανούς και το κοινό της Δύσης. Μέχρι στιγμής από την μεριά της Ρωσίας είναι δήθεν διαπραγματεύσεις και αποτελούν προπέτασμα.

Μέχρι τώρα δυτικά Μέσα υπολογίζουν ότι γύρω στα 20.000 άτομα έχουν χάσει την ζωή τους από τον πόλεμο και ανάμεσα σ’ αυτούς 7.000 Ρώσοι στρατιώτες. Αλλά αυτά ελάχιστα ενδιαφέρουν τον Πούτιν που αδιαφορεί τόσο για τους Ουκρανούς, όσο και για τους Ρώσους νεκρούς ή ζωντανούς. Αυτό που τον ενδιαφέρει εδώ και 22 χρόνια, είναι, το μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού πλούτου να πηγαίνει στις δικές του τσέπες και στις τσέπες των διορισμένων από τον ίδιο Ρώσων ολιγαρχών. Ο ρωσικός πλούτος που βρίσκεται διαμοιρασμένος σε διάφορες Τράπεζες του κόσμου σε λογαριασμούς του ίδιου και των Ρώσων ολιγαρχών υπολογίζεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Το ότι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος από αυτές τις καταθέσεις είναι παγωμένο εξ αιτίας των κυρώσεων της Δύσης, είναι σίγουρα ένας λόγος για να χάσει και όσο μυαλό του είχε απομείνει, ενώ την ίδια στιγμή απελπισμένοι Ρώσοι ολιγάρχες όπως ο Αμπράμοβιτς και άλλοι προσπαθούν να βρουν τρόπο να σώσουν τα τεράστια σούπερ γιοτ τους - από τα μεγαλύτερα στον κόσμο – όπως και άλλα κινητά στοιχεία της περιουσίας τους, αεροπλάνα και αυτοκίνητα από την κατάσχεση, περιφέροντας τας σε διεθνή ύδατα και αεροδρόμια.

Το πλάνο του Πούτιν ήταν αρχικά πολύ ευρύτερο και μόνο η πραγματικότητα έχει ανακόψει την πορεία του. Το αρχικό πλάνο είναι ακριβής κόπια του τρόπου και των λόγων που επικαλέστηκε ο Χίτλερ για να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία. Το πρόσχημα του Χίτλερ ήταν η προπαγάνδα που έκανε λόγο καταπίεση των γερμανόφωνων πληθυσμών της Τσεχοσλοβακίας, από τους Τσεχοσλοβάκους.

Σαν μια αντιγραφή των μεθόδων του Χίτλερ, το πλάνο του Πούτιν ξεκίνησε με την κατάληψη της Κριμαίας το 2014, το οποίο η Δύση  αντιμετώπισε με χαρακτηριστική χαλαρότητα και με κάποιες οικονομικές κυρώσεις, που έμοιαζαν με χάδια. Για να δημιουργήσει τους λόγους που οδήγησαν τελικά στην εισβολή, οι Ρώσοι από την Κριμαία φυτίλιασαν τους ρωσόφωνους πληθυσμούς της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, με κάθε είδους προβοκάτσιες. Όταν στην εξίσωση μπήκαν και οι ανεγκέφαλοι νεοναζί, από το διαβόητο «Τάγμα του Αζόφ» από την μεριά της Ουκρανίας και άρχισαν οι αγριάδες ένθεν και ένθεν, το πρόσχημα ήταν ήδη έτοιμο.

Όμως η Ουκρανία αποτελούσε αρχικά μόνο το πρώτο τμήμα αυτού που θα ήταν η συνολική επιχείρηση, καθώς σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας και των άλλων του περιβάλλοντος του Πούτιν, ο Ζελένσκι θα έφευγε από τις πρώτες μέρες, ενώ ούτε ο ουκρανικός στρατός, ούτε οι Ουκρανοί πολίτες επρόκειτο να προβάλουν αντίσταση.

Η μεγάλη στρατιά που είχε συγκεντρωθεί βόρεια του Κιέβου στο έδαφος της Λευκορωσίας, είχε σκοπό να προελάσει δυτικά προς την Πολωνία και είτε να εισβάλει είτε να την τρομοκρατήσει τόσο ώστε να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ, μετά την εγκατάσταση φιλορωσικού καθεστώτος.  Το ίδιο πλάνο θα εφαρμοζόταν και στις τρεις δημοκρατίες της Βαλτικής, την Εσθονία, την Λιθουανία και την Λετονία.

Όμως μια από τις παραμέτρους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο, στην εκτίμηση των Ρώσων συμβούλων του Πούτιν, ήταν η περίπτωση της Γερμανίας και της σύνδεσης με τα ρωσικά πετρέλαια. ΟΙ Ρώσοι υπολόγιζαν, ότι οι Γερμανοί θα αντιδρούσαν στην λήψη μέτρων κατά της Μόσχας λόγω της εξάρτησης των Γερμανών από τα ρωσικά πετρέλαια, που από την άλλη μεριά είναι και ο καλύτερος πελάτης της Ρωσίας, αφού οι αγορές πετρελαίου της Γερμανίας από την Ρωσία, δίνουν στην Ρωσία, ένα δισεκατομμύριο δολάρια της ημέρα. Οι Αμερικανοί προειδοποιούσαν από χρόνια τους Γερμανούς για τους κινδύνους που είχε η εξάρτηση της Γερμανίας, από έναν μόνο προμηθευτή, όταν μάλιστα αυτός ο προμηθευτής είναι η Ρωσία του Πούτιν.Και όπως αποδείχτηκε είχαν δίκιο.

Ο Πούτιν όμως γνώριζε και κάτι άλλο. Ότι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, ήταν εξαγορασμένο από την Ρωσία. Και δεν υπάρχει ίσως στα παγκόσμια χρονικά πιο «ξεφωνημένη» περίπτωση από αυτήν του πρώην Καγκελαρίου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, που κυβέρνησε από το 1998 ως το 2005, από τον οποίο ξεκίνησαν όλα και η σύνδεση των προσωπικών του συμφερόντων, στην εξάρτηση της Γερμανίας από τα ρωσικά πετρέλαια. Αμέσως μετά την παραίτηση του από την Καγκελαρία, προσελήφθη ως ανώτατο στέλεχος στην ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία Γκαζπρομ, μια θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα. Ο μισθός του είναι βέβαια, ανάλογος των υπηρεσιών που έχει προσφέρει στην Ρωσία. Η πρώην Ανατολικογερμανίδα Άνγκελα Μέρκερ που κυβέρνησε την Γερμανία επί 15 χρόνια μέχρι πέρσι που παραιτήθηκε, δεν είχε και μεγάλη αντίρρηση σε όλα αυτά. Ήταν μάλιστα αυτή που είχε την ιδέα για την δημιουργία του  Nord Stream 2, που θα έκανε απόλυτη την εξάρτηση της Γερμανίας από την Ρωσία. Το πόσο σημαντικά ήταν όλα αυτά στις τωρινές εξελίξεις, φαίνεται από το ότι η πρώτη απόφαση του νεοεκλεγέντα Καγκελαρίου της Γερμανίας Όλαφ Σολτς, στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, όταν ξέσπασε η κρίση, ήταν η κατάργηση του Nord Stream 2.

Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, επειδή τα λεφτά από το πετρέλαιο είναι πάρα πολλά, ενώ οι πολιτικοί που κυβερνούν τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, έχουν έναν πεπερασμένο αριθμό, ο Πούτιν πριν ξεκινήσει η εισβολή, ήταν σίγουρος πως έχοντας εξαγοράσει ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της Κεντρικής Ευρώπης, δεν επρόκειτο να υπάρξουν αντιδράσεις ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε από το ΝΑΤΟ. Τον Μακρόν δεν μπορούσε να τον εξαγοράσει γιατί η Γαλλία δεν εξαρτάται από τα πετρέλαια της Ρωσίας, αφού καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της από τα δικά της εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας.

Η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως, αλλά και του ΝΑΤΟ, ήταν μια τεράστια έκπληξη για τον Πούτιν και αυτό δικαιολογεί και τον τρόμο που έπαθε τρεις μέρες μετά την εισβολή, όταν ενεργοποίησε το σύστημα «αποτροπής», δηλαδή τα πυρηνικά της Ρωσίας.

Άλλο είναι να περιμένεις πως σε τρεις μέρες θα έχεις φτάσει μέχρι την Πολωνία και άλλο είναι να έχεις κολλήσει στο πρώτο χαντάκι που συνάντησες στην Ουκρανία.

Αν και ο Πούτιν έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη, δεν είναι ούτε  έξυπνος, ούτε  γενναίος. Είναι και λίγο ψώνιο αν κρίνει κανείς από τις ημίγυμνες φωτογραφίες του να κάνει ιππασία ή άλλα σπορ. Ο Αλ Καπόνε ήταν ας πούμε πιο έξυπνος αλλά κι αυτός τελικά την πάτησε από την εφορία. Τα δυο τελευταία χρόνια καθώς ο Πούτιν φοβόταν τον κορωνοϊό, τα έχει περάσει απομονωμένος, ενώ όσοι τον συνατούσαν ή περνούσαν πρώτα καραντίνα 14 ημερών, είτε τον έβλεπαν από απόσταση 7 μέτρων, όπως είδαμε στην συνάντηση του με τον Μακρόν.

Σε σχέση με το στρατηγικό του δαιμόνιο κανείς δεν έχει καταλάβει τι προσπαθεί ακόμη να καταφέρει με την εμπλοκή του ρωσικού στρατού στην Συρία ή στην Λιβύη.

Ρεαλιστικά η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι μια τραγωδία για τον ρωσικό στρατό.

 Εδώ και τρεις εβδομάδες,η μεγάλη και καλά εξοπλισμένη ρωσική στρατιά, έχει καθηλωθεί από τον ελάχιστα εξοπλισμένο ουκρανικό στρατό. Η ρωσική δύναμη που εδώ και δέκα μέρες υποτίθεται θα έκανε την εισβολή στο Κίεβο έχει καθηλωθεί και σε κάποια σημεία έχει απωθηθεί από τις ουκρανικές δυνάμεις.

Συγχρόνως μια άλλη πραγματικότητα έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της.

Καθώς  ένα μεγάλο μέρος του συνόλου του ρωσικού στρατού παραμένει εγκλωβισμένο σε μια φονική αναμέτρηση στην Ουκρανία και να υφίσταται όσες απώλειες υφίσταται σε εξοπλισμό αλλά και σε έμψυχο υλικό, ένας άλλος στρατός Νατοϊκός αυτή τη φορά, αποτελούμενος από 100.000 άνδρες, κάνει ασκήσεις που θα κρατήσουν για μήνες στην δυτική περίμετρο της Ρωσίας.

Ένα μεγάλο μέρος του ρωσικού ναυτικού, που του δίνει ένα πλεονέκτημα – ίσως – στην πολιορκία της Οδησσού, από μια άλλη άποψη είναι εγκλωβισμένο στην Μαύρη Θάλασσα, αποτελώντας έναν πρώτης τάξεως στόχο, ενώ δεν έχει επί του παρόντος διέξοδο προς την Μεσόγειο, καθώς η Τουρκία έχει κλείσει τα στενά του Βοσπόρου.

Γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τίποτα αυτή τη στιγμή.

Σε μια συνθήκη που μπορεί να εξελιχθεί σύμφωνα με το καλύτερο, αλλά και σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχουν προβλέψεις.

Μέσα σε τρεις εβδομάδες ο Πούτιν έχει καταφέρει να γυρίσει την Ρωσία 100 χρόνια πίσω, από το 2022 στο 1917, στο τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου όταν είχε αρχίσει να καταρρέει το καθεστώς του Τσάρου. Μόνο που τώρα στην θέση βρίσκεται ο Πούτιν.

Ο ίδιος ο Πούτιν δεν προβλέπεται να καταρρεύσει, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση, παρόλο που κάθε μέρα που περνάει πιέζεται περισσότερο, από τον Χρόνο, το Χρήμα και τα Φέρετρα. Εξ άλλου αυτό το θέμα δεν αφορά την Δύση. Είναι θέμα των ίδιων των Ρώσων.

Αργά ή γρήγορα ο Πούτιν εκτός από «εγκληματίας ειρήνης» που ήταν ως τώρα με τις δολοφονίες και φυλακίσεις πολιτικών του αντιπάλων θα χαρακτηριστεί και ως «εγκληματίας πολέμου» για τους φόνους αμάχων. Εναπόκειται στον επιτιθέμενο να αποδείξει ότι δεν στόχευε αμάχους. Είναι και οι καταγεγραμμένες και αποδεδειγμένες απαγωγές Δημάρχων από τον ρωσικό στρατό είναι άλλο ένα μελανό σημάδι, που θυμίζει γκανσγκστερικές πρακτικές..

Τέλος πάντων αν σε κάποια στιγμή ο Πούτιν χάσει την «εργασία» του – λέμε τώρα -θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις τον ρόλο του «κακού», στην επόμενη ταινία Τζέιμς Μποντ, υποδυόμενος απλώς τον εαυτό του…