H μεγάλη αμμουδιά στην παραλία του νησιού που έρχομαι κάθε καλοκαίρι εδώ και δεκαπέντε χρόνια, παραμένει ίδια. Τα νερά της θάλασσας ούτε έχουν ανέβει ούτε έχουν κατέβει. Ανάλογα με το πως ήταν ο περασμένος χειμώνας και με το πόσο δυνατό ήταν το κύμα που έφερνε ο νοτιάς, η άμμος στα ρηχά, άλλες φορές σκεπάζει τις επίπεδες πλάκες που κρύβονται εδώ, σε κάτι που πιυθανόν κάποτε να ήταν ένα αρχαίο λιμάνι, ή τις αφήνει ακάλυπτες. Οι παρέες που έρχονταν εδώ έχουν αλλάξει εδώ και χρόνια. Όσων η ζωή άλλαξε μετά από κάποιο χωρισμό, αναζητούν άλλες παραλίες. Κάποιο εξακολουθούν να έρχονται τακτικά κάθε καλοκαίρι. Κάποια παιδιά που ήταν τότε νεογέννητα, είναι πια στην εφηβεία.

Τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Τα πιτσιρίκια, που πια είναι λιγότερο πιτσιρίκια έχουν εφεύρει ένα νέο παιχνίδι. Έχουν στήσει ένα φιλέ για βόλεϊ, αλλά παίζουν με ρακέτες και ένα μπαλάκι του τένις. Το ηλιοβασίλεμα την πιο ωραίa ώρα της ημέρας η θάλασσα παίρνει ένα μολυβί χρώμα και αν βουτήξεις εκείνη την ώρα, το τοπίο μοιάζει σαν να ανήκει σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Τίποτα δεν μοιάζει ικανό να αλλάξει αυτήν την εικόνα.

Πιθανόν να παραμείνει έτσι όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Αλλά μπορεί και όχι.

Κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα προς τα ανατολικά πριν από περίπου δυο βδομάδες, η Κίνα είχε αρχίσει να βομβαρδίζει ανελέητα την θάλασσα περιμετρικά της Ταϊβάν. Βαλιστικοί πύραυλοι, κανονικοί πύραυλοι, ρουκέτες, βόμβες, πυρά απο αερολάνα, πλοία και υποβρύχια, έκαναν μια μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης, δίνοντας μια ευκαιρία στους Αμερικανούς και στις υπόλοιπες χώρες της Δύσης, να αξιολογήσουν καλύτερα και πιο αποκαλυπτικά τη στρατιωτική δύναμη της, η οποία με την δύναμη πυρός που διαθέτει, έχει μέχρι στιγμής σκοτώσει εκατομμυρια ψάρια που αμέριμνα έκαναν την βόλτα τους στα νερά του Ειρηνικού, που για δεύτερη φορά στην ιστορία του, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, θα μπορούσε να αλλάξει ονομασία και να ονομάζεται πια "Πολεμικός".

Είναι το μέτρημα της δύναμης και το κυρίως μενού της μεγάλης αναμέτρησης που κάποια στιγμή, είτε τώρα είτε αργότερα, είναι πιο πιθανό παρά απίθανο να ξεσπάσει ανάμεσα στην Δύση και στην Ανατολή, που αυτή τη στιγμή μετρούν διαφορετικούς συμμάχους και αντιπάλους από ότι στην προηγούμενη αναμέτρηση.

Η Ιστορία έχει αποδείξει, ότι όταν υπάρχουν κάποιες μεγάλες δυνάμεις, που αλληλοαμφισβητούνται, το θέμα λύνεται μόνο με μια πολεμική σύγκρουση. Τα τελευταία τριάντα χρόνια είχαμε ζήσει με την εντύπωση και με την ελπίδα, ότι ο κόσμος δεν είναι αναγκαστικά συγκρουσιακός. Όπως φαίνεται κάναμε λάθος.

Και από μια μεριά, είναι καλύτερα που αποκαλύφθηκε τώρα αυτή η συγκρουσιακή πραγματικότητα παρά αργότερα.

Το μέρος της "Δύσης" και το μέρος της "Ανατολής" που βρίσκονται σε συγκρουσιακή πορεία σε αυτή τη συγκυρία, είναι δυο κόσμοι αντίθετοι, σε Ιστορία, τρόπο ζωής, αξίες και τρόπο διακυβέρνησης, που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Ο Σι Ζι Πινγκ, ο δικτατόρας της Κίνας, περιμένει ανανέωση της θητείας του για άλλα 5 χρόνια μέσα στο φθινόπωρο και θα ήθελε η καριέρα του να ολοκληρωθεί με την προσάρτηση της Ταϊβάν, κάτι που είναι σχετικά δύσκολο να γίνει χωρίς να εμπλακεί με τους Αμερικάνους, σε ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις ημέρες της "αυτοκρατορίας" του Σι και μέσα στα τελευταία χρόνια η Κίνα μεταμορφώθηκε σε μια υπερδύναμη οικονομικά και στρατιωτικά και  έχει επιδοθεί σε ένα κυνήγι για να αυξήσει της επιρροή της παγκόσμια και σε μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει. Με τον μεγαλύτερο αριθμητικά στρατό στον κόσμο εξ αιτίας του τεράστιου πληθυσμού της και με ένα εξελιγμένο οπλοστάσιο, θα ήθελε αν αυτό καταστεί δυνατόν να κατακτήσει και το κόσμο.

Είναι η μοίρα των υπερδυνάμεων.

Ο άλλος πόλος του συμπλέγματος της "Ανατολής" είναι η Ρωσία του Πούτιν, που θεώρησε σκόπιμο να αμφισβητήσει την παγκόσμια τάξη και την κυριαρχία των Αμερικανών και της Δύσης, ξεκινώντας την εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Στην πραγματικότητα η Ρωσία είχε ξεκινήσει τον πόλεμο αρκετά χρόνιοα νωρίτερα. Από τότε που ανέλαβε την εξουσία έχοντας διαβλέψει τις αδυναμίες και την ανεκτικότητα της δημοκρατικής Δύσης, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Δύση ακριβώς και εξ αιτίας του συστήματος της μπορούσε εύκολα να κατακτηθεί εκ των έσω. Από τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του οι δημιουργημένοι από τον ίδιο ολιγάρχες - κάποιο είχαν δημιουργηθεί και από τον προκάτοχο του Γέλτσιν - είχαν αναλάβει να διεισδύσουν οικονομικά στις χώρες της Δύσης και να καταλάβουν καίριες οικονομικές θέσεις. Συγχρόνως εκμεταλλευόμενος την δημιουργία των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, μια πραγματική στρατιά από ρωσικά τρολ προπαγάνδιζαν ανελέητα υπέρ των ρωσικών θέσεων, αλλά συγχρόνως γέμιζαν με fake news την ενημέρωση, δημιουργώμτας μια άνευ προηγουμένου σύγχιση στους έτσι κι αλλιώς μπερδεμένους κατοίκους των δυτικών χωρών. 

Ο Πούτιν γέννημα και θρέμα του κόσμου της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ξέχασε ποτέ τις καταβολές του και δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την επακόλουθη κατάρρευση του κύρους της υπερύναμης του Ψυχρού Πολέμου.

Όπως και όλη η υπόλοιπη "Ανατολή", ο Πούτιν θαυμάζει, μισέι και αισθάνεται κόμπλεξ απέναντι στην Δύση την οποία και θα ήθελε να καταστρέψει. Εκτός από αυτό ο ίδιος ο Πούτιν έχει και ένα μεγάλο προσωπικό κόμπλεξ εξ αιτίας του μικρού ύψους του, που δεν ταιριάζει με το παρουσιαστικό ενός μεγάλου ηγέτη. Καθώς το φθινόπωρο πρόκειται να κλείσει τα 70 του χρόνια, γνωρίζει από καιρό ότι δεν έχει και μεγάλα περιθώρια πια. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για όλους και αν κατά πάσα πιθανότητα δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο από τους εξωτερικούς εχθρούς του, ξέρει ότι δεν θα έχει μεγάλα περιθώρια επιβίωσης, από τους ανταγωνιστές του στο κλειστό κύκλωμα εξουσίας της Ρωσίας.

Στρατιωτικά όλα τα πλάνα του ήταν λάθος. Ξεκίνησε με την πεποίθηση ότι η Ουκρανία θα έπεφτε σε τρεις μέρες και ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένσκι θα το έβαζε στα πόδια, πράγμα που στην συνέχεια θα του επέτρεπε να στραφεί προς της προσάρτηση της ανέτοιμης Μολδαβίας, αλλά και των χωρών της Βαλτικής, ή ίσως και κάποιων χωρών του πρώην Σοβιετικού μπλοκ, όπως της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας. Σκόνταψε όμως πάνω στην αντίσταση των Ουκρανών, καθώς οι μάχες κοντά στο Κϊεβο κατέληξαν σε μια πανωλεθρία της στρατιάς που επιχειρούσε εκεί.

Τόσο ο Πούτιν όσο και οι στρατιωτικοί όλου το κόσμου, είχαν μείνει με το δόγμα του πολέμου, που έγινε σαφές στην διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλέμου και παρέμεινε ισχυρό μέχρι και την δεύτερη εκστρατεία των Αμερικανών στο Ιράκ. Το δόγμα έλεγε που η κατάκτηση μιας χώρας επιτυγχάνεται μέσω των τανκς, του πεζικού που τα συνοδεύει και της αεροπορίας. Αυτό δεν ισχύει πια. Τόσο τα τανκς όσο και το πεζικό όσο και η αεροπορία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα από τα σύγχρονης εποχής όπλα, όπως οι σχετικα φτηνοί φορητοί εκτοξευτήρες πυραύλων, όπως οι Σίνγκερ και Τζάβελιν και τα επίσης σχετικά φτηνα, μη επανδρωμένα πολεμικά και αναγνωριστικά αεροσκάφη όπως τα πολύ πετυχημένα τουρκικά Bayraktar, που έκαναν θραύση στην Ουκρανία.

Έτσι ο Πούτιν αναγκάστηκε να ξεχάσει τους αρχικούς στόχους του και η ρωσική στρατιά αναδιπλώθηκε και πλέον διεξάγει τον πόλεμο βομβαρδίζοντας από μακριά και αποφεύγοντας όταν είναι δυνατόν τις μάχες σώμα με σώμα, ώστε να περιορίσει τις απώλειες. 

Αλλά και το τωρινό πλάνο του Πούτιν να κατακτήσει την ανατολική Ουκρανία είναι κι αυτό λανθασμένο και αδιέξοδο. Αν τελικά καταφέρει τον σκοπό του, θα είναι υποχρεωμένος να έχει μόνιμα στρατεύματα εκεί για να προστατεύουν τα εδάφη και τα καθεστώτα που θα εγκαταστήσει εκεί. Αυτά όμως τα εδάφη, τα στρατεύματα και τα καθεστώτα, θα είναι στην διάρκεια ενός μέλλοντος που μπορεί να κρατήσει σε μάκρος, ευάλωτα σε πυραυλικές επιθέσεις που θα εξαπολύονται από μακριά και με ασφάλεια από τους Ουκρανούς.

Η Ρωσία του Πούτιν έκανε το ίδιο λάθος που έκανε και η Σοβιετική Ένωση των προκατόχων του στον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο. Έβαλε όλο το βάρος τηα ανδιοργάνωση της οικονομίας, στην ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων και παραμέλησε όλο το υπόλοιπο εύρος της οικονομίας. Η Ρωσία , η πιο μεγάλη σε έκταση χώρα στον κόσμο, σχεδόν διπλάσια και από τις ΗΠΑ και από την Κίνα, είναι οικονομικά ένας νάνος οπλισμένος σαν αστακός, με όπλα που μπορούν να καταστρέψουν και τον δικό μας πλανήτη και αρκετούς από το υπόλοιπο ηλικαό μας σύστημα.

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, η Ρωσία σε λίγα χρόνια θα είναι ένας χρήσιμος υποτελής της Κίνας, που δεν θα χάσει την ευκαιρία, να την βάλει ολοκληρωτικά κάτω από τον έλεγχο της.

Καμιά λύση δε μοιάζει αξιόπιστη για το μέλλον της σύγκρουσης  στην Ουκρανία, καθώς ο Πούτιν δεν μπορεί να τελειώσει αυτόν το πόλεμο ακόμη και να ήθελε. Εκτός κι αν η Δύση κουραστεί να στηρίζει την Ουκρανία.

Η Δύση η οποία πιάστηκε τελείως απροετοίμαστη γι αυτόν τον πόλεμο, παρ` όλο που τα σημάδια ήταν φανερά πό καιρό. Η ευθύνη ανήκει κυρίως στην Γερμανία και σε δύο κυρίως πρόσωπα. Τους πρώην Καγκελάριους Γκέρχαρντ Σρέντερ και Άντζελα Μέρκελ, που μέσα στα χρόνια δημιούργησαν μια απόλυτη εξάρτηση από τα πετρέλαι και το φυσικό αέριο της Ρωσίας, ενώ και περίπτερο να έχεις ξέρεις ότι δεν μπορείς να εξαρτάς την ύπαρξη σου από έναν μόνο προμηθευτή. Το αν αυτό έγινε επίτηδες ή κατά λάθος, είναι κάτι με το οποίο θα ασχοληθούν οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Η σύγκρουση λοιπόν ανάμεσα σε αυτούς τους δυο κόσμους , της "Ανατολής" και της "Δύσης", είναι αναπόφευκτη και το μόνο που δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς είναι αν θα ξεκινήσει αύριο ή σε κάποια άλλη ευκαιρία. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος αργά ή γρήγορα θα έρθει και είναι πολύ πιθανόν να εξελιχθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Και αν κάτι τον καθυστερήσει είναι το ότι όλοι γνωρίζουν πως όποιος τραβήξει πρώτος την "σκανδάλη", υπογράφει και την δική του καταδίκη.

Όλοι αυτοί όμως, όπως και εμεί λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

Και ο ξενοδόχος στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο πλανήτης πάνω στον οποίο κατοικούμε.

Φέτος ήταν το καλοκαίρι που έγινε σαφές σε όλους μας ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Το ότι η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη είναι ένα γεγονός το γνωρίζουμε όλοι. Φέτος όμως οι κάτοικοι της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας κατάλαβαν καλύτερα τι σημαίνει αυτό μετά από τρεις απανωτούς καύσωνες στην διάρκεια του Ιουλίου, όπου η ζέστη ξεπέρασε τους 42 βαθμούς. Ακόμη και η αρκετά πιο βόρεια Αγγλία σημείωσε ρεκόρ όλων των εποχών καθώς η θερμοκρασία εκεί ξεπέρασε τους 40 βαθμού για πρώτη φορά.

Ακόμη πιο ανησυχητικό ήταν το γεγονός ότι εκτός από τους παγετώνες και τα χιόνια που λιώνουν για πρώτη φορά παρατηρήθηκε μειωμένη στάθμη των ποταμών των υδάτων. Η στάθμη του Ρήνου κατέβηκε τόσο χαμηλά που για πρώτη φορά δημιούργησε προβλήματα στα φορτηγά πλοία που πλέουν εκεί μεταφέροντας εμπορεύματα. Και στην Γάλλία η στάθμη του Σηκουάνα κατέβηκε για πρώτη φορά σε τόσο χαμηλά επίπεδα, που επίσης άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα. Επίσης σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη παρατηρήθηκε αλλοίωση των εδαφών, που παραπέμπουν σε εικόνες από περιοχές της Αφρικής σε περίοδο ξηρασίας.

Η ξηρασία ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο για την Ευρώπη, εμφανίστηκε με τέτοια ένταση για πρώτη φορά, πράγμα που αναγκασε για πρώτη φορά περιοχές της Αγγλίας, να κηρύξουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω ξηρασίας και πολλοί αναγκάζονται να παίρνουν νερό με δελτίο. Στα υπέροχα λιβάδια και τους αγρούς της μαγευτικής Τοσκάνης, τα χωράφια με τους ηλίανθους έχουν μαραθεί. 

Επίσης κάθε καλοκαίρι με αυξανόμενους ρυθμούς τα δάση καίγονται στο βόρειο ημισφαίριο από την Καλιφόρνια μέχρι τη Ισπανία, την Ιταλία την Ελλάδα και την Τουρκία. Και όλοι μιλούν πλέον για "μέγα" ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, πραγματικά θηρία της φύσης που ενισχύονται από τούς καύσωνες και τους ανέμους που τους συνοδεύουν. Όπως και όλοι γνωρίζουμε ότι από το φθινόπωρο με τι βροχές θα μιλάμε πλέον και για "μεγά" πλημμύρες, που εδώ και χρόνια γίνονται όλο και χειρότερες.

Αυτά όλα συμβαίνουν καθώς η θερμοκρασία στον πλανήτη έχει ανέβει μόνο και 1,1 βαθμό, ενώ οι προβλέψεις σε κάποιο βάθος χρόνου μέχρι το τέλος του αιώνα είναι για περαιτέρω άνοδο 2,3 βαθμών στο καλύτερο σενάριο και για ανοδο 3,3 βαθμών στο χειρότερο.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει απλώς ότι κάποιες εποχές του χρόνου, κάποια σημεία του πλανήτη δεν θα είναι βιώσιμα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε ένα σχετικά καλό. Ότι έχει στρέψει την προσοχή όλων μας σε ανανενώσιμες και βιώσιμες πηγές ενέργειας και απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.

Καλώς να έρθει, αλλά αυτή η μετατόπιση γίνεται σχετικά αργά και επίσης η ίδια η μετατόπιση θα φέρει άλλες κοσμογονικές αλλαγές. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα έχει στηριχθεί εδώ και έναν αιώνα στα ορυκτά καύσιμα, μια τεράστια βιομηχανία που δίνει ενέργεια στον πλανήτη. Για να γίνει αυτή η αλλαγή θα έπρεπε να αλλάξει όλο το δεδομένο παραγωγής ενέργειας, που τώρα βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα.

Από άλλη μεριά κάτι τέτοιο θα επέφερε κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές. Όλα τα κράτη που έχου στηρίξει την ύπαρξη τους στην παραγωγή ορυκτών καυσίμων θα κατέρρεαν με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Η Ρωσία για παράδειγμα που η οικονομία της σηρίζεται στα τεράστια αποθέματα ορυκτών καυσίμων που διάθέτει θα κατέρρε, όπως θα κατέρρεαν και όλα σχεδόν τα κράτη της Μέσης Ανατολής, με ότι αυτό συνεπάγεται σε ξέσπασμα πολέμων και γιγαντιαίες μετακινήσεις πληθυσμών.

Όπως έδειξε όμως το φετινό καλοκαίρι και όπως προέβλεπαν κάποια μελλοντολογικά σενάρια στο μέλλον οι πόλεμοι δεν θα γίνονται μόνο για το πετρέλαιο αλλά και για το νερό.

Και αν τα ποτάμια έδειξαν να στερεύουν φέτος στην Ευρώπη, εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα συμβεί σε περιοχές με πιο θερμό και ξηρό κλίμα, στις περιοχές της Μέσης Ανατολής για παράδειγμα.

Κάποια σενάρια λένε, ότι σε κάποιο βάθος χρόνουν οι μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες, θα θυμίζουν την Αφρική. Αν το σενάριο της ερημοποίησης σημερινών εύκρατων περιοχών γίνει πραγματικότητα, τότε στο τέλος του αιώνα οι μεσογειακές ευρωπαΊκές χώρες, θα θυμίζουν την βόρεια Αφρική.

Η προσπάθεια για μετατόπιση της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές είναι καλή αλλά κάποια άλλοι αριθμοί λένε πως τίποτα δεν μπορεί να αναστρέψει το δυσοίωνο μέλλον. Πριν από πενήντα χρόνια όσοι ασχολούνται με το θέμα υπολόγιζαν ότι η ανθρωπότητα θα έφτανε τα 7,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους γύρω στο 2050. Τώρα έχουμε 2022 και ο αριθμός αυτός έχει ξεπεραστεί από καιρό. Οι σχετικοί υπολογισμοί λένε πως μέχρι το 2050 θα έχουμε φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια. Στα περίπου τριάντα χρόνια που μεσολαβούν μέχρι τότε, δεν υπάρχει η δυνατότητα για να δημιουργηθούν υποδομές και ότι άλλο χτρειάζεται για να προστεθούν άλλο 1,5 δισεκατομμύριο άτομα που θα χρειάζονται τροφή και ενέργεια. Φέτος και μέχρι τον Ιούλιο η ανθρωπότητα είχε παράξει όσα μπορεί να παράξει και από τώρα μέχρι το τέλος του χρόνου πρέπει να ζει από τα αποθέματα. Καταλώνει δηλαδή το "κεφάλαιο" της και αυτή η ισορροπία θα γίνεται χειρότερη όσο περνάνε τα χρόνια.

Κι έτσι λοιπόν φτάνουμε σ` αυτό το τέλος του καλοκαιριού του 2022 και αν ήμασταν οραματιστές όπως ο Ιωάννης της Αποκάλυψης θα μπορούσαμε να δούμε τους 4 Ιππότες της, με το Λευκό, το Κόκκινο, το Μαύρο και το Πράσινο άλογος τους να καλπάζουν προς το μέρος μας.

Καθσιμένος τώρα σε σημείο που μπορώ να βλέπω την θάλασσα με το ελφρό βοριαδάκι που έχει στείλει τις μωβ μέδουσες μακριά και βλέποντας αυτούς που είναι μαζεμένοι στην μικρή παραλία, είναι δύσκολο να φανταστώ τους Ιππότες της Αποκάλυψης, που σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες είναι η Κατάκτηση, ο Πόλεμος, ο ΛΙμός και ο Θάνατος.

Ρίχνοντας όμως μια ματιά στις ειδήσεις μπορώ να δω και την κατάκτηση και τον πόλεμο και τον λιμό και τον θάνατο σαν μια τέλεια καταιγίδα που συγκλίνει προς το μέρος μας από το φθινόπωρο. Μπορώ να δω μάλιστα και μια παραλλαγή καθώς στην τωρινή συγκιρία εκτός από τον λιμό, υπάρχει και ο λοιμός.

Εδώ και δυόμισι χρόνια η ζωή μας έχει συμπεριλάβει και αρκετά από αυτά που νομίζαμε πως θα τα βλέπαμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Από τον Σεπτέμβριο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τρεις - τέσσερις επιστημονικές φαντασίες μαζί.

Το κορωνοΪό τον έχουμε συνηθίσει και έχει γίνει πια μέρος της κανονικότητας μας. Όλοι μας έχουμε ήδη πολλά άτομα που τον έχουν περάσει στον περίγυρό μας, κάποιοι εύκολα, κάποιοι πιο δύσκολα. Από το Σεπτέμβριο κανείς δεν πρόκειται να σας επιβάλει να φοράτε μάσκες, να κάνετε εμβόλιο ή να προσέχετε. Είναι τέτοια η πίεση της οικονομίας που πια δεν αντέχει άλλους περιορισμούς. Όποιος θέλει να προσέχει, θα προσέχει, όπως το καταλαβαίνει ο ίδιος.

Το ποια προβλήματα θα υπάρξουν σε σχέση με τα καύσιμα, το πετρέλαιο θερμανσης και κίνησης και το φυσικό αέριο, θα τα δούμε. Το πόσο θα πιεστεί ο καθένας, είναι κάτι που θα το γνωρίσει ο ίδιος.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν δείχνει να σταματάει πολύ σύντομα. Η παράνοια ενός ανθρώπου που θέλει να γίνει ο καινούργιος Μεγάλος Πέτρος έχει στείλει ήδη γύρω στους 50.000 Ουκρασνούς και άλλους τόσους Ρώσους στον άλλον κόσμο. Μπορεί ο αριθμός να είναι λάθος. Μπορεί να είναι οι μισοί ή μπορεί να είναι και οι διπλάσιοι. Πως να μετρήσεις τους νεκρούς σε έναν τέτοιο πόλεμο.

Η Ανατολή και η Δύση θα συνεχίσουν να χορεύουν στον ρυθμό της σύγκρουσης και κανείς δεν ξέρει, πότε θα γίνει. Με τόσους τρελούς σ` αυτόν τον πλανήτη, είνια δύσκολο να κάνεις προβλέψεις.

Όπως είχε πει κάποτε ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη : "Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει" δηλαδή "Πολλά τα φοβερά, μια τίποτα δεν υπάρχει πιο φοβερό από τον άνθρωπο". Και το "φοβερό" μπορεί κανείς να το μεταφράσει και με την καλή και με την κακή έννοια...