Το χρώμα είναι ένα από τα βασικά στοιχεία ενός αρχιτεκτονικού σχεδίου. Θα παίξει με το φως, θα δέσει με το περιβάλλον, θα αναδείξει ένα κτίριο εξωτερικά και θα δώσει μία άλλη διάσταση στο εσωτερικό του. Ανάλογα με τη σχολή, την περίοδο και τη χώρα στην οποία ετοιμάζεται ένας χώρος, είναι και η χρήση των χρωμάτων. Άλλο πράγμα ο αυστηρός Ευρωπαικός βορράς, διαφορετικές οι ‘’συντηρητικές’’ ΗΠΑ, έξω καρδιά τα νότια της Αμερικής. Από που όμως πηγάζει αυτή η αγάπη των λατινοαμερικανών για το χρώμα;

Περνώντας από τις Μεξικάνικες συνοικίες του Los Angeles, λίγα πράγματα θυμίζουν τη χώρα καταγωγής των ιδιοκτητών. Ξύλινες κατασκευές, συνήθως λευκού ή κάποιου ουδέτερου χρώματος, που δεν ξεφεύγει από τη κοινή αισθητική των ΗΠΑ. Όταν όμως οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν μια επίσκεψη στην πατρίδα, στα χωριά του Μεξικού από όπου ξεκίνησαν προς αναζήτηση μιας πιο άνετης, οικονομικά, ζωής, το χρώμα κάνει πάρτι.

Γαλάζιο, πράσινο, ώχρα, κίτρινο και φυσικά άπειρες αποχρώσεις του ροζ, δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό, σαν από πάντα έτοιμο για ινσταγκραμικές φωτογραφίες. Και όμως, έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στην ιστορία, στα χρόνια των Αζτέκων και των Μάγια και των κτιρίων τους από στόκο ή ασβεστόλιθο. Υλικά που αναδείκνυαν το χρώμα και με αυτό καλύπτονταν από άκρη σε άκρη στο νότιο κομμάτι της ηπείρου, δηλώνοντας τη δύναμη και το στάτους του κάθε ιδιοκτήτη.

Ο σεβασμός στην παράδοση και την κουλτούρα των περιοχών, πέρασε σαν στο dna των ανθρώπων των επόμενων γενιών. Δεν ήταν δυνατό να μην τους επηρεάσει και στο επαγγελματικό κομμάτι, με τους αρχιτέκτονες να οραματίζονται τα σχέδιά τους ως μέρος ενός τοπίου και να παίζουν με νέες αποχρώσεις, δημιουργώντας μια παλέτα με ονομασία προέλευσης. Μία από τις αγαπημένες τους βάσεις, το ροζ.  Είτε ο δημιουργός λέγεται Barragan, είτε Bermudez, είτε Ramon Valdiosera με τον όρο ‘’Rosa Mexicano’’, όλοι τους έχουν εξυμνήσει και άλλοι πολλοί εξυμνούν το χρώμα που μπορεί να πάρει τόσες διαφορετικές μορφές και εντάσεις, μεταβάλλοντας τα συναισθήματα που προκαλεί με τεράστια ευκολία.

Αν την ερώτηση για τα χρωματιστά σπίτια της λατινικής Αμερικής δεν την κάνεις σε έναν αρχιτέκτονα, αλλά σε έναν κάτοικο μιας μικρής πόλης, η απάντηση που θα πάρεις είναι πως φέρνει τουρίστες. Και είναι γεγονός. Οι φωτογραφίες από τα χρωματιστά σπίτια χωρών όπως το Ελ Σαλβαδόρ, της Βραζιλίας, η της Βενεζουέλας, κάνουν το γύρω του κόσμου, ξυπνώντας επιθυμίες και οδηγώντας σε προγραμματισμούς.

Αν τώρα βρεθείς σε ένα μικρό, απομακρυσμένο χωριό, μακριά από τα τουριστικά πλήθη και ρωτήσεις γιατί οι τοίχοι είναι χρωματιστοί σε όλη τη βεντάλια του ουράνιου τόξου, εκεί ο απλός άνθρωπος με την απίστευτη ειλικρίνεια θα σε ρωτήσει ‘’πως αλλιώς θα βρίσκει ο ταχυδρόμος το σπίτι;’’.