"Καλέ αυτός είναι φτυστός ο θείος μου, ο Όσκαρ" φέρεται να αναφώνησε το 1929 η βιβλιοθηκάριος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, Μάργκαρετ Χέρικ,βλέποντας το επίχρυσο αγαλματίδιο, σχεδιασμένο από τον Σέντρικ Γκίμπονς- τότε αρχισχεδιαστή  της MGM. Από τότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η ονομασία "Όσκαρ" και για την πατρότητά της ερίζουν εκτός από τη βιβλιοθηκάριο, η Μπέτυ Ντέιβις και ο Σίντνεϊ Σκάλσκι. 

Πότε όμως θεσπίστηκε ο θεσμός των βραβείων για τα οποία κάθε χρόνο καθηλώνονται εκατομμύρια άνθρωποι στους τηλεοπτικούς δέκτες τους για να παρακολουθήσουν; 

Τί κι αν πρόκειται για μια πολύωρη αναμετάδοση... Η τελετή απονομής των διάσημων Βραβείων Όσκαρ (Oscar Academy Awards) έχει τεράστια θεαματικότητα και σύσσωμο το κοινό της ανανεώνει το ραντεβού για την επόμενη χρονιά... Για καιρό μετά από εκείνη τη μέρα, το ενδιαφέρον για τους διάσημους προσκεκλημένους και το στυλ τους, τους λόγους των βραβευθέντων και για όλα τα παραλειπόμενα παραμένει αμείωτο... Θα λέγαμε ότι είναι "το γεγονός της χρονιάς"...

Όλα ξεκίνησαν όταν o ιδιοκτήτης και μάνατζερ της μέχρι τότε μικρής κινηματογραφικής βιομηχανίας εταιρίας -Metro Goldwyn Mayer (MGM) - , Λούις Μπ. Μάγερ, προσπάθησε να αντιδράσει στις φήμες περί ανηθικότητας των κινηματογραφικών κυκλωμάτων, που διαδίδονταν από τοπικά συνδικάτα και θρησκευτικές οργανώσεις. Στόχος του ήταν  να συσπειρώσει τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνταν στη βιομηχανία του Χόλλυγουντ.

Αρχικά, τα μέλη της Αμερικανικής ψήφιζαν το συνάδελφο που προτιμούσαν  και η τελική απόφαση για τους νικητές περνούσε από το Κεντρικό Συμβούλιο Κρίσεων. Κατόπιν, τα αποτελέσματα δίνονταν στις εφημερίδες για δημοσίευση στις 11 π.μ. τη μέρα των βραβείων. Το 1940, όμως, η εφημερίδα Los Angeles Times ανακοίνωνε τους νικητές στην έκδοση των 8:45. Το 1941 υιοθετήθηκε και διατηρείται έως σήμερα το σύστημα του κλειστού φακέλου και η πασίγνωστη φράση που κάθε υποψήφιος ηθοποιός ελπίζει να ακούσει το δικό του όνομα: "And the Οscar goes to...".

Τα πρώτα βραβεία δόθηκαν στις 16 Μαίου του 1929, σε μια κλειστή τελετή 250 ατόμων στο Blossom Room του ξενοδοχείου Roosevelt στο Χόλιγουντ. Τότε βραβεύονταν οι ταινίες της περιόδου 1927 - 1928. Οι νικητές όμως, ήταν γνωστοί από νωρίτερα, στις 18 Φεβρουαρίου- με την ανακοίνωση της θέσπισης των βραβείων. Αυτό είχε ως εύλογο αποτέλεσμα να μην υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα. 

Η πρώτη ομιλούσα ταινία  ήταν το "The Jazz Singer". Αποφασίστηκε τότε ότι δεν έπρεπε να συναγωνιστεί τις άλλες, και της δίνεται ειδικό αγαλματίδιο. Ένα σαν κι αυτό πήρε και ο  Τσάρλι Τσάπλιν για την ταινία του "Το Τσίρκο", αφού δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε ένα βραβείο στις κατηγορίες σκηνοθεσίας, κωμωδίας, ερμηνείας και σεναρίου.

Το 1930 αναμεταδόθηκε για πρώτη φορά η τελετή ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά 23 χρόνια αργότερα. Κι από τότε ξεκινά να γίνεται το δημοφιλέστερο happening. 

Το Όσκαρ είναι ένα επιχρυσωμένο αγαλματίδιο από χαλκό και κασσίτερο με ύψος 34 εκ και βάρος περίπου 4 κιλά, σχεδιασμένο από τον Τζορτζ Στάνλεϊ. Πρόκειται για έναν γυμνό άνδρα, ο οποίος καρφώνει ένα ξίφος σε μια μπομπίνα με πέντε ακτίνες.  Οι πέντε ακτίνες αντιστοιχούν σε κάθε κλάδο της Ακαδημίας: τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες, τους σεναριογράφους, τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς.  Όπως ήδη αναφέραμε στην εισαγωγή του άρθρου, για το όνομα του αγαλματιδίου έχουν ακουστεί αρκετά, με επικρατέστερη την εκδοχή  ότι μία υπάλληλος της ακαδημίας, η Μάργκαρετ Χέρικ, μόλις είδε το βραβείο να λέει ότι μοιάζει σαν τον θείο της τον Όσκαρ!

Σήμερα, η Ακαδημία αριθμεί 5.607 μέλη, τα οποία ξεχωρίζουν με την ψήφο τους τούς καλύτερους καλλιτέχνες της περασμένης χρονιάς.

Αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι διατηρούν τις επιφυλάξεις τους και έχουν αντιρρήσεις  για τις επιλογές της Ακαδημίας καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που  δεν συμπλέουν με τις προτιμήσεις του κοινού... 

Αυτό όμως που δεν αμφισβητείται είναι ότι κάθε Αμερικανός καλλιτέχνης επιθυμεί το Όσκαρ ως ανώτατη αναγνώριση της προσφοράς και των ικανοτήτων του στον τομέα του και οι θεατές παρακολουθούν με αμείωτο το ενδιαφέρον τους...