“Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει”, έχει πει ο Ισπανός συγγραφέας Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.  Κι όμως αυτά τα λόγια με εκφράζουν σε τέτοιο βαθμό, που νιώθω σαν να ειπώθηκαν από εμένα.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αναζητώ τη γνώση μέσα από τα βιβλία. Ίσως είμαι τυχερή, καθώς την εποχή που γεννήθηκα δεν κυριαρχούσε το διαδίκτυο. Θυμάμαι μετά το τέλος κάθε σχολικής χρονιάς, τη μητέρα μου να με παίρνει από το χέρι και να με οδηγεί στο μέρος που στο τότε παιδικό μυαλό μου, φάνταζε μαγικός και συνεχίζει... Εκεί όπου επιλέγαμε μαζί, δεκαπέντε με είκοσι βιβλία τα οποία θα με ταξίδευαν την περίοδο των καλοκαιρινών μου διακοπών,  σε άλλες εποχές, σε άλλες ζωές, δίνοντάς μου την ευκαιρία να εξελίξω τα όνειρα και τη φαντασία μου.

Σήμερα, που τα χρόνια έχουν περάσει και οι ρόλοι άλλαξαν, παίρνω τα δικά μου παιδιά από το χέρι για να επιλέξουμε βιβλία στο βιβλιοπωλείο. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Το μαγικό είναι ότι όσες φορές και να διαβάσεις ένα καλό βιβλίο, πάντα κάτι νέο έχει να σου πει. 

Στην περίοδο του lockdown και όχι μόνο, είναι ευκαιρία να κάνουμε μια στροφή προς τα βιβλία. Δεν έγινε άλλωστε τυχαία το άνοιγμα των βιβλιοπωλείων αυτήν την περίοδο. 

Σκέφτηκα, λοιπόν, να ξεκινήσουμε μια νέα στήλη στο klik αφιερωμένη στα βιβλία που έχουν τη δύναμη ακόμα και να θεραπεύσουν την ψυχή. Φτάνει μόνο να τα αγαπήσουμε...

Ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων κ. Παναγιώτης Δημητρόπουλος, εγκαινιάζει αυτήν τη στήλη. Ας δούμε τι έχει να πει στο #book_therapy.

Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και τι αποτελεί συνήθως πηγή έμπνευσής σας; 

Ξεκίνησα πριν από δέκα χρόνια όταν έγραψα τις πρώτες παιδικές ιστορίες για ιδιωτική χρήση και συγκεκριμένα για να τις αφηγούμαι στην μικρή τότε κόρη μου. Η έμπνευση μου προέρχεται κυρίως από τα ίδια τα παιδιά. 

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας έργο. Ποιο είναι το μήνυμα ή τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό; Ποια γεύση θέλετε να μείνει στους αναγνώστες που θα το διαβάσουν; 

Το τελευταίο μου έργο, Φάρος που κυκλοφορεί από την Ελληνοεκδοτική σε εικονογράφηση της Μαρίας Μανουρά, έχει ως κύριο γνώμονα να γνωρίσουν οι μικροί και οι μεγάλοι μας φίλοι και αναγνώστες την ζωή αληθινών ηρώων, των Ελλήνων εκείνων που έδωσαν όλο τους το είναι για το σύνολο. Αστέρες διαχρονικοί και όχι διάττοντες όπως κάποιοι σήμερα. Ας επιλέξουν λοιπόν οι φίλοι μας τα πρότυπα εκείνα που θα είναι πάντα Φάροι φωτεινοί στης ζωής τους το ταξίδι. 

Στην εποχή της τεχνολογίας,  όπου κυριαρχούν τα τάμπλετς και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, πόσο εύκολο είναι το βιβλίο να έχει θέση στη ζωή των σημερινών παιδιών; 

Ειλικρινά είναι ένας άνισος και δύσκολος αγώνας. Το βιβλίο μάχεται μέσα σε αντίξοες συνθήκες και σε ένα περιβάλλον που του βάζει συνεχώς εμπόδια. Ελπίζω όμως να τα καταφέρουμε. 

"Η ζωή κάθε ανθρώπου, ειπωμένη αληθινά, είναι ένα μυθιστόρημα." έχει πει ο Ernest Hemingway. 

Θα ήθελα να σχολιάσετε. Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ξεχωριστή με τις δικές της αδυναμίες, πάθη, σωστά και λάθη. Εμείς δεν έχουμε πάρα να τη σεβόμαστε. Η ζωή είναι το ύψιστο μεγαλείο.. 

Ο Marcel Proust είχε πει ότι «ας είμαστε ευγνώμονες για τους ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους, είναι οι γοητευτικοί κηπουροί που κάνουν την ψυχή μας να ανθίζει.» Εσείς  έχετε νιώσει αυτήν την ευγνωμοσύνη από ανθρώπους που έχετε έρθει κοντά ; 

Έτσι ακριβώς.. Δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται μέσα από το δράμα μας ας τους απομακρύνουμε λοιπόν με το καλύτερο Χαμόγελο μας. 

«Στα σημαντικά ζητήματα της ζωής είμαστε πάντα μόνοι.»είναι η ρήση του συγγραφέα Henri Frederic Amiel. Συμφωνείτε; 

Όχι πάντα. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι μοιράζονται μαζί σου τόσο τις καλές και τις άσχημες στιγμές. Τυχεροί αυτοί οι άνθρωποι που τους έχουν δίπλα τους. 

«Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν»έχει πει η Maya Angelou. Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που σας έρχεται στο μυαλό από μια όμορφη και μια δυσάρεστη κίνηση τρίτων, που σας προκάλεσε έντονα συναισθήματα; 

Υπάρχουν πολλές στιγμές που με έχουν κάνει ευτυχισμένο. Ευτυχώς οι στιγμές που ένοιωσα θλίψη χάρη τρίτων είναι λίγες. 

«Δεν πειράζει να διστάζεις, αν μετά προχωράς μπροστά»είπε κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που λυγίσατε αλλά καταφέρατε να προχωρήσετε; Aν ναι, τι σας έδωσε τη δύναμη να συνεχίσετε; 

Συνεχίζω να προχωρώ με τη δική μου πυξίδα που δεν είναι άλλη από τα αγαπημένα μου πρόσωπα. 

«Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ»πίστευε ο Κάφκα. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να διατηρήσουν ακμαίο το μυαλό και την ψυχή; 

Όλα ξεκινούν από την ψυχή όταν έχεις την προδιάθεση να τα βλέπεις όλα ωραία σίγουρα κάτι όμορφο θα βρεις ακόμη και στα πιο άσχημα. 

 “Πάντα θα’ ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει” γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Παράπονό του”. Υπάρχει, πιστεύετε, δεύτερη ζωή, ή ευκαιρία να ζήσουμε κάποια πράγματα από την αρχή; 

Από εμάς εξαρτάται.. Μόνο από εμάς. 

«H ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο- ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.»έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Τι είναι για εσάς ευτυχία; 

Η οικογένεια μου και οι άνθρωποι που με αγαπούν και αγαπώ. 

Θα ήθελα να μου πείτε μια φράση που αγαπάτε περισσότερο από το έργο σας... Δεν ξεχωρίζω κάποια.. 

Το αφήνω στους αναγνώστες αυτό. 

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή; 

Οι άνθρωποι εκείνοι που δίνουν τα πάντα για την Οικογένεια τους. 

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

 Στα άδολα.. 

«Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει, έναν χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει, ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά.» είναι τα λόγια του Ντίκενς. Πόσο συχνά συναντάμε σήμερα μια τέτοια προσωπικότητα όπως αυτή που περιγράφει;

 Δυστυχώς σπάνια.. 

 «Αν θέλεις να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώστου εξουσία» έλεγε ο Λίνκολν. Συμφωνείς μαζί του; Απολύτως. 

Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη σας;

 Αυτός που δεν σταματά να διαβάζει και με κρίνει συνεχώς.. 

Αν και κάθε έργο ενός συγγραφέα θα το παρομοίαζα σαν ένα λογοτεχνικό του «παιδί»- και τα παιδιά μας δεν τα ξεχωρίζουμε- υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που το αγαπήσατε ίσως περισσότερο και γιατί ; 

Τα αγαπώ όλα το ίδιο και δεν ξεχωρίζω κανένα.