“Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει”, έχει πει ο Ισπανός συγγραφέας Κάρλος Ρουίθ Θαφόν.  Κι όμως αυτά τα λόγια με εκφράζουν σε τέτοιο βαθμό, που νιώθω σαν να ειπώθηκαν από εμένα.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αναζητώ τη γνώση μέσα από τα βιβλία. Ίσως είμαι τυχερή, καθώς την εποχή που γεννήθηκα δεν κυριαρχούσε το διαδίκτυο. Θυμάμαι μετά το τέλος κάθε σχολικής χρονιάς, τη μητέρα μου να με παίρνει από το χέρι και να με οδηγεί στο μέρος που στο τότε παιδικό μυαλό μου, φάνταζε μαγικός και συνεχίζει... Εκεί όπου επιλέγαμε μαζί, δεκαπέντε με είκοσι βιβλία τα οποία θα με ταξίδευαν την περίοδο των καλοκαιρινών μου διακοπών,  σε άλλες εποχές, σε άλλες ζωές, δίνοντάς μου την ευκαιρία να εξελίξω τα όνειρα και τη φαντασία μου.

Σήμερα, που τα χρόνια έχουν περάσει και οι ρόλοι άλλαξαν, παίρνω τα δικά μου παιδιά από το χέρι για να επιλέξουμε βιβλία στο βιβλιοπωλείο. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Το μαγικό είναι ότι όσες φορές και να διαβάσεις ένα καλό βιβλίο, πάντα κάτι νέο έχει να σου πει. 

Στην περίοδο του lockdown και όχι μόνο, είναι ευκαιρία να κάνουμε μια στροφή προς τα βιβλία. 

Σκέφτηκα, λοιπόν, να ξεκινήσουμε μια νέα στήλη στο klik αφιερωμένη στα βιβλία που έχουν τη δύναμη ακόμα και να θεραπεύσουν την ψυχή. Φτάνει μόνο να τα αγαπήσουμε...

Ας δούμε τι έχει να πει στο #book_therapy η κα Ελπίδα Μηναδάκη.

Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή και τι αποτελεί συνήθως πηγή έμπνευσής σας;

Από μικρή γράφω ιστορίες. Ήταν πάντα ο τρόπος διαφυγής μου. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει την φαντασία. Αρκεί μια μικρή σπίθα, ένα έναυσμα.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας έργο. Ποιο είναι το μήνυμα ή τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό; Ποια γεύση θέλετε να μείνει στους αναγνώστες που θα το διαβάσουν;

Το τελευταίο μου βιβλίο ονομάζεται Τα Φανταστικά Κουμπιά & η Βροχή των Αστεριών από τις εκδόσεις Λιβάνη. Είναι μια ιστορία που εξελίσσεται στο Φανταστικοχωριό. Εκεί που όλες οι ευχές τη μέρα της Βροχής των Αστεριών βγαίνουν αληθινές. Μέχρι που οι Κακοριζίτες προσπαθούν να τα ανατρέψουν όλα. Είναι μια ιστορία για την αγάπη και τη συνεργασία. Θεωρώ ότι έχει πολύ όμορφα μηνύματα για τα παιδιά και ειδικά σε τέτοιες εποχές που ζούμε. Πρωταγωνιστής είναι ένα γλυκύτατο σκυλάκι, ο Κουμπότρυπας. Υπάρχει λόγος που τον φωνάζουν έτσι.

Στην εποχή της τεχνολογίας, όπου κυριαρχούν τα τάμπλετς και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, πόσο εύκολο είναι το βιβλίο να έχει θέση στη ζωή των σημερινών παιδιών;

Σίγουρα η τεχνολογία είναι άρρηκτα δεμένη με τη ζωή των παιδιών. Παρόλα αυτά, υπάρχουν εξαιρετικά παιδικά βιβλία που κέρδισαν τους μικρούς αναγνώστες και έγιναν ταινίες animation. Αν η τέχνη του παραμυθιού συνδυαστεί με την τεχνολογία μπορούν να γίνουν πολύ ωραία πράγματα!

"Η ζωή κάθε ανθρώπου, ειπωμένη αληθινά, είναι ένα μυθιστόρημα." έχει πει ο Ernest Hemingway. Θα ήθελα να σχολιάσετε.

Εγώ απλά θα συμπληρώσω ότι κάθε άνθρωπος έχει μια ιδιαίτερη ιστορία. Καμία δεν είναι λιγότερη σημαντική από κάποια άλλη και για κάποιους, η ζωή αυτού του ανθρώπου τους έχει επηρεάσει καθοριστικά. Συνεπώς, από κάθε ανθρώπινη ιστορία μπορούμε να μάθουμε κάτι.

Ο Marcel Proust είχε πει ότι «ας είμαστε ευγνώμονες για τους ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους, είναι οι γοητευτικοί κηπουροί που κάνουν την ψυχή μας να ανθίζει.» Εσείς έχετε νιώσει αυτήν την ευγνωμοσύνη από ανθρώπους που έχετε έρθει κοντά ;

Φυσικά. Και προσπαθώ να τους θυμάμαι πάντα και να το ανταποδίδω κι εγώ με όποιον τρόπο μπορώ. Χωρίς την καλλιέργεια της ψυχής και την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, τίποτα δεν μπορεί να καρποφορήσει.

«Στα σημαντικά ζητήματα της ζωής είμαστε πάντα μόνοι»είναι η ρήση του συγγραφέα Henri Frederic Amiel. Συμφωνείτε;

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι ακόμα κι αν έχουμε δίπλα μας ανθρώπους, οι τελικές αποφάσεις ζωής είναι μόνο δικιές μας. Το να περιμένουμε να αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς ποτέ δεν βοήθησε. Ακόμα κι αν χρειαστεί να πάρουμε την ευθύνη της “μοναχικής” μας πράξης.

«Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν»έχει πει η Maya Angelou. Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που σας έρχεται στο μυαλό από μια όμορφη και μια δυσάρεστη κίνηση τρίτων, που σας προκάλεσε έντονα συναισθήματα;

Έχω νιώσει αυτή την αγάπη από φίλους που χαίρονται όταν καταφέρνω κάτι. Αυτή η αίσθηση αναγνώρισης είναι ανεκτίμητο. Φυσικά και το αντίθετο ‘καταγράφεται’ μέσα μας. Ακόμα όμως και τα αρνητικά συναισθήματα, σου μαθαίνουν πράγματα. Όπως το να αποφεύγεις ό,τι και όποιους σε χαλάνε.

«Δεν πειράζει να διστάζεις, αν μετά προχωράς μπροστά»είπε κάποτε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που λυγίσατε αλλά καταφέρατε να προχωρήσετε; Aν ναι, τι σας έδωσε τη δύναμη να συνεχίσετε;

Φυσικά. Το έχω νιώσει σε στιγμές που έβλεπα να παλεύω στόχους και να απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Σαν να πάλευα μάταια. Ευτυχώς είμαι από τη φύση μου αισιόδοξη. Πέφτω, στενοχωριέμαι, απογοητεύομαι και μετά, συνέρχομαι και συνεχίζω. Κάπου κάπου πρέπει να αγκαλιάζουμε τον εαυτό μας, ακόμα και στα λάθη μας. Αυτό το ξεχνάμε καμιά φορά. Γινόμαστε πολύ αυστηροί με τον εαυτό μας.

«Όποιος διατηρεί την ικανότητα να βλέπει την ομορφιά, δεν γερνάει ποτέ» πίστευε ο Κάφκα. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να διατηρήσουν ακμαίο το μυαλό και την ψυχή;

Η αγάπη, η καλοσύνη, η γενναιοδωρία και η ενσυναίσθηση. Κι ένα ειλικρινές, μεγάλο χαμόγελο!

“Πάντα θα’ ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει” γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Παράπονό του”. Υπάρχει, πιστεύετε, δεύτερη ζωή, ή ευκαιρία να ζήσουμε κάποια πράγματα από την αρχή;

Μικρότερη θεωρούσα κι εγώ ότι η ζωή είναι ατελείωτη. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμα είναι ακόμα κι αυτά που δεν έδινα καμία σημασία. Δεν έχουμε δεύτερη ζωή, έχουμε όμως πάντα τη δυνατότητα να προσπαθήσουμε από την αρχή. Ακόμα και καθυστερημένα.

«H ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο- ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.»έλεγε ο Νίκος Καζαντζάκης. Τι είναι για εσάς ευτυχία;

Ευτυχία είναι να ξυπνάω κάθε μέρα και να νιώθω πληρότητα ψυχικά και συναισθηματικά. Να κάνω αυτά που αγαπάω και να τα μοιράζομαι με αγαπημένους ανθρώπους.

Θα ήθελα να μου πείτε μια φράση που αγαπάτε περισσότερο από το έργο σας...

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη. Θα αναφέρω τη φράση που κλείνει το τελευταίο μου βιβλίο: Όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να πιστεύεις στις δυνάμεις σου και να κοιτάζεις τα αστέρια!

Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;

Υπάρχουν πολλοί ήρωες ανάμεσά μας. Ο πατέρας μου ήταν σίγουρα ένας από αυτούς.

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Σε αυτά που δεν επαναλαμβάνονται.

«Να έχεις μια καρδιά που ποτέ δεν σκληραίνει, έναν χαρακτήρα που ποτέ δεν κουράζει, ένα άγγιγμα που ποτέ δεν πονά.» είναι τα λόγια του Ντίκενς. Πόσο συχνά συναντάμε σήμερα μια τέτοια προσωπικότητα όπως αυτή που περιγράφει;

Δεν ξέρω αν τη συναντάμε συχνά. Ας ξεκινήσουμε με το να προσπαθούμε να είμαστε εμείς αυτοί.

«Αν θέλεις να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώστου εξουσία» έλεγε ο Λίνκολν. Συμφωνείς μαζί του;

Απόλυτα!

Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη σας;

Αυτός που κρατάει μόνο την αλήθεια από τα παραμύθια.

Αν και κάθε έργο ενός συγγραφέα θα το παρομοίαζα σαν ένα λογοτεχνικό του «παιδί»- και τα παιδιά μας δεν τα ξεχωρίζουμε- υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που το αγαπήσατε ίσως περισσότερο και γιατί;

Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων! Έχει κάτι παιδικό, ειρωνικό κι ενήλικο ταυτόχρονα!

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Σύντομα θα επανεκδοθεί η Μπαλαρίνα που δεν Χόρευε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, όπου θα περιλαμβάνει μουσική αφήγηση και ένα πολύ όμορφο τραγούδι σε δικούς μου στίχους, πρωτότυπη μουσική του Σπύρου Κολαϊτη με την εξαιρετική φωνή της Μαριάννας Παπαθανασίου. Και επιπλέον, ετοιμάζω άλλη μια παιδική σειρά.

Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο για τη δουλειά, τη ζωή σας ή οτιδήποτε άλλο;

Να μην περιορίζουμε την αγάπη και την καλοσύνη μας. Ακόμα και σε εποχή με περιορισμούς.